Ik was al nooit echt gek op insecten. Toen ik op mijn 12e op aruba ging wonen en erachter kwam hoe groot kakkerlakken wel niet kunnen worden en dat sommige spinnen een web van de ene naar de andere kant van je tuin kunnen maken werd dat niet beter. Toch probeerde ik – dierenvriend dat ik ben – spinnen zo min mogelijk te doden.
Eenmaal terug in Nederland werden de insecten gelukkig weer stukken kleiner en met mijn huis (zonder tuin) midden in het centrum van Utrecht kwam ik niet al te vaak creepy crawlers tegen. Op een dag zat er eentje op mijn balkon. Een spin om exact te zijn. En niet zo’n kleintje ook. Vanachter de deur sprak ik hem toe en liet hem beloven dat hij op het balkon zou blijven – dat was nu zijn territorium – en ik in het huis. Fair deal zou je zeggen. Maar het was natuurlijk weer niet genoeg voor de spin. Oh nee, die moest mijn woonruimte binnendringen en opeens verschijnen toen ik achter mijn pc zat. Ik vond het spijtig, maar daarmee was zijn lot bezegeld. Een kloddertje insectenspray hier, een kloddertje insectenspray daar en no more spider.
Maar toen bleek pas hoe gevaarlijk deze creepy crawlers wel niet zijn. De volgende dag kwam ik thuis en bezocht the little girls room. Een hele normale bezigheid zou ik zeggen. Terwijl ik daar zat te chillen, verscheen er opeens en uit het niets een levensgrote spin voor mijn neus. AAH. En erger, het was een exacte kopie van de spin die ik weg had gesprayed. Het enige dat ik kan bedenken is dat zijn familie zich had voorgenomen om bloedwraak te nemen. Dit was een broer, een vader, een neef een engerd! gelukkig is mijn toilet voorzien van een hele stapel tijdschriften. Ik pakte een Cosmopolitan (lekker dik en modieus verantwoord) en stuurde hem zijn familie achterna.
Moraal van het verhaal? Spinnen hebben grote, wraakzuchtige families.
En wat kom ik vandaag tegen? In mijn huis? Zomaar, zonder toestemming of overleg? Dit monster:
Nu snap je na het bovenstaande verhaal waarschijnlijk wel dat ik in dubio ben: to kill or not to kill. Wat als dit het kleine broertje is en een nog groter monster straks wraak komt nemen? Had ik maar een spider catcher. Dé gadget voor de voorzichtige geekchick. Maar snel eentje bestellen. Want zeg nou zelf, hoeveel is je veiligheid jouw waard?
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
Dat filmpje op de website van de spider catcher is briljant.
Laat je even weten of die daadwerkelijk zo werkt?
Bah! Jouw vent durft er tenminste nog iets aan te doen, die van mij vindt het nog erger dan ik! Zijn tactiek: spuit ze vast met haarlak en sla ze dan dood met een schoen. Hij heeft doorgaans geen Cosmopolitans bij de hand ;-). En die familiecomplottheorie gelooft ie ook heilig in! 🙂
Dat filmpje was iets teveel voor mij. Die oma ging 'm helemaal bestuderen ….oh mennnnnn
Maar als ik 'm heb zal ik zeker laten weten of het werkt 🙂
@Natalie haarlak is flawed! Insecticide is mooi spul (in een noodgeval). Heb ik ook ergens in huis (in case of emergency) – maar om het te halen moet ik langs die spin!
Als kind was ik niet bang voor spinnen. Ik werd zelfs uit de klas gehaald om in een ander leslokaal een spin uit de wasbak te halen. Die pakte ik dan op met blote handen en bracht naar buiten. Zo koelbloedig ben ik niet meer. Tegenwoordig vind ik spinnen een beetje eng. Vreemd dat je angst kan aanleren… Maar doodmaken doe ik nog steeds niet. Voorzichtig verplaatsen in een glaasje met een papiertje en dan naar buiten brengen. "Francisca van Assisi" is mijn bijnaam.
Dit geval is echter wel angstaanjagend groot. En harig. Weet je zeker dat je niet per ongeluk een nest tropische monsters hebt geïmporteerd in een tros bananen?