Amsterdam en ik: we zijn geen vrienden. Zodra ik uit de trein stap op dat overdrukke station en in de bouwput terechtkom die Amsterdam heet, daalt het kwik in mijn mood-o-meter met 20 graden…30 graden als ik er moet autorijden en parkeren.
Maar een invite om vóór de goegemeente met de Surface pro te spelen én een kans om er eentje te winnen is wel een Amsterdamtripje waard, terwijl ik mijn treinkaartje uit de automaat graaide hield ik me dit maar voor.
Een half uurtje later stapte ik uit op Amsterdam Centraal, in een poging de licht verontrustende mensenmassa te ontwijken zette ik de grootste zonnebril op die ik in mijn tas kon vinden. Als een stations-Mozes dreef ik met de bril de massa uiteen. Eenmaal buiten haalde ik opgelucht adem, stak direct een sigaret op en bedacht hoe ik me zonder paraplu door de wolkenbreuk ging manoeuvreren Mijn zonnebril kon me nu niet meer helpen.
Tram 24, 16 of 9, vertelde mijn mobiel mij. Platform A vertelde de borden mij. Maar wat niemand me vertelde was waar op dat platform ik die trams dan kon vinden. De halte waarbij briefjes hingen met de tijden voor de trams die ik zocht leken het meest voor de hand te liggen. Maar na 10 minuten hadden er al 2 voorbij moeten komen en die kwamen niet. Totaal andere trams stopten wel voor mijn neus en reden ook snel weer weg. Die stonden natuurlijk niet op de briefjes, dat zou allemaal te gemakkelijk zijn.
Om het mezelf niet te moeilijk te maken stapte ik toen maar gewoon een willekeurige tram in: op hoop van zege en in de tram regende het tenminste niet.
Twee haltes, een renpartij door de regen en veel gevloek en getier later stond ik op de Kalverstraat en kon ik naar binnen in de Microsoft brandstore.
Nu heb ik een rare relatie met Microsoft. Of eigenlijk geen. Ik heb überhaupt geen relaties met merken. Jawel, ik heb al jaaaaren een Android telefoon, maar dat is omdat ik het OS gewoon prettig vind werken en de vrijheid die erbij hoort ook kek vind. Maar ik heb een Motorola gehad, meerdere HTC’s en nu een Samsung. En ja, ik heb ook een Windows phone en dat is ook best een kek ding (HTC trouwens) en ik draai Windows op alle pc’s en laptops die we in huis hebben. Ik houd van de vrijheid die ik heb om mijn eigen kasten in elkaar te knutselen en van het feit dat ik geen lid hoef te worden van de (fruit)kerk om het te gebruiken. Maar als ik iets anders tegenkom dat goed werkt, dan switch ik direct.
Maar goed, de Surface Pro. Eerst even spelen en dan meedoen aan de pubquiz om een poging te wagen er eentje te winnen. De pro is nogal aan de dikke en zware kant, maar draait dan ook op dikke hardware. Google het als je het wilt weten. Dit is geen techblog ja. Maar ik kan wel melden dat het ding érg snel is.
Maar goed, de pubquiz. Daar ging het dus allemaal om. Het ging als volgt: eerst streden we in teams tegen elkaar en de leden van het winnende team namen het vervolgens tegen elkaar op in de strijd om de tablet.
Mijn team was er een vol met nerds…yes! Het verbaasde me dan ook totaal niet dat we de teamstrijd wonnen. Yeah. Maar ja, toen moest ik het dus tegen diezelfde nerds opnemen. Niet-zo-yeah.
Ik kan u met trots vertellen dat ik mijn mannetje wist te staan. Na de eerste ronde stonden we allemaal gelijk..há! Na de eerste sudden death ronde stonden we nog steeds gelijk. Há 2. Pas bij de laatste ronde waarin ik moest raden hoeveel mensen in Nederland een outlook-adres hebben was het feest voorbij. Ik raadde 5 miljoen, het antwoord was bijna 8 miljoen. Mijn Surface pro droom ging daarmee in rook op, maar dat werd licht goedgemaakt met een bluetoothspeakertje. Niet echt natuurlijk, maar ja…een gadget is een gadget en daar kun je mee spelen.
Ik zit hier nu dan ook dik tevreden die speaker op al mijn devices aan te sluiten om te kijken wat voor geluid het voortbrengt.
Jammer hoor. Ik zat er zó dichtbij en na even eraan te hebben gepeuterd moet ik toegeven dat ik de pro best aan mijn verzameling had willen toevoegen. Maar een mens kan niet alles hebben. En inmiddels ben ik weer terug in Utrecht. Als dat geen mooi cadeau is voor mezelf weet ik het ook niet meer.
