Laat ik toegeven dat ik toch wat zenuwen had. En dat die zenuwen mij ertoe dreven om te dralen alsof ik ervoor betaald kreeg. 

Maar uiteindelijk vond ik mijn cojones. Ik stapte onder de douche, stijlde mijn haar en hoofd, trok een praktische outfit aan en stapte in de auto.

De bestemming: Poolcentrum Top.

De bedoeling: in mijn eentje spelen en vooral oefenen.

Ooit – inmiddels bijna 30 jaar geleden – was ik verrassend goed in poolen. Elke dag na school hingen mijn beste vriendin en ik in The Cellar, het café waar we elk weekend gingen stappen.

De ene pooltafel was dan van ons. En we oefenden en oefenden totdat we vervelend goed er in waren geworden. Zodat we op stapavonden, de sterren waren van de pooltafel.

Maar ja, dat was 30 jaar geleden. En toen ik laatst met een collega besloot de keu op te pakken, was er van mijn skills niks over.

Dat vond ik dus onacceptabel. Dus belde ik een oude vriend en (officiele) biljart grootmeester op en  sprak met hem af, voor een les.

Van al zijn tips en trucs, werd ik direct 70% beter, maar er kon echt nog meer bij.

En daarom was ik onderweg naar het poolcentrum. Alleen. Om te oefenen.

Eenmaal binnen, bleken van de 14 tafels, slechts drie bezet. Mooi. Daar had ik op gemikt. Ik legde de ballen neer, brak het spel en met alle tips in het achterhoofd, begon ik te potten.

De barman zat uitgebreid te observeren. Een beetje raar, dacht ik eerst. En een beetje ongegeneerd.

Maar ik liet me niet afleiden. Er gingen mooie ballen ín en simpele ballen niet.

“Mag ik je een tip geven?” het was de barman. En hoewel ik niet zo van mansplaining houd, moet je ook ruimte maken, als je iets wilt leren.

“Ik zie je spelen en dat is helemaal niet slecht. Goede focus ook.”

Ernstig gevleid stond ik hem toe om mij een hele reeks aan tips te laten zien. En weet je, daardoor ging het nóg beter. Het gevoel van zo’n lange, lastige bal die op volle kracht de pocket inschiet….heerlijk.

Meer dan 2 uur ging ik helemaal op in het poolen. Volgens mij heb ik een nieuwe hobby (her)ontdekt. En aan de barman: bedankt!

Niet alleen waren mijn ik-ga-alleen-poolen-zenuwen sowieso onnodig, maar door de extra aandacht van deze barman, werd het super extra zinvol dat ik in mijn eentje was gegaan.

Volgende week weer denk ik. Want oefening baart kunst.