Waarom ik best Frans wil leren
Na de plechtigheid staat ons een mooie verassing te wachten. Okay, het is voor ons niet echt een verassing aangezien mijn vriend als getuige in het bezit van het draaiboek was, maar toch. Bij het hotel ligt een grote boot aangemeerd waarop we een tochtje gaan maken. Ik ben niet gek op varen, maar dit is toch wel erg mooi. Ik hoop alleen dat mijn vriend niet steeds verdwijnt om met iedereen te kletsen. Ik snap wel dat het erg gezellig is voor hem, maar ik voel me dan z贸 ongemakkelijk in mijn eentje. En dat aanschuiven bij andere gesprekken ben ik dus slecht in. Gelukkig houdt hij rekening met me. Wat ben ik toch eigenlijk een zorgenkindje. Daar moet ik maar eens vanaf.
Het uitzicht vanaf de boot is weer eens fantastisch. Het lijkt wel alsof we terug zijn in de middeleeuwen. De gebouwen langs de kade zijn oud en authentiek en het is deze ochtend rustig op de weg 茅n in het water. Ik waan me echt in een andere tijd.
Speciaal voor de gelegenheid heb ik mijn witte paraplu meegenomen zodat de bruid ermee kan poseren, ook mijn vriend is voor dat doel mee:
Het uitzicht is prachtig en zelfs de Fransen zijn vriendelijk, al zou je dat na een bezoekje Parijs niet denken. Blijkbaar zijn ze in het zuiden veel minder humeurig. Het zou natuurlijk ook kunnen komen door de sloten wijn die ze drinken. En vanaf ‘s ochtends al. Ik kan niet zo heel goed tegen wijn en wanneer ik klaar ben met de kiekjes droom ik weg. Een vakantiehuis in Frankrijk….waarom niet eigenlijk.
Als je meer wijn had gedronken, had je vast en zeker ok Frans kunnen spreken. Dat is misschien de reden, dat de mensen daar Frans spreken, die wijn. Ach, mensen uit een grote stad als Parijs vergelijken met mensen van het platteland…
Wat een geweldige entourage. Dat maakt obstakels zoals onbekende mensen weer goed.
Ik heb hetzelfde, maar van jou had ik niet verwacht dat je je bij veel vreemden ongemakkelijk zou voelen. Wat ik me van jou kan herinneren is dat je gruwelijk bijdehand was. Maar ja, dat zegt ook weer niet alles.
@vedat: de reden dat ik geen woord Frans spreek, is mijn op en neer gereis tussen Aruba en Nederland. Ik heb altijd vrijstelling gehad. Ik spreek trouwens wel een beetje spaans. Die lessen heb ik dan weer wel gehad.
@Jenni: ja, bijdehand ben ik ook – maar dat betekent zeer zeker niet dat ik me op mijn gemak voel. Dat is gewoon mijn natuurlijke staat van zijn 馃槢
Ach weet je, Xaviera. Napoleon Bonaparte sprak ook geen Frans. Dat is echt waar hoor.