Ik ben pedagogisch verantwoord opgevoed. Mijn moeder is pedagoge, dus dat helpt. Ik mocht niet met speelgoedpistolen spelen, ik mocht geen gewelddadige films zien, ik kreeg snoep met honing uit de natuurwinkel en ik zat op een (semi-) vrije school. Per dag mochten mijn zusje en ik maar één uur tv kijken en we knutselden onwijs veel. Denk nou niet dat dat erg was. Al kan ik me nog wel herinneren dat ik vol verlangen naar de snoepjes keek die sommige kinderen mochten eten. Zo mooi en felgekleurd, zo vol kleurstoffen en suiker. Maar achteraf is het goed geweest.
Daarbij had ik mijn oma. Als ik bij mijn oma was, kreeg ik voor het ontbijt lange vingers, voor de lunch donuts en voor avondeten patat. Ik had bij mijn oma thuis een megagrote spacegun liggen en de tv stond de hele dag aan. Je snapt dat ik graag bij mijn oma logeerde. Een minder leuk effect van de vrijheid die ik bij mijn oma had, was dat ik door alle lange vingers gaatjes in mijn melkgebit had en dat ik door het vele tv kijken ook programma’s zag die helemaal nooit voor kinderen bedoeld waren.
Van oma mocht ik horror, geweld en seks zien. Nou ja, geen porno hoor, maar wel films die voor mijn moeder taboe waren. Toen vond ik dat heel cool. Achteraf denk ik soms wel dat mijn moeder een puntje had.
Ik was vanaf dat ik klein was al gefascineerd door horror. Eerst films, later ook boeken. Ik was zo’n klein psychotisch meisje met gitzwart haar die op de lagere school altijd doodskisten en vampieren tekenden. Die fascinatie was een combinatie van pure doodsangst en een mega-ontwikkelde fantasie. De films die ik bij mijn oma mocht kijken hebben me jaren uit mijn slaap gehouden. Tot ver in mijn tienerjaren vond ik het vreselijk om alleen te slapen. Gelukkig hoefde dat pas laat, aangezien mijn zusje en ik een kamer deelde. Maar als ze eens een keertje bij iemand logeerde of zelfs als ze in slaap viel voordat ik naar dromenland was vertrokken, lag ik de hele nacht wakker. Een groot deel van mijn jeugd heb ik doorgebracht in doodsangst, met mijn kop onder de dekens want dan kon de shadowman/Freddy Kruger/de duivel/een geest/een psychotische moordenaar etc. me niet te pakken krijgen.
Gelukkig ben ik daar op een gegeven moment overheen gegroeid en is het nu allemaal geen probleem meer. Maar ik kan me die lange nachten nog wel herinneren. Hopend dat ik in slaap zou vallen voor mijn zusje, of in ieder geval voor mijn ouders gingen slapen en het huis dan opeens doodstil was. Dat lukt dus niet altijd. Mijn vader kwam dan binnen om het licht uit te doen, die liet ik namelijk consequent aanstaan. En zodra hij de kamer weer uit was, deed ik het licht meteen weer aan. Want zoals iedereen weet, komen alle monsters in het donker tevoorschijn. Dan hoorde ik mijn ouders nog even kletsen en dat stelde me gerust, maar ook zij gingen dan uiteindelijk slapen. In die doodse stilte die dan over het huis viel hoorde ik alleen het kloppen van mijn eigen hart. Alles leek opeens bedreigend. Freddy kon uit het plafond komen, de shadowman leefde onder mijn bed, uit de muur zou een skelet komen en in slaap vallen was sowieso geen goed plan, want dan kwamen de bodysnatchers.
Meestal werd ik ’s ochtends wakker met het licht aan en een boek dat half over mijn gezicht was gevallen. Doodmoe natuurlijk, omdat ik veel te laat was gaan slapen. Blij dat dat voorbij is zeg. Mijn oma bedoelde het allemaal vast niet slecht, maar een kind van 8 hoort geen bloederige horrorfilms te kijken…en dat is niet voor niks!
Xaviera
Misschien wilde je die dingen wel zo graag zien omdat je moeder het je verbood. Als je moeder je tegenwoordig bezoekt schiet jij al in de stress, dat tekent toch een ietwat moeizame relatie. Valt dat misschien te rangschikken onder: de schoenmaker loopt zelf altijd op versleten schoenen?
Ik denk dat je wel eens gelijk kunt hebben CasaS. Ik verbied die spruit van mij (10) helemaal niets als het om televisie gaat. Hij bepaalt zelf wat hij eng vindt en dus niet wil zien. Als ik in zijn aanwezigheid naar iets “engs” kijk vraagt hij netjes of de tv niet op wat anders mag.
@casa: in mijn pubertijd heb ik zeker wat aanvaringen met mijn ouders gehad. Maar toen ik klein was eigenlijk helemaal niet. Mijn moeder trok veel tijd voor ons uit en zorgde er ook echt voor dat we ons niet verveelde. Mijn fascinatie voor horror etc. is volgens mij aangeboren. Ik ben altijd een eng klein meisje geweest. Ik zag toen ik nog echt klein was ook altijd geesten. Drie waren het er. Mijn onzichtbare vriendjes als het ware 🙂 Ik schiet in de stress als mijn moeder op bezoek komt omdat we nu al 15 jaar niet meer in hetzelfde land wonen. Voor mijn moeder is de tijd stil blijven staan en ben ik nog steeds 16…..dat is soms erg vermoeiend 🙂
@flipse: dat kan. Is allemaal per kind verschillend. Ik was (ben?) een nogal moeilijk wezen. Mijn zusje heeft nergens last van gehad. Overigens ook niet van aanvaringen met mijn ouders.
Als (hbo)pedagoog 😉 ben ik het niet met je moeder eens. Hoe meer je kinderen dingen gaat verbieden, hoe aantrekkelijker ze worden.
Het is juist de kunst om kinderen er verantwoordelijk mee om te leren gaan. Of het object gewoon oninteressant te maken (of iets anders aantrekkelijker).
ja, daar heb je het al…mijn moeder is WO pedagoog 😛 Nee geintje hoor. Kijk, moeders doen het nooit goed. Het enige wat ik erover kan zeggen is dat mijn kinderjaren fantastisch waren en ik een oma had waar ik alles wat thuis niet mocht, toch kon doen 🙂 Dat was een prima balans!
Bang voor spoken enzo was ik als kind ook hoor. Ik heb toen zelfs een periode mijn bed (zonder poten)onder de tafel onder het raam gehad. Zodat ik beschermd was tegen enge indringers die mijn kamertje via het raam zouden kunnen binnendringen 🙂
En inderdaad prijs ik me rijk met een “makkelijk” kind. Geheel anders dan ik zelf ooit geweest ben. Al zou je dat, zie de rustige en gereserveerde persoon die ik nu ben , misschien niet zeggen 😉
hehehheeh. Met mij is het uiteindelijk ook wel redelijk goed gekomen. Ik was trouwens een megalief kind (als ik mijn moeder mag geloven). Braaf enzo. Dat ging allemaal pas mis in mijn pubertijd 🙂 Nou ja mis….ik heb wel lol gehad 😀
Wat dat betreft zegt “een moeilijk kind zijn” niet zoveel. Dat kan ook een pré zijn 😉 Ik ben geneigd om te geloven dat sociale intelligentie een grote rol speelt w.b. uiteindelijk goed terecht komen. Maar een sociaal intelligente inslag hoeft niet te betekenen dat je dus ook per definitie makkelijk in de omgang bent 😉
ben ik helemaal met je eens. (zie je hoe makkelijk ik ben 🙂 )
Die fascinatie voor horror is inderdaad aangeboren! Ik was ook zo’n eng klein meisje. Hoe bloederiger, hoe beter! En ik mocht -tot op zekere hoogte- wél alles zien van mijn ouders.
Alleen heb ik, toen ik acht jaar was, eens de film “House of Wax” gezien. De versie uit 1953, wel te verstaan. Een voor die tijdgeest werkelijk dóódenge film. Ook voor meisjes van acht jaar. Ik heb letterlijk liggen trillen van angst in bed. En zelfs nu, in dit computer-tijdperk met werkelijk duizelingwekkende special effects, roept die film rillingen bij me op.
Die fascinatie voor horror heb ik nog, trouwens. Mijn vriend ook. Wij zijn echt een gezellig stel! Maar onze kinderen mogen (nog) geen horror zien, hoor. 4 en 2 jaar vind ik weer het andere uiterste. Nog maar even een jaartje wachten 😛
OUde horrorfilms zijn ook veel enger dan die van nu. Los van dat ik nu gewoon ouder ben, dwong het gebrek aan goede special effects de makers om meer aandacht te besteden aan sfeer, dialoog etc.
Ik vond de body snatchers echt eng, met donald sutherland. Getsiederrie zeg, daar heb ik echt lang wakker van gelegen.
Ja.. die was ook eng.. dat geluid wat die gasten maakte, dat rare gilletje.. brrr!
jaaaaaaaa – creepy ass film man. Ik heb het vanachter een stapel tassen zitten kijken toen ik klein was, zodat ik snel weg kon kruipen als het te erg werd 🙂
Was jouw moeder soms ook aan het mopperen op jouw oma en vroeg jouw moeder zich ok af hoe het toch mogelijk was, dat je gaatjes in de tanden had? Ach ja, oma’s willen alleen maar hun kleinkind verwennen. Ze bedoelde het dus goed en die spoken zijn toch ok wel ene beetje spannend, vind je niet, Xa4a?
Trouwens, om het even over horror te hebben.. weet je wat het ultieme horror-moment is? In een stikdonkere kamer het nummer “Rectum” (what’s in a name) van Thomas Bangalter (bekend van Daft Punk) draaien.. succes verzekerd! Wel met je rug ergens tegenaan gaan zitten anders heb je constant het gevoel dat er iemand achter je staat.
oow dat ga ik meteen even checken!! 🙂 Althans, wanneer het straks donker is dan!
Het is een vreselijk nummer op zich hoor, heel lang en eentonig.. maar wel doodgriezelig. Maar dat kan ook zijn omdat ik de film waar het uitkomt (Irréversible) ook heb gezien. En die film is behoorlijk om te rillen….
hmmmm die moet ik dan ook zien, even opzoeken op imdb…tnx!
Ik vond de film prachtig en indrukwekkend. Maar léuk.. niet bepaald. Ik ben benieuwd wat jij ervan vind.
ja, hier heb ik over gelezen. Die actrice die erin speelt is toch die wat oudere MEGAmooie vrouw die ook in de laatste 2 delen van de Matrix speelt?
Klopt! Monica Belluci.. wat mij betreft de aller-mooiste actrice die er is in filmland!!!!
ja echt he en nog talent ook. Tis bijna niet eerlijk 🙂
Inderdaad! Ik val niet op vrouwen in sexuele zin.. maar damn, zij is écht adembenemend! Waarschijnlijk is “Irréversible” daarom zó schrijnend, en zó wrang.. heel goed gecast.
Helemaal eens met het eerste deel en ik laat je weten wat ik van de film vond!