Televisiekijken doe ik tegenwoordig steeds minder. Het feit dat ik steeds maar moet afwachten wat men voor mij bedacht heeft dat ik mag kijken en wanneer ik het mag kijken irriteert me. Áls ik televisie kijk, dan zap ik het liefst naar de slechtste rotzooi die een mens kan bedenken.
Ik was het bijna vergeten. De orde van de dag was er opeens weer. En mijn werk en de verschillende kuilen met reptielen die daar soms de kop op steken namen mijn aandacht in beslag.
De nachten in de Ardennen zijn donker. Niet zoals ze in de stad zijn. Waar het licht van etalages het zwart van de nacht op afstand houdt. Waar de koplampen van de continue stroom auto’s op weg