Dwingelanderij

Na een lange, lange, lange dag op kantoor, waarin ik onevenredig veel energie moest stoppen in zaken die mij – naar verwachting – maar weinig op gaan leveren. Liep ik het korte stukje van ons kantoorgebouw naar Centraal Station om daar dan eindelijk de bus te pakken naar huis. In de verte hoorde ik – voor ik het zag – een snelle auto met vooral hele harde muziek. Nu heb ik daar an sich weinig tegen, maar deze auto bleef maar naast me rijden. Uiterst irritant, maar aangezien ik niet zeker wist of het op mij gericht was, negeerde ik het maar. Op die plek rijden veel bezoekers – toeristen uit binnen en buitenland – en misschien was deze meneer gewoon even de weg kwijt. Maar ja, toen ging de muziek uit en riep de jongen in de wagen: “mag ik je iets vragen?”

Eigenlijk had ik zin om het gewoon te negeren en door te lopen. Maar ik wilde ook niet op vooroordelen afgaan. Misschien had hij een valide vraag en in dat geval zou het nogal onbeschoft zijn om te doen alsof ik hem niet hoorde. Ik liep dus een stukje in de richting van de auto en zei:”Tuurlijk mag dat.”

“Ben jij Marokkaans?” Ik begon al te vermoeden dat meneer BMW cabrio helemaal geen echte vraag had en zijn manieren had ingeleverd bij de koop van zijn dikke bak. Ik antwoordde ontkennend, aangezien ik van Aruba kom. “Ja, want ik heb met iemand een discussie over wat jij bent. Volgens mij ben je echt Marokkaans.” Deze meneer zat alleen in de auto en met wie hij dan een discussie had, was mij niet geheel duidelijk. “Als je me niet gelooft, dan moet je ook geen stomme vragen stellen.” Bracht ik nog geirriteerd uit, waarop ik in volle vaart het station inliep.

Oh, wat haat ik dat. Wanneer mensen misbruik van het feit dat ik basaal een goeie opvoeding heb genoten. Wanneer mensen misbruik maken van het feit dat ik niet onbeschoft wil zijn. Natuurlijk was dit maar een mini-incidentje, maar je snapt misschien wel dat dit meer een druppel is dan dat het op zichzelf nou zo erg is.

Wat zijn er veel van dit soort mensen – en in veel ergere mate – die misbruik maken van het feit dat je niet zo onbeschoft bent als zij. Die schreeuwen, aggressief doen, je vast proberen te zetten, in een hoek proberen te pinnen etc. etc. ik ben vóór vasthoudendheid. Maar faliekant tegen mensen die doelbewust over de grenzen van anderen gaan. Mensen die zichzelf dan vervolgens assertief vinden of zoiets zinloos. Nogmaals, het BMW-mannetjes gebeuren was eigenlijk niet eens zo erg, maar het is – hopelijk – het laatste gevalletje in een hele reeks grotere en kleinere gevallen van dwingelanderij waar ik opeens wel erg veel mee te maken heb. Vermoeiend hoor!