Zo ben je hip en happening. Zo ben je voorbij en geweest. Het gebeurt voordat je met je ogen kunt knipperen. Het ene moment kijk je de hele dag MTV, het volgende moment weet je misschien wel dat Justin Bieber fout is, maar ken je geen énkel liedje van Justin Bieber. Je kunt het ook niet tegenhouden, er is niks aan te doen. Jij denkt nog dat Madonna de ultieme rebel is, maar voor je het weet zie je op televisie La Gaga in een vleesjurk voorbijwaggelen.
En soms word je nog eens extra op de feiten gedrukt.
Een paar maanden geleden liep ik op een mooie zomermiddag door de stad. In de verte kwam een knap geklede man aanlopen. Hij had al zijn haar nog – op dat soort dingen let je op mijn leeftijd- en zag er licht bekend uit. “Waar ken ik die kerel toch van..?” Mijn hersens gingen direct hard aan de slag en besloten dat hij bij mij op school moest hebben gezeten. Terwijl hij langsliep probeerde ik zijn blik te vangen, misschien toch even te groeten, al was zijn naam mij compleet ontschoten. Onze blikken kruisten niet en dat was ook wel prima, aangezien ik hem niet goed kon plaatsen.
Een paar dagen na deze net-niet-ontmoeting zat ik hersenloos te zappen. Zoals je dat doet wanneer er eigenlijk niks op televisie is. Zap – dr. Phil – zap – Max-uitzending – zap – herhaling Xena – zap…daar was opeens mijn “oud-klasgenoot.” Ik ben nu vergeten in welk programma het was. Maar laat ik volstaan met benadrukken dat de man op straat helemaal geen oud-klasgenoot was, maar gewoon een BN’er, die me ook om die reden vaag bekend voorkwam.
Dat was me vroeger nooit overkomen. Toen kende ik ze allemaal. Oud, nieuw, A-acteur, B-acteur, C-acteur en Olympisch schnabbelaar. Maar die dagen zijn voorbij.
Afgelopen zondag overkwam me weer zoiets.
Samen met mijn moeder en zusje was ik een bakje koffie aan het doen in café Zussen. Twee tafels van mij verwijderd zaten twee Marokkaanse jongens te kletsen en te genieten van een kopje onwijs overdreven thee (want thee moet steeds dramatischer in allerlei cafeetjes). Ik probeerde de aandacht van de serveerster te trekken door opvallend enthousiast naar haar te zwaaien. Een van de Marokkaanse jongens keek me hierdoor een beetje gek aan. Ik ving zijn blik en dacht: “hé, die ken ik,” terwijl ik ook nog dacht: “ik zwaai heus niet naar jou hoor!”
In mijn hoofd begon het grote denken: wie is die gast? Een minuut of 5 later wist ik het. Het is een van die jongens die de glazen ophaalt tijdens een avondje stappen. Ik was er nu op gerust dat ik hem niet hoefde te groeten, omdat ik hem verder nooit heb gesproken – en kletste gezellig verder met mijn zusje.
Even later stond ik buiten een sigaretje te roken. Het was mooi weer en buiten roken was voor de verandering geen straf. Terwijl ik daar stond fietsten 2 jongens van een jaar of 16 voorbij. Ze staarden mijn kant op en lachten breeduit. Huh? Eenmaal voorbij wrongen ze zich in allerlei bochten om nog eens om te kunnen kijken. Dubbel-huh? Heel even dacht ik dat ze mijn knal-oranje panty wel héél erg grappig vonden (dat vinden wel meer mensen, but hey, screw ‘m) en was ik licht geïrriteerd dat ze me zo openlijk uitlachten. Toen besloot ik dat ik het verkeerd moet hebben gezien, maakte mijn sigaret uit en liep weer naar binnen. In mijn ooghoek zag ik op het hoekje van het terras de twee Marokkaanse jongens van eerder zitten. Zij hadden inmiddels de zon opgezocht en waren buiten doorgegaan met kletsen.
“Heb je Afellay gezien?” Mijn zusje keek enthousiast. Nu ken ik die naam, maar waarvan dan? “Nee, wie is dat?” Mijn zusje keek nu verbijsterd: “Die voerballerrrr mannnn!!”
Aaaaaaaaaaaah, daaaaarom deden die 16-jarige jochies zo raar. Afellay, die gast die zo goed achter een balletje aan kan rennen. Afellay, niet die gozer die op zaterdagnacht de glazen stapelt. Toen we even later afrekende en naar buiten liepen werd het nog maar even benadrukt, de voetballer had een (veel langer) meisje om zijn nek hangen, die poseerde terwijl haar vriendin ze kiekte.
Het is maar goed dat mijn zusje de bekende namen voor me bijhoudt, want ik had wel raar opgekeken als de glazenman zoveel aandacht had gehad.
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
