I hate crowds
Na iets meer dan tien uur rijden arriveren mijn vriend, oom Albert, zijn baard en ik bij het hotel. Eindelijk. De omgeving is fantastisch mooi en het hotel is misschien geen Hilton, maar best ok. Moe en een beetje muf van de reis, gaan we direct naar onze kamer. Koffers uitpakken, beautycase leegmaken in de badkamer en direct het bad vol laten lopen. Vroeger hadden we thuis ook een bad, maar sinds we die moesten laten weghalen kan ik alleen nog maar in hotels van een badkuip genieten.
Wanneer we allebei weer zo fris als een hoentje zijn is het tijd om de andere gasten te ontmoeten. Het is de beste vriendin van mijn vriend die gaat trouwen en hij kent ze dus allemaal al. Ik daarentegen ken misschien vier mensen op deze party (plus dan nog het gelukkig bruidspaar enzo) en één daarvan kan ik echt niet verdragen. De rest van de 60 man die in het hotel verblijven zijn onbekenden. Ohhh wat haat ik dat. Handjes schudden, me duizend keer voorstellen, mijn naam een miljard keer herhalen, smalltalk bah bah bah. Het maakt me zenuwachtig en ik voel me totaal niet op mijn gemak.
Het vervelende is dat de meeste mensen op dit feestje elkaar wel kennen. Ik hang er voor m’n gevoel een beetje bij. Maar dat kan ook aan mezelf liggen. Alles wat ik zeg slaat nergens op, elke grap die ik maak is dom en ik weet me totaal geen houding te geven. Gelukkig worden er al gauw bacootjes gehaald en al na de eerste gaat het een stuk beter (of lijkt dat maar zo). Ik hou het deze avond op drie bacootjes. De bruiloft is al de volgende dag en het wordt een lange zit. Om half een ga ik richting bed. Mijn vriend blijft nog in de bar hangen. Gelijk heeft hij!
Inderdaad, nou kan ik me precies voorstellen hoe jij je gevoeld moet hebben. Als bijna iedereen elkaar kent, dan is het net of je er niet bij hoort. Zij snappen hun grapjes en over die van jou moeten ze nog nadenken.
Ik heb in de regel een hekel aan zulke bijeenkomsten. Ik krijg dan altijd het gevoel dat ik op een andere planeet zit. Ik ga dan ook maar gauw aan de drank. Een privé feestje in je eigen hoofd maakt altijd veel goed.
Die baard… *proest*. Ik zie een soort Grizzly Adams voor me….
@vedat: idd!
@jenni: hehehehe zoiets inderdaad ja 🙂