More Reading

Post navigation

Zo'n dag,...stommerd

Soms heb je gewoon je dag niet. Dan zit alles tegen, dan is alles…

6 Comments

Leave a Reply to Fokkio.nl Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Over zangvrees en Facebook-angst

Zingen voor publiek, ik word er doodzenuwachtig van. Ik heb het wel eens gedaan hoor, maar man wat een eindeloze stress is dat. Zingen voor een groot publiek is echt…

Mijn moment van 2012: in bad

Het is alweer even geleden, maar ik weet het nog goed: 2012, het jaar dat ik eindelijk de wereld veranderde. Achteraf bleek het niet eens zo vreselijk moeilijk, in elk…

Fietsen-horror

Fietsen verleer je nooit. Nooit! Ik kan het weten. Ik heb namelijk jaren niet gefietst. En als ik zeg jaren, bedoel ik decennia. En ja...ik kan het nog steeds. Wat je wel verleert is alles wat bij het fietsen hoort. En zo voelde ik me vandaag, met mijn nieuwe fiets, net een asielzoeker die zijn eerste dag in ons koude kikkerlandje doorbrengt. Mijn eerste fietstocht stelde weinig voor. Van mijn huis naar kantoor is welgeteld vijf minuten trappen. Vijf minuten van doodsangst, bijna-dood-ervaringen en een korte blik op de witte tunnel, met een stem die riep "Don't go into the light". Een rood stoplicht waar niemand voor stopte. Auto's die het specifiek op mij gemunt hadden en voetgangers die niets liever wilden dan door mij aangereden worden.
back to top