Mijn bh niet, maar…

Let op als je dit gaat lezen. Ik ben in mijn feministische bh-verbrandende (als ik dat niet zonde zou vinden) bui. Als je daar niet tegen kunt, kssshhht…er is nog een heel internet buiten deze site..ga daar maar hangen.

Dus, ik kwam deze website tegen (dank je StumbleUpon) en het was een prachtig staaltje “beter laat dan nooit”. De site is de webplek van de film Miss Representation (heeeel toevallig weet ik dat de piratenbaai deze film biedt…van horen zeggen uiteraard). Deze film debuteerde al in 2011 op het Sundance Festival en ja, ik ben laat, maar gelukkig heb ik het ontdekt.

Miss Representation gaat over hoe vrouwen in de media worden weggezet. Het gaat over hoe kinderen en tieners worden gebombardeerd met beelden van hyperslanke, altijd sexy vrouwen waarvan haar verhaal altijd secundair is aan haar uiterlijk. Het gaat over vrouwen die het nieuws voorlezen met inkijk, over vrouwelijke filmhelden die 10 kilo wegen en een even zware borstpartij hebben. Over kale mannen met dikke buik in de politiek waarvoor uiterlijk geen issue is en vrouwen met stijl waarvoor het de hele tijd over hun kapsel of outfit gaat. Het gaat over botox en boob jobs. Over reality tv en het idee dat vrouwen een soort natuurlijk vijanden zijn, die moeten strijden voor een man (the bachelor). Het gaat over het taalgebruik rondom vrouwen en de oordelen die er van uitgaan.

Maar het gaat vooral over hoe wij er vanaf de dag dat we met de media in aanraking komen door worden beïnvloed.

Het is nog helemaal niet zo vreselijk lang geleden dat vrouwen niet mochten stemmen. Het is nog niet zo héél lang geleden dat het grootste geluk voor vrouwen een nieuwe wasmachine was. We zijn natuurlijk best vooruit gegaan en de positie van de vrouw is millenia-lang slechter geweest. Maar kind, geloof me als ik je zeg dat we er nog láng niet zijn.

Feminisme is officieel uit. Jonge dames die ik tegenkom trekken een vies gezicht bij het woord feminist. “Ik ben geen feminist hoor” zeggen ze met een verontschuldigende toon. Alsof het iets vreselijks is om te zijn. Nou laat ik diréct toegeven én benadrukken dat ik absoluut een feminist ben. Nee, ik verbrand geen bh’s en nee ik heb geen hekel aan mannen. Mocht dat je beeld van een feminist zijn, dan weet ik eigenlijk niet eens echt wat je hier doet. Maar goed, ben je een van die jonge vrouwmensen die bang is voor het woord feminist, laat ik je dan in elk geval uitleggen wat ik daaronder versta: ik vind het belangrijk om me druk te maken over gelijke rechten voor vrouwen in deze wereld.

Daarmee zeg ik niet dat vrouwen hetzelfde zijn als mannen. Daarmee zeg ik niet dat mannen minderwaardig zijn. Daarmee zeg ik niet dat vrouwen zielig zijn. Daarmee zeg ik simpelweg dat vrouwen – ook in Nederland – nog steeds niet op alle fronten gelijk worden behandeld als mannen. Daar kan ik al een heel blog over schrijven, maar daar heb ik nu geen zin in. Maybe later.

En nu even wat onpopulaire zaken, gewoon om je op de zenuwen te werken. Ben je er klaar voor? Komen ze:

1. Ik ben vóór een quota voor vrouwen aan de top. Al die mensen die roepen: “Ik wil niet worden aangenomen omdat ik vrouw ben..ik wil het verdienen….” Wat je eigenlijk zegt is dat je gelóóft dat er niet voldoende vrouwen zijn die in staat zijn om een high power functie te bekleden en dat dát de reden is dat dat soort functies nog steeds voornamelijk door mannen worden bekleed.

Het bewijst ook dat je het principe “Glazen plafond” niet helemaal hebt begrepen. Laat ik het uitleggen (ik tik langzaam nu, speciaal voor jou): het heet Glazen plafond omdat het onzichtbaar is. Dat betekent dat je het niet ziet…snappu? Het heet ook glazen plafond omdat het niet perse bewust is, mannen/mensen doen het niet omdat ze denken: “ik háát vrouwen én ze zijn dom.” Vrouwen komen niet binnen door allerlei onbewuste percepties die – wanneer ernaar gevraagd – je niet eens op kunt noemen. Dat maakt het ongrijpbaar en ook onzichtbaar….net als glas..snappu.

Racisme werkt ook vaak zo. Wanneer een pikzwart persoon – die even gekwalificeerd is als een pikwit persoon – solliciteert naar een baan en die om zijn kleur niet krijgt (even for the sake of argument gaan we daar vanuit nu) zegt de HR-manager niet: “Ik neem je niet aan omdat je Surinamer bent en ik het idee heb dat die lui zijn.” Was het maar zo’n feest, dan kon je er nog wat mee.

En Uiteraard (uit-e-raard) betekent zo’n quota niet dat vrouwen met 1 hersencel in de Raad van Bestuur van allerlei bedrijven moeten worden gedwongen. Het  betekent dat bij gelijke geschiktheid een vrouw de voorkeur geniet.

Een kleine nb: positieve discriminatie is wat je doet als een groep een achterstand heeft en je die achterstand in wilt lopen. Het betekent niet dat je mensen voortrekt, je wilt mensen gelijktrekken. Als de dominante groep geen ruimte wil maken – en dat wil de dominante groep zelden, want die heeft een sweet deal – dan moet ruimte worden opengebroken (denk verbrande bh’s, burgeroorlog, revolutie…weet ik het…)

2. Ik ben tégen thuis blijven voor de kinderen. Ja, je leest me goed. Ik vind dat álle mensen en dus ook vrouwen, in staat moeten zijn om voor zichzelf te zorgen, zowel financieel als anderszins. Een gat van 8 jaar in je CV beperkt je drastisch in die kunst.

Overigens vind ik óók dat we als maatschappij voor veel betere en bereikbaardere opvang moeten zorgen. Zijn we niet doodsbang voor vergrijzing? Vinden we niet allemaal dat de jeugd de toekomst is? Dan moeten we als maatschappij zorgen dat vrouwen (want ja, die moeten baren he…niks aan te doen…voorlopig) binnen onze economie in staat zijn om kids te krijgen en die – goed! – op te laten vangen wanneer ze bezig zijn zichzelf financieel onafhankelijk te maken.

Ik zat ooit eens bij een sollicitatiegesprek (niet héél lang geleden, denk 2 jaar) en de manager vroeg aan mij – zogenaamd uit interesse – of ik nog van plan was te werpen. Dat zei hij natuurlijk niet letterlijk zo, maar daar kwam het wel op neer. En nee, dat mag eigenlijk niet…maar ja, hij deed het toch. Als we oude vrienden waren geweest had ik het ook geen rare vraag gevonden, maar we hadden helemaal niet samen geknikkerd en dan is het wel een héle rare vraag. Gelukkig stelde mijn antwoord hem gerust en kreeg ik de job. Maar walgelijk is het natuurlijk wel.

3. Alle seksistische televisiereclames mogen van mij van de buis. Let op, ik zeg niet “moeten”, maar ik zeg “mogen”. De eerste kandidaat? Philadelphia. Laat ik het voor je schetsen. De vrouw werkt in deze reclame (goed begin) en is laat thuis omdat ze moet overwerken. Oh neeeee, nu moet de man koken. De kinderen kijken direct zwaar depressief, want papa kan helemaal niet koken (wat voor achterlijke papa is dat nou weer). Papa heeft gelukkig Philadelphia en maakt daarmee iets kippigs. Dan komt mama thuis. Wat hebben jullie gegeten? Vraagt ze bezorgd…de kids kijken weer depri…Blijkbaar verwacht moeder niet dat papa voor zijn eigen kinderen kan zorgen. Maar dan lachen de kids en papa heel hard…hahaha mama, …fooled you…we hadden philadelphia, dus papa kon nu wel wat eetbaars maken. YEAH! Kutreclame. Als man zou ik me hier ook licht aan ergeren. Echt heel moeilijk is koken niet en je wordt toch maar weggezet als doofus. Maar goed, er zijn wel meer van dit soort reclames. Mijn voorstel: laten we ons minder druk maken over het weer en de NS en meer druk maken over dat wat echt invloed heeft op het wereldbeeld van onze (nou ja, jullie) kinderen.

Zo, ben je al boos? Ik voel me gek genoeg een stuk beter.

Er zijn nog veel te weinig powervrouwen in Nederland. Dat kan gewoon echt beter. We hebben er wel een aantal hoor en die zijn cool. Maar het kan beter. En oh ja, als laatste nog even dit: feminisme is niet “Je hebt toch zelf benen” roepen wanneer een man vraagt of je wat te drinken mee kunt nemen uit de keuken. Feminisme heeft geen drol te maken met de deur openhouden of wie deze keer de rekening betaalt. Feminisme heeft te maken met basale gelijke rechten. Als je dus wil discussieren (mocht je dat willen,  hieronder in de comments), dan zijn die “argumenten” bij deze gediskwalificeerd. Want op dit blog ben ík de CEO.

Miss Representation: een goede film, inspirerend (dat zei iemand over The Social Netwerk…waarop ik naar geen enkel woord meer heb geluisterd dat hij zei verder…maar in dit geval is het echt waar) en licht schokkend. Check het uit!

 

 

Share with your friends









Submit

Digitale kletskous, gezellige borrelaar, webgek en -werker, kattenvrouwtje. Lees, speel wat piano, zing wat, maak wat internetdingen. Hekel aan valse wijven, maar nog meer aan valse kerels.

12 comments

  1. YES! Vrouwen zijn ook mensen. Als dikke vrouw (dik ja, dat is geen vies woord) erger ik me ook kapot aan dat stereotype: de dikke vrouw is zelden sexy, maar je mag altijd om haar lachen. En als ze een man heeft, is hij ook dik. En samen eten ze lekker veel en dragen ze slobberkleding. Bah bah bah. Wat een heerlijke tirade Frau Ringeling. Ik verbrand ook geen bh’s, want met mijn maat is dat niet te doen, maar feministe? Zeker.

  2. Ik kan zeggen dat ik me als man niet ge-ergert heb aan je artikel maar het op de meeste vlakken met je eens ben en wat betreft de seksistische reclames……ja die mogen van mij ook weg….blijkbaar een beeld waar sommige mensen aan vast willen houden en ook nog aan mee werken (het spotje dan…)

  3. Voor mij staat het feminisme vóór de keuze. Voor gelijkwaardigheid. Voor een gelijkwaardig salaris (vrouwen verdienen nog steeds 7% minder dan mannen in zelfde functie en zelfde opleidingsachtergrond). Maar bovenal dat vrouwen een keuze hébben. En dus zelf bepalen wat ze doen. Als een vrouw zelf KIEST om thuis te blijven en dat is niet opgedragen door sociale omgeving/man/kerk, dan is dat háár keuze, waarvan ze ook zelf de gevolgen kan dragen. Immers, als een vrouw wil werken en de man kiest om thuis te blijven, omdat dat een eigen keuze is: doen. We leven in een vrij land, mijn zege heb je.

    Er mist nog zo’n gigantische hoeveelheid kennis en informatie als het gaat om gelijkwaardigheid bij vrouwen t.o.v mannen. Feminisme is een vies woord geworden en ik weet niet hoe we daar zo gekomen zijn. Feminisme is niet meer of minder dan een heldere bewustwording van je positie, keuze en rechten als vrouw. En daar ben ik keihard voor.

    Mooi verhaal!
    Neelie for president!

    1. Keuze is prima. Maar het uitgangspunt moet zijn dat je voor jezelf moet kunnen zorgen: financieel en anderszins. En dat – zoals ik ook al hierboven zeg – wordt lastig met een gat van x jaar in je cv. Van mannen wordt ook niet zomaar geaccepteerd dat ze thuis blijven om wat voor reden dan ook, van mannen onder het mom van “keuze” wel. Dit is onze maatschappij en in onze maatschappij heb je geld nodig om te kunnen leven. Je hoeft niet rijk te zijn, maar je wilt prettig kunnen leven en datzelfde voor je kids regelen. Zonder werk wordt dat lastig. Daarbij leidt het financieel afhankelijk zijn tot potentieel vervelende situaties > van gewoonweg ongelukkig zijn in een relatie, maar niet de mogelijkheid hebben weg te gaan. Tot aan blijven in een relatie die oprecht schadelijk is omdat je niet weg kunt gaan.

      Ik vind die keuze dan ook onzin. Tenzij je keuze ook de consequenties in zich draagt > je kunt geen werk krijgen omdat je hebt gekozen niet te streven naar financiële onafhankelijkheid? Prima, maar dan heb je ook geen recht op een uitkering. Uiteraard ben ik helemaal niet hard genoeg daarvoor 🙂 Maar in theorie vind ik wel dat het zo zou moeten.

      We moeten allemaal bijdragen aan de maatschappij. En hoewel het niet slecht is om voor je kids te zorgen, is het ook onnodig om de hele dag met je kinderen bezig te zijn. Natuurlijk zijn daar gradaties in: heb je 10 kinderen of heb je een kind dat extra zorg nodig heeft of..en …of…

      Maar kids kunnen naar opvang (en dat MOET beter, inclusief de toegang ertoe én de kwaliteit!!!!!!!!) en het huishouden is geen dagtaak. Misschien in de tijd dat je de was met een steen bij de rivier moest doen, maar nu toch echt niet meer.

      Anywho, ik snap wel wat je bedoelt, maar ik vind dat we vrouwen juist diskwalificeren door zonder enige tegenspraak te zeggen > joh, als jij dat Wil, moet je dat gewoon Doen. En dat vind ik niet oké!

  4. Yup, ik ben het volkomen met u eens! Ik heb regelmatig het volgende gesprek met mensen:
    Iemand (m/v/anders), met een vies gezicht: “Nee hoor, ik ben geen feminist!”
    Ik, met grote poezenogen: “Oh, dus jij vindt niet dat ik een mens ben?”
    En hoppa! Weer een zieltje bekeerd! 😉

    Overigens zijn er zéér grote twijfels of dat hele bh-verbrandgebeuren daadwerkelijk ooit plaatsgevonden heeft. De bh die ik momenteel aanheb, kost 80 pleurie, dus die gaat zéér zeker niet in de fik! 😀

  5. Heel fijn dit! en uit het hart gegrepen. Ik ga snel ook die film kijken en me er weer eens ouderwets boos over maken!

  6. Ik ben het bijna helemaal met je eens. Behalve dan dat stuk over thuis blijven voor de kinderen. Ja, je krijgt een gat in je CV en dat is naar. Maar het feit dat je thuis blijft voor de kinderen heeft niet voor iedereen te maken met het ontbreken van goede opvang. Ik heb heel goede opvang en ik kan het goed betalen, want ik zorg op mijnmanier goed voor mijn financiën. Maar voor mij is thuis blijven voor de kinderen echt voor de kinderen, en voor MIJ! Ik vraag me namelijk vaak af of mensen zich nog wel realiseren dat het thuis zijn bij de kinderen echt ontzettend leuk is. De lol, de band, de strijd en de veiligheid: dat doet ons allemaal goed. En daar lever ik graag financiën voor in. Mijn man heeft een eigen zaak in een wereld waar je hard moet werken. Ik werk in een omgeving waarin ik mijn eigen inzet kan bepalen. En ja dan verdien ik minder, maar dat kan, in ons gezamenlijke plaatje. Dus ik ben veel thuis, voor de kinderen, maar vooral voor mezelf! Als ik het weer zelf moet doen, doe ik het gewoon weer zelf, en ga ik dus meer werken. Dat komt echt wel goed hoor!

    Ik ben het met je eens dat je werpplanning geen invloed mag hebben op je baankansen!

  7. Jippie, wat een heerlijk artikel! Totally agree!
    De redenering “ik wil (meer dan de vader) thuisblijven voor de kinderen, dat wil ik echt heel graag want je mist zo veel, ze hebben me nodig, en dat is mijn eigen keuze” = de grootste onzin (vaders hebben exact dezelfde keuzemogelijkheid) en het meest trieste misverstand ever van het moederschap (je bent wel degelijk vervangbaar en mijn overtuiging is; je bent een betere moeder als zorg in balans is) !

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Share with your friends









Submit