Ooit was ik licht verslaafd aan het spelletje The Sims. Een super-lame spelletje dat eigenlijk niet echt een point heeft, maar toch grenzeloos verslavend is. Uren speelde ik dit spel. Net zolang totdat spel en realiteit af en toe een beetje door elkaar begonnen te lopen. Voor wie het spel kent: gesprekken begonnen te klinken alsof ze in Simmish waren en op kantoor kreeg ik steeds vaker zin om met mijn muis boven de hoofden van mijn collega’s te kliken en ze opdrachten te geven.
Extreem veel tijd besteden aan wat dan ook, is meestal niet zo’n goed idee. Maar als je Facebook op je verslavingslijstje hebt staan, is er nu iets wat je verslaving lekker kan voeden: een Like-stempel.
Waar het voor mij niet mogelijk was om te klikken op de hoofden van collega’s, is er voor jou de mogelijkheid om de zaken in het leven die je wel kunt appreciëren, te voorzien van een Like. Of je collega’s er blij van worden weet ik niet, maar lollig is het wel.
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
Da's grappig. Heel herkenbaar, de Simms verslaving. Daarna nooit meer gehad met een spel. Uren zat ik aan mijn digitale poppenhuis te knutselen. Tot iedereen miljonair was en alle bezigheden des levens in de hoogste versnelling erdoor werden gejast en voor alle bewoners 10 taken klaarstonden. De uitdaging verdween en als God was ik een soort van klaar. Ooit downloadde ik een cavia die zich ontpopte als evil easter-egg. Het beestje had een desastreus effect op het humeur van mijn bewoners.
Ook ik merkte dat deformatie optrad, ik beschouwde mijn eigen leven alleen nog als avatar, alsof er de hele dag een rood/groene diamant boven mijn eigen hoofd zweefde (oh, nu weer even mijn sociale/sanitaire/hygienische behoefte aanvullen). Heb het spel net naar de kringloopwinkel gebracht!