Het is echt belachelijk dat iedereen maar denkt het recht te hebben zijn zin te krijgen. Kijk, dat je iets wil, dat is prima. Dat je (binnen de wet) probeert om dat voor elkaar te krijgen, dat is ook prima. Maar dat je door middel van intimidatie en dwingelanderigheid je zin door de strot van anderen douwt, dat vind ik echt te ver gaan.
Zoals bijv. deze ouders, die vinden dat een reclame spotje (radio) hun kinderen aanzet tot seks. De slogan find your g-spot zou dat dan vooral doen. De ouders stonden toen uit kwaadheid (huh? rare jongens deze ouders) binnen de kortste keren voor het hoofdkantoor van het bedrijf waar het spotje van was. Daat bonkte ze op de deur en dreigde wat en Voila….spotje van de radio.
Vermoeiend hoor. Soms denk je: if you can’t beat ‘m, join ‘m. Maar ik vind het toch te grenzeloos om als volwassene me zo dwingelanderig te gedragen. Dat bewaar ik wel voor mijn vriend 😛 😉
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
Wat mij boven alles verbaast, is dat er ook gelijk gedreigt en geschreeuwd wordt, en, als je niet uitkijkt, je nog klappen kunt krijgen ook. Wat voor voorbeeld stel je dan voor je kind? En dat lijkt steeds meer de trend te worden. Zelfs als leraar, of als toezichthouder in een friggin’ sporthal ben je niet veilig! Absurd….
Nog meer van mijn aapjes ontsnapt. Ik moet beter opletten. ::trommelt afwezig met de vingers op de tafel::
::gecomposeerd:: Sociale verrechtsing zet mensen (en aapjes) onder hogere druk en maakt ook individu en zelf belangrijker. Dit leidt vanzelf tot meer persoonlijke en maatschappelijke frustratie en -in extensie- schijnbaar willekeurig opvlammende burgers.
::kijkt jachtig naar de Rotterdamse city lights en het vuurwerk, zuigt de door het huis waaiende wind door de neus op, lacht om zijn onnavolgbare combinatie van rust, honger en readiness, en begint onverwachts weer te typen::
Weet je. Het spannendste dat ik vroeger op TV zag was De Fabeltjeskrant, maar ondanks de bedwelmende indoctrinatie van het vilten dierenrijk, lag ik toen ik een jaar of vijf was vrolijk met mijn hartsvriendinnetje onder (!) het bed te frummelen op zoek naar een onnavolgbaar moeilijk benoemd deel van haar.
Om een eh.. lang verhaal kort te maken: In mijn beleving was de inspiratie voor ons jeugdig samenzijn niet zozeer Meneer De Uil die ons onverwacht naar een opmerkelijk schemerig Fabeltjesland had gebracht, maar omdat het bewuste vriendinnetje een wereldwijs ouder zusje had en omdat inquiring minds just want to know.
Dat die G-spot directeur daar gehoor aan geeft zeg. Het is te G-ek voor woorden.