Eigenlijk ben ik alweer veels te laat met mijn goede voornemens. Maar ja, beter laat dan nooit komt dan qua cliché van pas. En ach, het is ook niet gemakkelijk om goede voornemens te verzinnen. Stoppen met roken wil ik nog steeds niet. Afvallen eigenlijk altijd. En de mensen waar ik van hou dat laten weten, doe ik al. Moeilijk dus. Maar gisteren toen ik middenin mijn vakantie veels te vroeg wakker werd wist ik het opeens. Mijn goede voornemen voor 2010 lag opeens vreselijk voor de hand.
We leven nog
Bloggen is dood, zo hoorden we vorige jaar deze en gene verkondigen. Gelukkig zat deze en gene er vet naast. Want hoewel ook voor blogs geldt dat het merendeel absolute crap is, blijven er nog steeds genoeg blogs over die het lezen waard zijn. En trouwens, de blogs die ik crap vind – zijn helemaal het einde voor anderen. Nee, bloggen is totaal niet dood. Er is echter wel een andere terminale patiënt. Eentje die absoluut bij het bloggen hoort. Eentje die het bloggen voor veel bloggers het bloggen waard maakt (volgt u mij nog?): het reageren.
Social verspreidt
Ja, daar hebben we er eentje te pakken die er steeds minder gezond uit gaat zien. De toenemende populariteit van allerlei sociale netwerken hebben hem ziek gemaakt. En nu is er natuurlijk minder dan niks mis met sites zoals Twitter, Facebook en LinkedIn – maar ze maken de interactie op blogs wel erg diffuus.
Decentraal
Bezoekers van weblogs (en ja die zijn er dus nog steeds) laten zich niet langer verleiden tot het invullen van het reactieformulier, maar geven hun reactie op al die andere plekken waar je als blogger je links ook moet zien te plaatsen. Al die social networks waar je als blogger ook een account hebt. Je artikel is niet langer de plek waar mensen discussiëren over hetgeen je geschreven hebt. Nee, de reacties staan nu verspreid over Twitter, Facebook en Hyves. En dat is jammer.
Bloed, zweet en reacties
De meeste bloggers doen namelijk liefdewerk. De meeste bloggers staan voor dag en dauw op, om nog voordat ze naar hun “echte” werk gaan een artikel klaar te zetten. Of offeren hun zondagmiddag op om een doorwrocht verhaal over het ene of het andere onderwerp in WordPress of Pivot op te tekenen. Als ze al reclame op hun site hebben staan, worden die inkomsten gebruikt om de kosten van hosting en dat soort ongein te dekken. Allemaal niet erg, want bloggen is liefdewerk.
De enige beloning die zij daarvoor vragen is feedback. Gewoon horen dat het artikel goed was of zelfs waar het dat niet was. Gewoon even laten weten dat je het met plezier hebt gelezen, een vraag stellen of kritiek geven. Dat is waar de blogger het voor doet. Een beetje ego, maar is dat nou teveel gevraagd.
Leren van anderen
En natuurlijk kun je stellen dat reacties op Facebook, Hyves en Twitter óók gewoon reacties (feedback) zijn. Ja, dat klopt op zich wel. Maar dan ga je toch voorbij aan 1 ding. En dat is nou juist een van de belangrijkste aspecten van het bloggen: de discussie die in de reacties ontstaat is vaak waardevoller dan de blog zelf. Ja, echt – het is zo! Een artikel nodigt uit tot een reactie, de bezoekers geven die en verrijken daarmee het artikel, de schrijver kletst mee de bezoekers voegen weer toe. Dit is voor de blogger een verrijking want die leert van de input van anderen. En voor een blogger is dat belangrijk. Anders had hij net zo goed in zijn dagboekje kunnen schrijven.
Doordat de reacties zo verspreid zijn, ontstaat die discussie in de discussie niet meer. De mensen op Hyves weten niet wat de mensen op Twitter hebben gezegd en die weten niet wat de mensen op LinkedIn hebben gezegd. Als blogger moet je op 4 plekken dezelfde gesprekken voeren en de mensen die reageren ontmoeten elkaar helemaal niet meer.
Zonde.
Sociaal media
En daarom dus mijn goede voornemen: in 2010 ga ik in elk geval 2 keer per week reageren op het weblog van een ander. Niet alleen gluren, maar zeker bij artikelen die ik goed vind of waar ik het pertinent niet mee eens ben, even een reactie achterlaten. Wie weet voeg ik wat toe, maar in elk geval laat ik de blogger weten dat ik zijn werk apprecieer. 2010 wordt het Chinese jaar van de reactie…of de reactiebij (want het zijn dieren in die Chinese toestand).
Wat is jouw goede voornemen?
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
So true. Een goed voornemen wat ik ook zeker ga opvolgen.
Mooi voornemen, dat stoppen met roken. Stoppen met afvallen is ook een mooi voornemen. Voor sommige mensen is stoppen met reageren een fantastisch voornemen, met name voor hun omgeving.
Zelf neem ik me dan maar voor om vaker te reageren. Als het tenminste iets bijdraagt.
Vandaar deze bijdrage.
🙂
Goed voornemen! Dat mensen niet reageren is vaak een combinatie van gemakzucht, drempelvrees en een gevoel van ‘overkill’ – je kunt op zoveel plekken je mening kwijt op internet. Waar begin je en waar eindig je? Zelf werk ik veel voor het ouderwetse papier. Ook dan verlang je wel eens naar reacties, die veelal uitblijven: wat vond men ervan? Is het überhaupt gelezen? Heeft iemand iets aan wat ik geschreven heb?
Jouw vaststelling dat de reacties op een blog waardevoller zouden zijn dan de blog zelf gaat mij te ver. Kijk nou naar deze blog: jij hebt het onderwerp van verschillende kanten belicht. Ik verwacht niet dat de reacties hierop nu zoveel toegevoegde waarde bieden. En dat geldt vaak ook niet voor politieke blogs, waar vooral steeds dezelfde grote ego’s in reacties hun ongenuanceerde mening ventileren. Zit de blogger daarop te wachten? Volgens mij niet. Maar als een blog goed geschreven is en mij verleidt om vaker terug te komen, is het wel terecht (en een kleine moeite) om dat even te laten weten. Al is het maar met één simpel woordje, zoals: Bravo!
Ik heb het niet goed geformuleerd denk ik. Wat ik bedoel is niet dat de reacties interessanter zijn dan een artikel. Al kúnnen ze dat potentieel wel zijn. Maar de reacties kunnen een artikel wel verdiepen én de schrijver een kans geven om te nuanceren.
Ik heb zelf een meer politiek blog gehad – althans, ik schreef op mijn persoonlijke blog veel over politiek – en ken ook de reacties waarbij mensen mij vooral het land uit wilden hebben 🙂 Die voegen niet veel toe – behalve dat ze in deze specifieke gevallen mijn punt juist bewezen 🙂
Maar de meeste reageerder – zeker op de wat kleinere blogs, zoveel grrote zijn er ook niet – voegen wel wat toe. En inderdaad, een simpel "leuk/interessant/grappig artikel" of "bravo" doet al heel wat.
Dat is idd en geweldig voornemen en dood aan de lurkers.
Maar wat bij mijn boven een blogreactie staat is toch wel de laatste tijd een heuse echt vette retweet (RT), dat is toch wel nog een groter waardering als iemand jouw blogpost deelt met zijn volgers, ja toch!? ;-)x
En met BackType kom je ook een heel eind.
Retweets zijn cool. Ze geven toch aan dat iemand je blog gaaf vond. Maar reacties zijn ook cool: die geven inhoudelijk aan waar iemand het wel of niet met je eens is. Dat vind ik toch iets anders dan een retweet.
daarnaast zijn retweets geen gesprekken, maar statements. Mij gaat het vooral om gesprekken. Op contentgirls gebruik ik backtype connect en dat vind ik al een hele mooie plugin, die de retweets binnenhaalt, maar in gesprek zoals we nu doen is ook zinnig en leuk 🙂
Een prima plan! Het plezier van reacties wordt vaak onderschat.
Mijn voornemens dateren alweer van september. Het komt er maar gedeeltelijk van me er aan te houden, maar da's logisch 🙂
http://www.zbdigitaal.nl/2009/09/goede-voornemens…
oeh, jij hebt er ook een hoop! Ik vind – als roker – vooral je rookvoornemen heel goed geformuleerd 🙂
@Xaviera Ringeling : Echt vrouwen weer he! Het gaat natuurlijk om de gesprekken en als iemand het niet me mijn eens is wil ik het niet weten, zeg het dan!!! Retweeten is echt een mannending 😆
Nee hoor! Het hier boven is een grapje, je hebt gelijk en het is allebei cool en altijd blij als iemand de moeite neemt om te laten blijken hoe dan ook dat hij of zij je gelezen heeft.
Eigenlijk is dit een goede start voor een "ont-lurkingsstukje" op menig weblog. Ik heb het zelf vorig jaar ook gedaan en was echt versteld van de hoeveelheid reacties van de mensen die wel meelazen maar nooit iets zeiden. Misschien ook voor herhaling in 2010 met een aantal Nederlandse weblogs?
lijkt mij een plan!
Ik ben het echt absoluut met je eens. Ik blog zelf ook, maar krijg geen reacties. Ik hoef ook geen goed beargumenteerd stuk waarin staat of ik gelijk heb of niet. Al is het maar een virtueel schouderklopje, dat zou fijn zijn. Anders voelt het net aan als hardop tegen jezelf praten in een drukke winkelstraat.
Groetjes,
Dewi