Badkamerman

pootjesEen keuken kopen. Een badkamer kopen. Niemand heeft me ooit verteld dat het zo’n gedoe zou zijn. En totaal niet inzichtelijk wat je nou aan het doen bent. “Ja, ik wil een bad op pootjes,” vertel ik de verkoper met de meest harige neus die ik ooit heb mogen aanschouwen. “Dat is wel een stuk duurder.” Zegt hij en kijkt me streng aan vanonder zijn borstelige wenkbrauwen. Alsof hij via mijn ogen mijn bankrekening wil doorgronden. Van de weeromstuit kies ik dus maar een hele saaie kraan. Om dat dure bad weer goed te maken.

Maar wat is eigenlijk duur? Is dat honderden, duizenden, miljoenen euro’s? Het wordt me in de 2,5 uur dat we door Badkamerman worden gegijzeld niet duidelijk. Net als Keukenman, doet Badkamerman bijzonder geheimzinnig over de prijs. Daar kan hij pas iets over zeggen nadat we weer naar huis zijn en hij zijn magische Badkamerman trucs heeft gedaan. Dat heet dan een offerte. Of vrij vertaald: zou je dit geld ervoor neerleggen – als je kijkt alsof je wegloopt kan er nog een heleboel vanaf. Ik snap dat ook wel waarom het Offerte heet. Dat scheelt weer wat woorden elke keer.

Een bad op pootjes dus. Dat is de klassieke look volgens Badkamerman. Waarop hij ons op een koortsachtige zoektocht door de showroom heen trekt en ons alles wat maar een beetje klassiek zou kunnen zijn aanraadt. En al roep ik wel 3 keer dat niet mijn hele Badkamer meteen klassiek moet. En dat ik niet zo van zo’n eenduidige stijl ben. Ook net als Keukenman, is deze superheld der baden oost-indisch doof voor mijn inbreng.

Ik word er erg resoluut van. Ga kastjes kiezen die ik niet eens leuk vind, alleen omdat ik het racen door de winkel en nóg meer opties die het niet zijn én al die opties waarvan ik me afvraag wat het moet kosten en of ik het kan betalen- zat ben! kom maar op met die Offerte. Ga je magie maar doen. Ik rij wel weer 45 minuten naar huis. En wanneer je klaar bent met toveren en ons de offerte heel on-tovenaar-achtig e-mailt, rij ik wel weer 45 minuten terug om het weer helemaal anders te doen.

Wat een gedoe. Jullie hadden me best kunnen waarschuwen.

Share with your friends









Submit

Digitale kletskous, gezellige borrelaar, webgek en -werker, kattenvrouwtje. Lees, speel wat piano, zing wat, maak wat internetdingen. Hekel aan valse wijven, maar nog meer aan valse kerels.

4 comments

  1. woehahahaha, zo herkenbaar! wij hebben na 4 winkelbezoeken nog altijd geen tegeltjes in de keuken. Ik begin te wennen aan cementgruis in mijn eten… Maar serieus, je wil iets, zij hebben het, hoe moeilijk kan het zijn? Aargh

  2. Het lijkt mij best een zwaar beroep, badkamerman of keukenman zijn. Dan heb je namelijk vooral met vrouwen te maken die Iets Aan Het Uitzoeken Zijn.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Share with your friends









Submit