Ik ben niet zo goed met vreemde mensen. Raar eigenlijk, want ik ben zelf best een vreemd mens. Zo lust ik mijn drinken niet meer als je het glas – ongeacht de omvang ervan – boven een bepaald punt vol schenkt. Maar ik bedoel dus eerder vreemden in de zin van mensen die ik niet ken. ja ik weet het; de wereld staat bol van de “mensen die ik niet ken”. Maar over het algemeen weet ik ze redelijk te vermijden.
De afgelopen 3 dagen was dat onmogelijk. Vrijwillig had ik me opgegeven voor een cursus waarvoor ik 3 dagen moest vertoeven met een grote groep mensen die ik niet ken. Maar hoe dichter de dag naderde dat ik de mensen die ik niet ken ging ontmoeten, hoe slechter ik sliep. Want niet alleen kende ik deze mensen niet en zou ik 3 dagen met hen doorbrengen. Dat zou ik ook nog doen onder omstandigheden die ik niet ken. Ik haat omstandigheden die ik niet ken misschien nog meer dan mensen die ik niet ken. Jammergenoeg heb ik bij omstandigheden die ik niet ken, dan weer de neiging om ze juist wél op te zoeken. Ergo, 3 dagen cursus bij De Baak in Noordwijk. Inclusief nog zo’n grote angst voor mij (twilight zone geluid of Jaws, wat jou meer aanspreekt): rollenspellen!!!
AAAAAAAAAAAAAAAH
AAAAAAAAAAAAAH
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH
Drie dagen mensen die ik niet ken, in omstandigheden die ik niet ken met rollenspellen die ik niet kan. Mensenkinders. Makkelijk is anders. Maar ik heb het overleefd. En – cliché of niet – ik heb er wat van geleerd. Bijvoorbeeld dat ik nog veel te leren heb. Wist ik wel al hoor. Maar nu weet ik ook beter wat ik dan nog moet leren. En ook bijvoorbeeld, dat er al heel veel in mijn werk al heel erg goed gaat. Dat was ook een fijne les, vooral voor de faalangstige perfectionist in mij. Er kwamen meer lessen en inzichten voorbij. Op dit moment is mijn hoofd eigenlijk te gaar om te verzinnen wat ze ook alweer waren. Maar de essentie van het geheel is dat ik met mensen die ik niet ken, mij in een situatie heb begeven die ik niet ken en van alles heb geleerd wat ik niet wist.
Die drie dagen waren absoluut welbesteed.
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
Gelukkig, ik dacht dat ik de enige was die pukkeltjes krijgt van rollenspellen. Helaas verzint het management bij ons om de zoveel tijd dat er weer eens een agressieregulatie training of soortgelijks moet komen. Steevast vergezelt van een moeilijk opvoedbare jongere spelende middelbare acteur. Moet jij voor elkaar krijgen dat de acteur ophoudt met zich gespeeld onaangepast te gedragen. Ik klap in dat soort situaties letterlijk helemaal dicht, ga nog liever naar de tandarts.
Rollenspellen zijn ook heel erg. Ik moest ze ook doen voor mijn werk. 2 keer aan meegedaan toen de leidinggevende duidelijk gemaakt dat ik hier geen type mens voor ben. Moet je een ander zoeken. Daarbij leer je er vaak niet van, Flipse heeft het hierboven over agressie training, die dingen heb ik zelf ook gegeven maar al heel snel kwam ik tot de conclusie dat die trainingen niet werken. Ik heb ook eens aan overvalstraining meegewerkt “dan stormen we een pand binnen met bivakmutsen en intimideren mensen dan door heel hard te schreeuwen en te schelden, soort USA army style. En we zijn allemaal vrij groot en breed dus dat maakt wel indruk, maar wat is godsnaam het leermoment vraag ik me dan af? Ik geloof meer in de psychologische benadering. Zo en nu ga ik weer werken 🙂 daghoor 🙂
Rollenspellen volgens het witte of het groene boekje?
@flipse: ik voel het helemaal met je mee. Ik moet echter eerlijk toegeven dat ik – toen ik eenmaal meedeed – het nog best zinnig vond. Niet perse het rollenspel, maar vooral dát ik mee had gedaan!
@MAD; Ik denk ook niet dat die dingen voor iedereen wat opleveren. I mean, het betekent niet dat je het zonder acteur ook goed doet. Maar ik denk dat het voor sommige mensen weer wel cool is.
@ Ton: volgens het Xa4a boekje dacht ik zelf zo!
Dan kun je toch gewoon een rol spelen zonder te spellen?
Ik vind rollenspellen ook altijd wel erg spannend, zeker als het met een (goede) acteur is. Het is dan zo onvoorspelbaar, dat je eigenlijk niet meer durft 😉 Maar als het er dan op zit, ben je meestal toch wel blij dat je er weer eentje hebt meegemaakt…
Ik ben gek op rollenspellen. Hartstikke leuk, joh!
@Lisa: eens, ben idd blij dat ik het tóch heb gedaan.
@Angela:jij bent er vast goed in dan!!