Ken je dat? Je houdt jezelf het hele weekend voor de gek. Bij elke koekje dat je eet. Bij elke hap stracciatella kwark. Bij elke hap veels te vette hap die je naar binnen werkt, zeg je tegen jezelf: “ach het valt allemaal best mee. En ik ga morgen naar de sportschool.” Dan is het opeens zondagavond. Is de sportschool echt al een paar uur dicht. En lig jij in je bed, of hang je uitermate professioneel op de bank.

Elke kruimel eten die je in de afgelopen dagen hebt weggewerkt voel je op je dijen, je heupen, je billen, je buik. Je overweegt om nog een stevige wandeling te maken om toch wat rommel weg te zweten. Maar ghostwhisperer is al begonnen en straks komt medium of nóg mooier: law and order. Niet vreselijk interessante programma’s, maar als je ze tegenover een stevige wandeling zet – opeens fascinerende televisie.

Tijdens het kijken van alle series die je ooit hebt kunnen bedenken en net voor je in slaap valt, voel je je toch even heel erg schuldig. Zo veel eten, zo weinig bewegen. Dus beloof je jezelf om morgen écht gezonder te gaan leven. Je zegt dat alleen tegen jezelf natuurlijk. Want als je het tegen een vriendin of je partner zegt, moet je je er wel echt aan houden. En dat is nog even teveel druk voor een zondagavond. Als je jezelf weer eens allerlei grandioze beloften hebt gedaan, val je tevreden en met een beetje een opgezette buik in slaap.

Ken je dat?