Weet je wat het vervelende is aan solliciteren….Als je niet direct een baan krijgt als directeur van Nederland, gaat het je algauw deprimeren. Al die werving- en selectie jongen en meisje die alleen maar aardig zijn wanneer ze denken dat ze je nodig hebben, maar spontaan je tel.nr. vergeten wanneer de opdrachtgever toch iemand zoekt die commerciëler, technischer, knapper, leuker, aardiger is dan jij. Dat uiteraard alleen maar op basis van je c.v., want werkgevers zijn de afgelopen jaren vreselijk verwend geraakt en er nog niet van doordrongen dat de tijden aan het veranderen zijn.
Je leert ook dat alleen van jou wordt verwacht dat je je aan afspraken houdt. Ben je 2 minuten te laat, dan wordt je dat verweten. Ben je exact op tijd maar laten zij je wachten (soms tot wel een half uur), dan hoort dat er uiteraard gewoon bij.
Tel daarbij op een vriend waarmee het op het werk heel goed gaat en die daar uitgebreid over vertelt en langzaam maar zeker zit je steeds minder lekker in je vel. Niet dat ik hem dat niet gun hoor. Maar soms worden je gedachten gecontroleerd door een lelijker deel van je innerlijk dan die normaal op de voorgrond treedt.
Werk is er genoeg trouwens hoor, maar ik ben echt op zoek naar een leuke baan. Iets waar ik mijn ei in kwijt kan. Niet mijn echte ei, die bewaar ik nog een jaartje of 2 om er een kind van te bouwen. Maar wel een baan die je niet alleen voor het geld doet. Dat blijkt toch moeilijker te vinden dan ik had verwacht. Twee keer zat ik er heel erg dichtbij, maar ik was net te laat. BALEN.
Morgen maar weer verder zoeken. Er moet toch ergens een leuk bedrijf zijn met een leuke vacature.