Relaties: de moeilijkste opgave in een mensenleven. Films en televisieprogramma’s leren je vanaf kleins dat liefde het sleutelwoord is. Zolang je maar van elkaar houdt, kan alles overwonnen worden. Naarmate je ouder wordt slaat de realiteit toe. Want wat blijkt: houden van is geen enkele garantie voor geluk. Hoe kan dat eigenlijk? Hoe kan het dat liefde voor eeuwig kan zijn, maar een relatie vaak niet stand houdt? De meeste relaties beginnen met verliefdheid: een reactie op het mysterie van de andere persoon, vervuld met projecties en een beetje sex. Dat mysterie houdt redelijk lang stand binnen een relatie. Want in het begin ben je meestal niet voor de volle 100% jezelf. Je bent datgene waarvan je hoopt dat de ander ernaar op zoek is. Dit verandert wel met de jaren, want hoe beter je jezelf leert kennen, hoe groter de kans dat datgene wat je in het begin bent, dichter ligt bij diegene die je echt bent. Maar zoals Chris Rock zei: When you meet someone for the first time, you’re not meeting them, you’re meeting their representative. Een relatie is gebaseerd op datgene wat je in het begin hebt uitgestraald. Dat gaat lange tijd goed. Maar er komt een moment dat je je echte identiteit niet langer kan verbergen en ook niet meer mag verbergen en dat is het exacte moment waarop zal worden besloten of de relatie betekenisvol is of van voorbijgaande aard.

Meestal kondigt deze periode zich aan tegen het 2e jaar van een relatie en gaat er een inleiding van ruzies en meningsverschillen aan vooraf. Een tijd waarin beide partners denken: Is dit nou wat ik wil? Een valide vraag die absoluut een zorgvuldig overwogen antwoord behoeft. Afhankelijk van de karakters van degenen die samen de relatie maken, uit de uiteindelijke beslissingsfase zich op meer of minder explosieve wijze. Grote ruzies, wrede opmerkingen, gemene steken, je gaat ze in deze fase allemaal tegenkomen. Zaken waar je al die tijd van hebt gedacht dat je het goed en leuk deed blijken je partner tot op de bot te ergeren. Zaken waarvan je dacht dat ze in het karakter van je partner lagen, blijken opeens heel anders te zitten. Het is een moeilijke fase, dievaak samengaat met andere problemen in je leven, omdat dat de momenten zijn waarop je niet meer kan. Wanneer alles om je heen op losse schroeven lijkt te staan, dan wil je jezelf kunnen zijn. Kunnen kiezen voor datgene wat jou gelukkig maakt. Niks logischers dan dat.
Hoe kom je er weer uit? Op het moment dat je erin zit en jij of je partner (je doet het zelden tegelijkertijd) roept STOP tot hier en niet verder, is het maar moeilijk te bevatten wat er precies aan het gebeuren is. Het lijkt net alsof alles waar je op gebouwd had opeens zo onder je vandaan is getrokken. De pijn en onzekerhei lijkt op dat moment onverdragelijk en alles stort in. Kijk je echter met een helicopterview van bovenaf naar de kwestie, dan ontstaat er een heel ander beeld.

Elke relatie moet getest worden. Zo is het leven nou eenmaal. De relatie heeft pas betekenis wanneer je hebt gevochten en hebt overwonnen. Daarvoor zijn er 2 mensen die onbewust van wat zij willen of echt voelen (ECHT!) het leven met elkaar delen, maar na de 2 jaren test zijn het 2 mensen die zichzelf kennen en van daaruit bewust voor de ander kiezen. Om duidelijk te maken wat er moet gebeuren wanneer je tegen dit punt oploopt, zou je kunnen kijken naar de relatie tussen ouders en hun kinderen. Wanneer het kind in de pubertijd komt, gaat het tegen de ouders schoppen. De oude manier van met elkaar omgaan voldoet niet meer. Het kind is geen kind meer en er moet een nieuwe manier gevonden worden om invulling te geven aan hetzelfde gevoel, namelijk het gevoel van liefde.

Ook binnen een relatie moet in deze kritieke fase een nieuwe invulling worden gegeven aan dat gevoel dat je in 2 jaar met elkaar hebt opgebouwd. In de 2 jaar ben je als het goed is beiden veranderd. Veranderingen doorvoeren gaat zelden zonder slag of stoot en in relaties is dat niet anders. Er moet iets ouds worden afgebroken, voordat aan het nieuwe kan worden vormgegeven. Oud zeer en oude structuren die je met je geliefde hebt opgebouwd moeten vanaf een vers begin weer worden ingevuld met appreciatie voor de persoon die tegenover/naast je staat. Dit is net zo simpel als dat het gecompliceerd is. Simpel is het omdat je wanneer je datgene voor ogen houdt wat je voor de stress terug zal winnen, het de commotie absoluut waard is. De verdieping van je relatie en ontdekking dat liefde meer is dan alleen bij elkaar hangen, dat 2 jaar (of 1 of 3) een vertrouwen met zich meebrengt dat er op het moment misschien niet lijkt te zijn, maar die achteraf gezien nooit weg zal blijken te zijn geweest.
Weet je deze periode op volwassen en relativerende ( je bent niet de eerste en ook niet de laatste die het meemaakt) te doorstaan, dan wacht aan de andere kant niet het paradijs, maar wel een plek waar je thuis kan komen en jezelf kan zijn met in achtneming van de ander, want dat is eigenlijk wat een relatie is: respect voor jezelf en respect voor de ander.

Ik wens iedereen succes! Don’t let it get you down