Televisiekijken doe ik tegenwoordig steeds minder. Het feit dat ik steeds maar moet afwachten wat men voor mij bedacht heeft dat ik mag kijken en wanneer ik het mag kijken irriteert me. Áls ik televisie kijk, dan zap ik het liefst naar de slechtste rotzooi die een mens kan bedenken. Denk Pauw & Witteman (de twee giechelende pubers die geen normaal woord kunnen spreken met mensen van het vrouwelijke geslacht) of Take me out (het programma waarbij vrouwen mannen mogen afrekenen op hun uiterlijk en andere minimaalheden). Wil ik écht iets goeds zien, dan doe ik dat meestal via mijn pc: wanneer ik wil en wat ik wil. I love it.
Maar heel soms, kom ik bij het zappen iets moois tegen. Iets wat me blij maakt dat ik me toch even los heb weten te weken van mijn monitor.
Deliver us from evil, heet de documentaire die ik gisteren op Nederland 2 ontdekte. Een documentaire uit 2006 over vader O’Grady, een katholieke priester die een spoor van misbruik en verkrachting achter zich liet, terwijl zijn meerderen hem het het hand boven het hoofd hielden om zo zichzelf de hand boven het hoofd te kunnen houden.
Shocking.
Natuurlijk hoor je de verhalen. Natuurlijk lees je de kranten. En bij eerder genoemd rotzooiprogramma Pauw & Witteman was ook een meneer te gast die als kind misbruikt was (een gênante uitzending door het gebrek aan respect van de presentator). Maar deze documentaire vertelt behalve het vreselijke verhaal over misbruik ook een indringend verhaal over het Katholieke systeem.
Al kijkend en gruwelend realiseerde ik me iets. En het is eigenlijk raar dat ik mij dit nu pas realiseer. Maar het is echt voor het eerst dat ik het zo scherp zie.
De manier waarop de leidinggevenden van deze O’Grady de situatie aanpakten deed me vreselijk denken aan misstanden bij grote corporate bedrijven. Duh, de kerk is gewoon een old skool (oldest skool) bedrijf en niks anders. Gesloten, geneigd tot het sluiten van de rijen zodra er kritiek ontstaat van buitenaf. En ál die priesters zijn marketeers of zo je wilt corporate communication. Maar dan wel bedrijven met de macht over de zielen van gelovigen in handen. Dat is een type macht waar geen mens over zou moeten beschikken.
Duh, zeg je nu. Ja, duh indeed. Maar eerlijk gezegd, hoewel ik hier een Koran, Thora, Bijbel en zelfs Mormoonse bijbel heb liggen en grotendeels heb gelezen – ben ik al sinds mensenheugenis atheïst. Ik weet wel redelijk wat over religie, maar niet over de kerk (of de moskee) en de cultuur die daarbij hoort.
Toen ik op Aruba woonde – waar de gelovigen-dichtheid veel hoger ligt dan hier – heb ik zijdelings wel wat meegekregen van de gezelligheid, warmte en gemeenschapszin die mensen voelen bij het hele kerkelijke gebeuren. Maar steeds meer realiseer ik mij dat dat hand-in-hand gaat met een nauwheid en benauwdheid die zijn weerga niet kent.
Zo word ik bijna 35 en weet ik weer iets nieuws. Weten is anders dan lezen of horen. Het is het tot in het diepe voelen (fyi: voelen = som en conclusie van wat je weet. Niet iets magisch wat in je hart plaatsvindt).
Met dank aan de televisie dus. Maar, gelukkig laat ook het internet mij niet in de steek. Want gebaseerd op een opmerking van mij over het programma van gisteren op Facebook, wees iemand mij op een debat op BBC World met onder anderen Stephen Frye over de stelling “The catholic chrurch is a force for good in the world”. Mijn (qua zoekresultaten redelijk) betrouwbare vriend Google bracht mij op deze pagina waar je het hele debat kunt zien. Heb je weinig tijd, dan raad ik je aan het onderstaande deel van Stephen Fry te kijken. Ik raakte bijna (bijna want ik ben geen watje) ontroerd door de eloquente manier waarop meneer Fry zich uitdrukte. Prachtig.
httpv://www.youtube.com/watch?v=NL5WVecNdhk
Indrukwekkende speech van Stephen Fry, inderdaad! Bedankt voor de tip.
En een goede vergelijking, met grote bedrijven. Zij het dat die inmiddels geleerd hebben fouten direct toe te geven en zo snel mogelijk verder te gaan.
Stehpen Fry is zo “eloquent” en erudiet. een kwaliteit die in de vergetelheid is geraakt in deze tijd van vervlakking. “In America” is ook mooi.