“Ik weet gewoon zeker dat het zo is, want mijn oma – en die zit precies in onze doelgroep – vindt dat ook het beste”. Ken je dat “ik-weet-het-gewoon-want-mijn-oma”-argument? Werkend op verschillende internetafdelingen, heb ik dit argument erg vaak voorbij horen komen.
De situatie is meestal zo: er is een discussie over een knop, een lettertype, een tekst, een formulierveld of een ander element van een website. Iemand in de groep roept: “Nou mijn vriendin werd laatst erg boos toen het knopje op manier A was.” Waarop een ander uit het team roept: “Ja maar mijn nichtje is echt van deze generatie en zij vond het juist heel handig.” Je komt er niet uit.
Zoek de professional
Dat soort discussies zijn eindeloos en lijken op discussies over religie: je kúnt gewoon niet winnen. Gelukkig hoef je het nichtje vs vriendin debat ook niet te winnen. Het is namelijk een erg onzinnige discussie. Als blije roker, gebruik ik deze vorm van debat natuurlijk ook wel eens. Ja, door te roken verhoog je de kans op longkanker, maar mijn opa rookte een pakje per dag en stierf kankervrij op zijn 88ste. Zelf trap ik totaal niet in dat verhaal. En dat zou jij ook niet moeten doen. Niet als je voldoende feitelijke kennis hebt om mijn onzin te weerleggen.
En dat geldt bij internetdiscussies ook. Vriendin versus nichtje discussies, zijn maar zinnig voor één ding: ontdekken wie de professionals zijn in jouw team.
Herken de professional
In mijn vorige functie was ik een tijdlang eindredacteur en keek de teksten van anderen na. De fouten moesten er natuurlijk direct uit, daar was zelden dicussie over. Maar het schrijven van teksten is geen exacte wetenschap. Er zijn verkeerde manieren om iets op te schrijven, er zijn ook tal van juiste manieren om iets op te schrijven. Waar ik naar zocht wanneer ik met de schrijver in kwestie over hun teksten sprak was onderbouwing. Let op: geen gevoel, geen gewoon weten, geen nichtjes of tantes. Een professional heeft al die zaken niet nodig, maar kan putten uit vergaarde kennis en ervaring om te onderbouwen waarom ze kiest voor tekst A en niet voor tekst B.
Zo iemand zorgt ervoor dat zij alle ins en outs kent van haar vakgebied. Dat ze de cijfers kent die haar keuze onderbouwen (of juist niet), dat ze cases kent waar juist optie A met succes werd gebruikt of optie B, dat ze de laatste nieuwe ontwikkelingen en inzichten kent en die gebruikt om te overtuigen. Een echte professional laat zich niet zomaar piepelen omdat ze weet waar ze het over heeft. Wat een heerlijk mens is ze toch.
Niet gewoon je baan
De professional zoals hierboven beschreven wil je graag in je team hebben. De realiteit is, dat er relatief gezien maar weinig van deze mensen rondlopen. Mensen hebben als titel internetexpert, maar blijken in de praktijk niet buiten de kaders van hun baan te kijken. Daarmee worden ze in een aantal gevallen wel goed in hun werk, maar niet in hun expertise. Daar zit namelijk een verschil in.
Stel je werkt als contentspecialist op de afdeling internet van een verzekeraar. Je weet alles van schadeverzekeringen en bent een volwaardige sparringpartner voor de contenteiganeren of productmanagers (of enzovoorts) binnen het bedrijf. Je hebt altijd je werk op tijd af en je haalt alle SLA’s met andere afdelingen met betrekking tot het plaatsen van storingsberichten. Je teksten zijn echter onvindbaar in Google, lezers van je site haken af op je helpteksten en je hebt geen idee dát dit het geval is, laat staan waarom. Je bent dan dus goed in je werk: je baas is blij, je collega’s van andere afdelingen zijn blij en je houdt je aan je afspraken, maar je bent niet goed in je expertise. Een beetje kort door de bocht, er zijn natuurlijk meer problemen in het bovenstaande voorbeeld, maar ik hoop dat je nu een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Het kost wat tijd
Een echte expert worden gaat niet vanzelf. Het is ook bij lange na niet voldoende om “gewoon” je werk uit te voeren. Natuurlijk leer je zeer waarschijnlijk al doende bij, maar een echte professional houdt niet op met leren na werktijd. Ze bezoekt congressen en leest blogs en boeken over haar expertise. Ze praat met vakgenoten en vormt een mening gebaseerd op kennis en ervaring. Ze staat daardoor stevig in haar schoenen en laat zich niet zomaar omlullen door het eerste het beste kletsverhaal. Een echte professional doet niet per se wat de baas vraagt, maar weet in elk geval te vertellen wat de beste keuze is, al zal ze in sommige gevallen toch iets anders moeten doen (ik zeg graag: volgens mij en om deze argumenten en uit deze ervaring blijkt dat we het beste dit kunnen doen, maar jij bent de baas – dus als jij vindt dat het zó moet…. puntje puntje – al is dat niet altijd handig 🙂 ).
Maar dan heb je ook wat
Iedereen werkt graag samen met een professional. Al is het maar om uit jouw kennis en ervaring te putten (lenen, stelen?). En al zal men je af en toe lastig vinden, in elk geval kan men niet om je kennis heen. Daarbij is het veel prettiger om te wéten dan om te vóelen dat je argument waar is (en dan heb ik het over werk hoor). Voelen is zo moeilijk over te brengen, terwijl weten te onderbouwen is. In een samenwerking is dat onmisbaar voor de communicatie en het resultaat van die communicatie. Daarbij word je veel mobieler, qua arbeismarktmobiliteit. Oftewel: als je alleen maar goed bent in het kunstje doen voor het bedrijf waar je werkt, ben je minder interessant voor andere bedrijven dan wanneer je goed bent in je expertise in brede zin. En in een tijd waarin werknemers niet langer 40 jaar voor hetzelfde bedrijf werken is ook dat een belangrijke plus.
Laat je nichtje en je oma dus buiten je verhaal en zorg voor feitelijkheden om je verhaal sterker te maken. Oma’s zijn voor snoep en nichtjes een goed excuus om naar de Efteling te gaan. Ze horen niet thuis in een discussie over hoe je je website inricht.
Vind jij jezelf een professional? En waarom?
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
"…maar een echte professional houdt niet op met leren na werktijd. Ze bezoekt congressen en leest blogs en boeken over haar expertise. Ze praat met vakgenoten en vormt een mening gebaseerd op kennis en ervaring."
Nou, blogs, boeken en congressen is natuurlijk leuk, maar in het genoemde voorbeeld:
"De situatie is meestal zo: er is een discussie over een knop, een lettertype, een tekst, een formulierveld of een ander element van een website."
wil je eigenlijk gewoon zelf meten hoe het ermee staat, en dan het liefst precies met die specifieke pagina en nog liever met het publiek dat je ermee bedient (of wilt gaan bedienen).
Ik heb hier zelf (online) enquetes voor gebruikt. Je moet dan wel na het wijzigen van de site opnieuw enqueteren om te zien of de wijzigingen inderdaad goed ontvangen worden. (overigens was dit voor een intranet omgeving, voor een interet site is het waarschijnlijk moeilijker om een enquete op te zetten die de bezoekers niet in de weg zit)
Natuurlijk leer je elke dag bij. Maar het is niet zo dat je het élke keer állemaal weer opnieuw moet ontdekken. Zoveel als er verschilt van case tot case, zoveel is er ook gewoon hetzelfde.
Ik geloof niet in weten of voelen, ik geloof in 'en en' en dus in een combinatie van werken vanuit zowel weten als voelen. Weten en meten zegt niet alles en biedt op het eerste gezicht weliswaar zekerheid maar mensen zijn nu eenmaal geen rationele wezens en handelen ook niet uitsluitend rationeel en al helemaal niet waarom het om kopen en verkopen gaat.
Nopes, maar als je er je werk van maakt zal je toch meer moeten kunnen bieden dan gevoel als onderbouwing.
Want dat bezoekers van een site gedrag vertonen dat niet rationeel is, is vaak waar. Echter dat gedrag heeft een beperkt arsenaal: relevante groepen mensen vertonen hetzelfde irrationele gedrag.
Als professional kun je dus prima het op ratio houden.
Ratio betekent in dit geval niet perse dat je het in je hoofd uitdenkt, maar ook dat je het uit ervaring weet.
Daarnaast is het erg lastig om mensen mee te krijgen met je gevoel. Een stevige onderbouwing gebaseerd op kennis en ervaring levert meestal meer resultaat op. En je hebt anderen nu eenmaal nodig om zaken voor elkaar te krijgen. Tenzij je ergens in je eentje aan werkt.
Leuk verhaal waarmee je de spijker op de kop slaat!
En het geldt voor veel dingen en op zoveel vlakken. Als je niet (goed) kunt uitleggen op basis waarvan je een beslissing neemt of een bepaalde actie onderneemt, laat je per definitie ruimte over voor discussie. Zeker als het niet nodig is, is dat zonde van de tijd. Het wekt bij je collega, gesprekspartner of wie dan ook de indruk dat er te onderhandelen valt. Of erger nog: dat er valt af te dingen… En mijn persoonlijke ervaring is: die ruimte wordt maar al te graag gebruikt. En terecht vind ik ook! 😉
Een zeer herkenbaar verhaal!
Enkele collega's weten vanachter hun bureau precies wat de markt wil. Knap!
Afgelopen jaar als content coordinator gesprekken gevoerd met de doelgroep van één van onze producten (internetsite). De gesprekken gingen over de werkdag, producten die ze gebruiken om hun werk uit te kunnen oefenen, wat ze leuk vinden, minder leuk, etc. Erg leuk (mensen vertellen graag enthousiast over het werk wat ze doen) en zeer leerzaam (o dus zo ziet een dag eruit en daar zit een informatiebehoefte…).
En dan nog is uitgeven geen wetenschap…
Groeten Monqiue
Leuk en een duidelijk artikel…..