Het Cubaanse systeem zoals ik het begrijp:
Op Cuba wordt met 3 verschillende soorten “geld” betaald. De eerste soort is het bonnenboekje. Alle Cubanen krijgen elke maand een boekje met daarin bonnen waarmee ze in speciale winkels een aantal producten kunnen halen met extreme korting: meel, suiker, koffie, 2 pakjes sigaretten, vlees, rijst en zo nog wat dingen. Niet veel dingen trouwens. Een kilo rijst kost dan 0,25 CUP. De bonnen zijn echter beperkt. En op =op.
Dan zijn er nog de Cubaanse peso’s (CUP). Hiermee mogen alleen Cubanen betalen. Álle Cubanen verdienen zo’n 300 peso’s per maand. Dat staat gelijk aan ongeveer 10 euro. Sinds een paar jaar verdienen artsen en ingenieurs 600 peso’s per maand. Deze loonsverhoging is door Fidel ingesteld omdat het steeds moeilijker werd deze hele belangrijke mensen binnen boord te houden. Met de Cubaanse peso’s kunnen Cubanen op de boerenmarkt en in de speciale winkels boodschappen doen. Het kost allemaal niks, maar voor iemand met 300 peso dan weer wel.
Als laatste is er de CUC, de convertibele Peso. Met dit geld kun je luxe goederen kopen. Maar denk bij luxe niet aan juwelen ofzo. Eerder aan schoenen, zeep, deodorant, koffie etc. De CUC’s worden door de toeristen gehanteerd.
Van de bonnenboekjes en de CUP kunnen de Cubanen niet rond komen. Wat ze krijgen is misschien genoeg voor een week en dat dan nog maar net. Het is dus van groot belang dat ze de CUCs in handen weten te krijgen. Niet gek dus dat de Cubanen allemaal sjacheren. En met sjacheren bedoel ik dan dat ze naast hun “echte” baan nog iets moeten doen om CUCs in handen te krijgen. Op de foto gaan met toeristen, illegale sigaren verkopen, hun peso’s voor CUCs verkopen etc.
Vooral werken in de toeristensector loont dus. Ben je op Cuba dan zit het er dik in dat de dame van de frontdesk dik is afgestudeerd. Onze tourguide had bijv. Engels gestudeerd. Dit is een groot probleem op Cuba: goed opgeleide mensen die hun heil in de minimale baantjes in de toeristensector zoeken.
Maar zelfs áls je zo’n baantje hebt, ben je er nog niet. Want met de CUC’s in handen kan je vaak nog een heleboel niet. Simpelweg omdat er op Cuba heel veel gewoonweg niet is. Het embargo van de Amerikanen maakt het de Cubanen erg moeilijk. Tip: ga je naar Cuba, neem dan zaken als zeep, deodorant, kleding mee. In elk geval Holland International zorgt ervoor dat deze zaken bij mensen terecht komen die helemaal geen CUCs hebben.
Een voorbeeld: een van de meisjes in het hotel restaurant vroeg aan mij hoeveel mijn schoenen hadden gekost. De 70 euro die ik ervoor had betaald, was zij bereid aan mij te betalen om ze over te nemen. Ik heb overigens nee gezegd, want het waren mijn ultracoole bruidsschoenen. Maar dat meisje werkt dus in de toeristensector en heeft CUCs. Best veel CUC’s denk ik dan. Maar omdat er niet zoveel te krijgen is, wil ze toch graag mijn tweede hands schoenen kopen die vast niet eens haar maat zijn. Zelfs de mensen die het goed hebben, leven dus een stuk ingewikkelder dan wij.
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
