Je staat niet in contact met je gevoel. Het zal je maar gezegd worden. Zoals het mij vandaag werd verteld. Je staat niet in contact met je gevoel. Soms zeggen mensen iets tegen je en blijft dat hangen. Niet altijd omdat het waardevol is overigens. Soms gewoon omdat je hoofd raar werkt of omdat je internet en televisie Ên telefoon er al bijna een week uit liggen. Dat doet rare dingen met een mens. Dit mens. Ik dus.
Dit bleef dus hangen.
“Je staat niet in contact met je gevoel”
Wat moet ik daar nou mee? Zou het waar zijn? Zou ik het contact hebben verloren met mijn “gevoel”? Ik heb daadwerkelijk geen idee. Ik weet niet eens waar dat “gevoel” dan precies zit. Zit dat niet ook gewoon in mijn hersenen dan? Of is er een speciale gevoel-locatie, waar je dus blijkbaar ook nog eens het contact mee kunt verliezen?
Ik word er een beetje kribbig van. Niet dat ik dat woord ooit eerder heb gebruikt, maar het dekt de lading wel. Dat zomaar tegen mij zeggen, maar er dan niet bij zeggen wat dat dan precies betekent: “in contact staan met je gevoel”.
Misschien kun jij me helpen. Jij leest dit en ik heb je tot hier in elk geval vast weten te houden. De kans is dan ook groot dat jij hier wat van vindt, misschien zelfs meer van weet. Dus aan jou wat vragen:
– Wat is “gevoel”?
– Hoe kom ik ermee in contact?
– Hoe weet ik of ik het contact kwijt ben?
– Hoe weet ik dat het weer hersteld is?
Hou er bij het beantwoorden wel rekening mee dat ik nogal van de ratio ben. Dat schijnt dan ook het probleem te zijn. Maar goed, zweverig gedoe kan ik niet zoveel mee. Concreet wil ik het allemaal hebben.
Ik hoor graag van u!
heb het ook weleens gehoord van mensen vroeger en kan zeggen dat er een kern van waarheid in zat. Op de eea manier nam juist mijn ratio de overhand en kon ik de dingen altijd prima plaatsen en beargumenteren echter bleek later wel dat dit vaak vanuit het perspectief van anderen was zonder me te realiseren wat sommige dingen nou echt met mijzelf deden en wat mijn gevoel er bij was.
Maar bespeur ik een stemmetje bij je die denkt dat er een kern van waarheid in kan zitten?
kern van waarheid in het idee dat ik geen contact heb met mijn gevoel?
Nou geen idee dus…ik snap namelijk niet of niet voldoende wat er met gevoel wordt bedoeld..
Xaviera Ringeling okÊ…misschien kan iemand me helpen: wat betekent “in contact staan/zijn met je gevoel”? Wat is dat en hoe doe je dat? Concreet dus he.
NaNNaNNaN at NaN:NaN via yakket ¡ Reageren ¡ Vind ik leuk
Desiree Croes Je gevoel? Kan je dat eten?
NaNNaNNaN at NaN:NaN ¡ Vind ik leuk
Stuart Kensenhuis In contact staan met je gevoel? Dan voel je tintelingen in je buik en je grote teen, denk ik.
NaNNaNNaN at NaN:NaN ¡ Vind ik leuk
Marcel Pronk Mijn gevoel staat altijd in (con)tact
NaNNaNNaN at NaN:NaN ¡ Vind ik leuk ¡
Koen Verhofstad Volgens mij is contact een soort gevoel, dus is het een onlogische uitspraak. đ
NaNNaNNaN at NaN:NaN ¡ Vind ik leuk
Marcel Pronk Contact is een verbinding.
Net als een stopcontact, dat verbindt de stekker met de stroom.
Ik denk dat de rest van de tekst er op wijst dat je gevoelens verstopt zijn; en je deze dus moet zien te contacteren. Verbind geest met lichaam dus
NaNNaNNaN at NaN:NaN ¡ Vind ik leuk ¡
Xaviera Ringeling there is no spoon!
NaNNaNNaN at NaN:NaN ¡ Vind ik leuk
Xaviera Ringeling Hey marcel đ Zet dat even op mijn blog. Dan heb ik de discussie een beetje bij elkaar đ Als u wilt uiteraard:
hahaha, jij bent me er ook eentje he đ Ik bedoelde alleen jouw stukje heur đ
Maar wat je zei: gevoel verbindt je geest met je lichaam…is je geest dan een aparte entiteit?
Oh….bedoelde je dat đ
Ja, absoluut!
Maar daarover ga ik niet in discussie omdat ik weet dat jij er toch niet van overtuigd bent. Je gelooft er zelfs niet in đ
Hey!
Ik vraag mij veel meer af wat dat over de zender zegt van deze uitspraak dan over de ontvanger.
Er is maar een persoon die weet hoe ver of dicht bij mijn gevoel ik sta en dat : ben ik.
Verder denk ik dat gevoel niet zwart-wit verklaarbaar is, dit is dus alleen maar mijn perceptie en geen defitie voor de wereld:
– Wat is âgevoelâ?
alle intra-personele perceptie: Gevoel kan je dus niet eten maar je kan eten voelen.
Soms kan je gevoel je ook opeten maar nu wordt het wel heel warrig đ
– Hoe kom ik ermee in contact?
Stil zijn, naar binnen luisteren.
– Hoe weet ik of ik het contact kwijt ben?
Dat merk je op het moment dat je beter voor anderen zorgd dan voor jezelf. Of Ãŧberhaupt voor niemand.
– Hoe weet ik dat het weer hersteld is?
Dan straalt het van je af! Dat interne is dus extern te zien. Maar je hoeft er geen bevestiging voor want dat voel je vanzelf.
Groetjes,
Moni
Het zegt natuurlijk vooral wat over degene die het zegt. Maar het zette me wel aan het denken…wat bedoelt zo iemand toch?
– alle intra-personele perceptie: Gevoel kan je dus niet eten maar je kan eten voelen
Vind gevoel dan niet ook heel erg in je hoofd plaats? Heeft het niet gewoon dezelfde bron als ratio?
– Ik luister me gek đ In die zin dat ik erg veel interesse heb in wat ik voel, wat dat betekent en wat ik er dan mee kan.
Of bedoel je iets anders?
– Ik zorg soms wat voor mezelf, soms wat voor anderen. Kan mijn grenzen redelijk goed aangeven. Misschien ben ik soms wat streng voor mezelf, maar of ik dan geen contact heb met mijn gevoel…ik zie het verband niet.
– Hmmm die vind ik te vaag. En een soort cirkeltje. Hoe weet ik dat het goed zit met gevoel…dat voel je…leg eens uit đ
Het probleem van mensen die dit soort dingen zeggen is dat ze bewust of onbewust ervan overtuigd zijn dat ze zelf wel in concact met hun gevoel staan. Een ander probleem is vaak dat deze mensen iets specifieks lijken te bedoelen met gevoel, echter zonder dit duidelijk te kunnen definieeren.
Ik bedoel, ieder normaal mens heeft gevoel in de zin van dat je het verschil tussen warm en koud weet, maar ja, dat bedoelen ze niet – ze hebben het over iets, tja, “diepers”. Meestal blijkt dat ze gewoon bedoelen: intuitie en impulsen – kortom, ze verwijten je dat je naar hun smaak teveel je keuzes beredeneert en te vaak naar redenen zoekt om je gedrag verklaarbaar te maken.
Gevaarlijk wordt het als dit soort mensen pretenderen jou te kunnen leren hoe je dit contact weer kunt “hervinden – als je om wat voor reden ook eventjes niet zo tevreden bent met jezelf bestaat het gevaar dat je gaat geloven dat zij iets bezitten waar jij geen toegang toe hebt – dit is hoe Goeroe’s en sektes geboren worden.
Je zegt zelf dat je nogal van de ratio ben en dat je alles concreet wilt hebben. Nou, dat kan natuurlijk ook niet altijd – ik bedoel, het lijkt voor jezelf vaak als of keuzes die je maakt volgens een doortimmerd plan lopen, maar er zijn vanuit de neurologie hele sterke aanwijzingen dat je onbewust allerlei keuzes maakt voordat ze tot je bewustzijn doordringen.
Het gaat me voor dit commentje nou even te ver om overal links vandaan te slepen maar met wat zoeken kun je dit vrij gauw ook zelf uitvinden.
Enfin, veel success, en laat je niks aanpraten – als de relatie van dien aard is dat je kunt riskeren om het verder te spelen, dan moet je gewoon tegengas geven en tegenwerpen dat die andere partij eens wat meer de hersens moet laten werken. Overigens niet met het doel om tot een overeenkomst te komen, doorgaans zijn dit soort meningsverschillen eindeloos en niet op korte termijn oplosbaar.
Dat “niet duidelijk definiÃĢren” van het concept gevoel, is ook direct wat ik er lastig aan vind en waar ik weinig mee kan.
Mensen wijzen dan naar de plek waar hun hart zit, maar ja – daar gebeurt niet perse iets spannends (al is een kloppend hart natuurlijk best spannend).
En je hebt gelijk: men vindt dat ik teveel denk (=quote).
Zoals jij al stelt – en daar ben ik het mee eens – zegt men wel gevoel, maar bedoelt men allerlei onbewuste processen en impulsen. Voor zover mogelijk vind ik zelf (maar ja… :)) dat ik daarmee in contact sta.
Dat klinkt natuurlijk als een tegenstrijdigheid, maar wat ik bedoel is dat ik wanneer het resultaat van die processen en impulsen de oppervlakte halen, ik ze absoluut niet negeer. Wel probeer ik ze te duiden – en uiteraard is dat achteraf en enigszins gehandicapt, maar meer dan dat is (voor zover ik nu kan verzinnen) niet haalbaar.
Daarnaast doe ik mijn best (in elk geval :)) om mij bewust te worden van datgene waar ik me niet van bewust ben: die onbewuste zaken die wel leiden tot beslissingen.
Maar de tools die ik daarvoor tot mijn beschikking heb zijn natuurlijk beperkt. Zodra ik het in ratio probeer te vangen en dus in woorden moet ik behelpen met de beperkte set handvatten die taal mij biedt…
Anywho, mijn vraag is oprecht: wat is gevoel en kun je er “niet mee in contact staan”.
Heb ik dan met iemand die dat stelt een semantisch meningsverschil of een principieel meningsverschil. Ik ben er nog niet helemaal uit.
Anywho, thanks voor de uitgebreide reply.
Wat een enorm leuke vraag.
We kunnen er wollig over doen en alle boeken erbij halen maar gevoel heb je of heb je in mindere mate.
Iedereen ervaart ook iets op zijn eigen manier denk ik.
Als iemand tegen mij zou zeggen dat ik niet in contact sta met mn gevoel zou ik dat opvatten als zoiets van : je bent ongevoelig.
Dat is me nogal wat.
Wow, leuk hier! De opmerking ‘je staat niet in contact met je gevoel’ hebben vast velen gehoord, mijzelf incluis. Wat bedoelt men met zo’n opmerking en kan het uberhaupt waar zijn?
Gevoel is er altijd. Net zoiets als je ademhaling, hartslag of denken. Voelen doe je elk moment van de dag. Soms is het veel (je wint de loterij), soms weinig (je trekt je sokken aan) maar elk moment van de dag kun je je afvragen ‘wat voel ik NU, ben ik boos, verveeld, blij, etc’. Dat gevoel bepaalt mede hoe en waarom je handelt. Niet in contact staan met je gevoel betekent voor mij letterlijk niet bewust zijn hoe je je voelt. Dat gebeurt dus ook vele malen per dag. Zo hoort het ook, ik ga toch echt niet bij elke sok afvragen hoe ik me voel. Maar als je dat nooit of zelden doet (in het algemeen, niet alleen bij de sok), word het leven wel heel eendimensionaal. Voor jezelf vooral, maar ook de mensen om je heen merken dat. En in hoeverre je luistert naar je gevoel, je daar bewust van bent, is volgens mij ook vooral een kwestie van opvoeding, patronen en gewoontes. Mensen in oorlogstijd onderdrukken een gevoel en zullen dat vast nog heel lang blijven doen, ook als er geen noodzaak meer is. Als jij zegt dat je luistert naar wat boven komt drijven, is een interessante vraag hoeveel komt er bovendrijven? Alleen als de emoties heftig en groot zijn (het moet eruit) of ook die kleine dingen (het mag eruit).
Maar goed, dat betekent het voor mij. En on-topic: als ik zo’n opmerking krijg, vraag ik me dus af of ik het de bedoeling was ‘ongevoelig’ te zijn? Soms wel. In een functioneringsgesprek wil je echt niet altijd je gevoel laten meespreken. Maar met vriendinnen dan weer wel altijd.
Het is dus maar net wie het zegt. Dus laat je niet gek maken, en niemand zou sowieso zo’n opmerking als feit mogen brengen. Hoogstens als vraag. En alleen als je dat heel lief doet…
Wow Monique,
Je slaat de spijker op z’n kop en ik heb weer wat geleerd van deze uitleg.
ben het helemaal met je eens!
đ hahaha, leuk, maar niet erg bevorderderd voor de discussie en die was nou net zo boeiend! đ
Vraag me nu nog wel af, mogen andere mensen je uberhaupt terechtwijzen hoe jij al dan niet met je gevoel omgaat? Gevoelsmatig (ahum) zeg ik nee, maar waarom eigenlijk? Gisternacht een boeiend gesprek nav bovenstaande discussie met veel wijn enzo (waarvoor dank Xav đ en we kwamen er niet uit. Maar goed, nu neem ik een zijspoor
Ik had vroeger goed contact met mijn gevoel het zat in mijn buik. Het was een ronddraaiend gevoel pulserend en ik kon het voelen verplaatsen van buik naar borst als ik drukker werd. Soms als ik me goed voelde zat het in mijn rug. Tegenwoordig slik ik medicatie en is het hele gevoel weg echt vlak en puur ratio.
Mis dat gevoel wel ik kon het altijd benoemen.