Opgroeien in een familie van muzikanten is eigenlijk alleen maar leuk. Tante Cindy op de toetsen, pa aan de zang en gitaar, oom Dennis op de bas, oom Irmo achter de drums en opa met de sax. De andere twee bandleden kan ik me niet herinneren. Hen wel, maar hun namen niet.

In slaap vallen met de stem van mijn vader uit de speakers. Dansende mensen, kaartjes uit het buitenland als de band daar eens op moest komen dagen. Wat miste ik het toen het allemaal ophield en iedereen een echte baan vond. Nou ja, niet iedereen. Oom Dennis bleef muziek maken. Bij het goede doel en veel later bij Loes luca. Oom Irmo ging zingen en acteren in Duitsland en werd daarmee wereldberoemd….in Rusland. Gillende meiden achter de limousine aan. Oom Irmo valt alleen niet op meisjes. Maar leuk vond hij het wel. Tante Cindy deed conservatorium, maar dan zo’n 15 jaar nadat ze optrad door het hele land.

Mijn vader is de oudste zoon. Hij maakte de meest verantwoordelijke keuze en vond een echte baan. Er waren tijden dat ik dat saai vond. Maar ergens ben ik hem ook erg dankbaar. Zijn echte baan en die van mijn moeder hebben mij die redelijk onbezorgde jeugd bezorgd. Gevuld met stabiliteit en een vader die wel alleen op zondag kookte, maar er ook gewoon was.