Het staatskundige gedrocht van het millenium: de Antillen. Niet omdat ik de Antillen niet leuk vind. Sterker nog, het is er prachtig, de mensen zijn vriendelijk en als ik niet hier geboren en getogen was, had ik nooit Nederland boven de warme kant van ons koninkrijk verkozen. Nee, daar zit het niet mis. Maar het gegeven dat de Antillen én Aruba horen bij het koninkrijk der Nederlanden (zoals Nederland ook hoort bij het koninkrijk der Nederlanden), schept bij Nederlandse politici (en burgers) nogals eens verwarring. Men verwart “horen bij” nogal eens met “eigendom zijn van”. De Antillen en Aruba zijn geen eigendom van Nederland, noch van welke individuele burger of politicus dan ook. Er wonen mensen en die mensen zijn geen eigendom van Nederland of Nederlandse politici. Net zoals die mensen overigens geen eigendom zijn van de Antilliaanse overheid, maar wel horen bij het land De Antillen. Maar goed. Wilders die denkt dat hij De Antillen kan verkopen is een beetje verdwaald op het gebied van mensenrechten en de souveriniteit van volkeren. Femke Halsema die vindt dat Nederland het beheer van de gevangenis op zich moet nemen, vergist zich wat mij betreft ook nogal. Mochten de door Halsema beschreven omstandigheden bestaan in een land als Spanje, dan zou Nederland ook niet het beheer van die gevangenis op zich nemen, maar met diplomatieke middelen druk uit proberen te oefenen. Als de genoemde omstandigheden het resultaat zijn van geldgebrek dan zou Nederland hulp sturen of middelen om dat op te lossen. Indien Nederland dat doet is het overigens niet meer dan logisch dat er aan die hulp voorwaarden worden gesteld en controle wordt uitgeoefend. Dat is nou politiek. Maar binnenlopen en de boel overnemen gaat compleet voorbij aan het gegeven dat De Antillen en de mensen die daar wonen van de Antillen zijn en de mensen die daar wonen!

Zo af en toe wanneer ik Aruba bezoek zie ik zaken waar ik niet blij van word. Aruba is een jong land, met een jonge democratie en dat gaat niet altijd even soepeltjes. Omdat het ook nog een klein land is, raakt eventuele corruptie – meer dan in Nederland – de bevolking heel direct. Corruptie, machtsmisbruik etc. is uiteraard aanwezig (net zoals hier mensen) en veel zichtbaarder in een dorpsstaat, dan in een land als Nederland. Ik geef toe dat er momenten zijn geweest – vooral toen het een en ander zich tegen mijn familie keerde – dat ik heb gehoopt dat Nederland zou ingrijpen. Die momenten zijn gelukkig maar héél kort geweest. Natuurlijk mag Nederland niet zomaar ingrijpen in de Arubaanse politiek. Zoals Aruba dat hier ook niet mag. Als deze of gene hier geld wegsluist, contracten aan vrienden geeft of een politieke dubbelrol speelt, zou het wat zijn als Premier Oduber van Aruba naar Nederland zou komen om Balkenende op het matje te roepen. Waar de Nederlandse politiek de arrogantie vandaan haalt (en arrogante steun van sommige delen van de bevolking) om zich op de eilanden aan de andere kant van de oceaan op te stellen als directeur en baas, blijft mij een raadsel.

Politiek bezoek vanuit Nederland aan Aruba en de Antillen opent bij mij altijd de ogen. De politici hebben geen idee van de eilanden, de geschiedenis en het heden en gebruiken de Antillen slechts voor politiek gewin in Nederland. Alsof er alleen leguanen wonen in plaats van mensen die net als alle anderen gewoon hun leven leven. Zo heel af en toe schiet er een politicus voorbij die op z’n minst een basale poging waagt. Dit keer lijkt het erop dat het Pechtold is. Grappig dat hij in het Antilliaanse wél mensen achter zich weet te krijgen. Misschien is een politieke carrière aldaar wel iets voor hem 🙂