“Maar dat heb jij toch helemaal niet nodig?“ Ook in 2011 is dit de meest gehoorde reactie wanneer je vertelt dat jij en je partner (m/v) elkaar via internet kennen. Met zo’n blik van: “Raar kind!”. Alsof alleen wezens van een andere planeet zulke rare ideeën kunnen bedenken. Wat een lamo’s!
Het was ongeveer 6 jaar geleden, dat ik mij aanmeldde voor een netwerksite voor journalisten. Op dat moment was ik ook journalist, dus zo gek was het niet. Uiteraard – zoals op elke netwerksite – werd er ook uitgebreid gedate. Maar er werden vooral allerlei leuke, creatieve meetings georganiseerd, waar je interessante en handige mensen tegen het lijf kon lopen.
Op een gegeven moment raakte ik aan de praat met een verdwaalde jurist. Een hele leuke jurist bleek algauw en omdat ik je niet wil vervelen met het hele saaie verhaal ertussen: 3 jaar later waren we getrouwd.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat we elkaar via het web kende. We hadden geen relatie gekregen online (dat lijkt mij lastig, maar het schijnt mogelijk te zijn), we bleken alleen veel interesses te delen. En toen we elkaar een aantal keer hadden ontmoet, bleek dat we het prima met elkaar konden vinden.
En waarom zou ik er ook een geheim van maken? In een tijd waarin de internetdichtheid in Nederland meer dan 90% is en bijna iedereen dus een internetverbinding heeft. Een tijd waarin social media een serieuze term is en Hyves, Facebook, LinkedIn en Twitter een deel van onze dag domineren, is het toch héél normaal dat je ook potentieel online contact kunt leggen met iemand zonder dat je een rare freak bent?
Sterker nog, de online wereld leent zich hier erg goed voor. Het is de plek waar mensen kort en bondig hun interesses delen met de wereld en waar je mensen tegen kunt komen die je in de offline wereld nooit zou ontmoeten. Doordat je ver uit elkaar woont bijvoorbeeld of niet in dezelfde kringen verkeert. Dat soort zaken spelen online een veel minder grote rol.
En net als in het offline leven ben je – volgens mij dan – ook online niet continu bezig met het opsporen van potentieel partnermateriaal. Maar kan het altijd gebeuren (ook alweer net als offline) dat je wel potentieel partnermateriaal tegen het virtuele lijf loopt.
Oh en trouwens, die rare blikken liggen natuurlijk iet alleen aan de mensen die ze toewerpen. De online koppels zelf treft ook wel wat blaam.
Zo had ik ooit een collega die haar vriend via het web had leren kennen. Ze schaamde zich daar eindeloos voor. Toen bleek dat hij ergens had laten vallen hoe ze elkaar ontmoet hadden, was ze op z’n zachtst gezegd not amused. Een reactie die ik eerder had begrepen als ze elkaar tijdens een conventie van de Internationale Pedofielen Club hadden ontmoet. Niet omdat ze toevallig online iemand tegen het lijf was gelopen, die offline voor haar erg leuk bleek.
En zelfs al ontmoet je dan iemand via een datingsite, dan doet dat toch niet af aan de waarde van de relatie? Geloof mij – en ik spreek uit ervaring – ook in het pre-internet-tijdperk waren er voldoende mogelijkheden om foute mannen en vrouwen uit de zee te vissen. Daar heb je het web helemaal niet voor nodig. En met een groeiende groep singles, die niet allemaal heel handig bij elkaar in de straat wonen, kan het web het gemakkelijker maken om die ene juiste match toevallig tegen te komen.
Dus webkoppels, schaam je niet! En offliners, doe niet zo dom. Het social web is sociaal. En dan bedoel ik dat social web dat al bestaat sinds het web bestaat (weet je nog: chat, mailinglists, email, fora etc.). En sociale contacten ontstaan ook gewoon online. Dat doet niks af aan de waarde van die relaties, of dat nou vriendschappen zijn of liefdesrelaties.
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
JA! Ik tel in mijn vriendenkring minimaal (die me zo te binnen schieten) 3 stellen die elkaar (eerst) online kenden, en 4 webbabies het gevolg! (nieuwe rubriek? ; ) )
Stop de shame en start de pride! … (heb zelf mijn man wel heel oldskool eerst offline leren kennen, beken ik)
oh, maar offline is ook oké hoor 🙂 Punt is nu juist dat het niet uitmaakt. A connection is a connection.
Ik geef eerlijk toe dat wanneer iemand mij vertelt dat ze online liefde hebben gevonden, dat ik ze dan toch een beetje gek aankijk. Er is inderdaad een stigma. Maar je hebt wel een punt denk ik: tegenwoordig zou het niet meer gek moeten zijn.