De slappe lach is een raar ding. Zo’n ding dat zich niet laat verklaren. Zo zat ik laatst op een verjaardagsfeestje en bedacht ik samen met mijn buurman van dat moment dat de hond er wel erg geinig uit zou zien als hij op de bank, met zijn pootjes parmantig over elkaar en een bril op een boekje zou lezen. Vraag me niet hoe we erop kwamen en waarom het zó leuk was dat een kwartier lang de tranen over mijn wangen bleven stromen.
Nee…niet vragen dus.
Maar, waarschijnlijk is het ongeveer dezelfde reden als waarom dit filmpje van Kabouter Wesley zo leuk is. Elke keer dat ik het zie krijg ik zo hard de slappe lach dat het bijna ongezond is. Laat even weten of het effect uniek is voor mij…
httpv://www.youtube.com/watch?v=cztkvRAfTgY
Ik ben het maar hoor, niet stressen.
I’ve spent over 25 years working in content strategy and digital transformation, which means I’ve seen enough technology hype cycles to be skeptical and enough genuine innovation to stay curious.
Want to talk shop? Do get in touch!
hij is goed! 😀 Tranen willen niet komen, maar ik moet wel héél erg lachen om die gefrustreerde dolfijn 😀
Jawel, hij’s leuk! Maar echt heel hard lachen (en bij herhaling) moet ik om Extra Neushoorn (http://www.youtube.com/watch?v=WXVwV0GKNgk).
Mag ik een cola?
😉
Dat van die hond, dat kan ik mij dus wel voorstellen dat je daar de slappe lach van krijgt. Het is mij eens tijdens een les Duits gebeurd, waarbij ik mij de betreffende leraar, een dikke pater, op een glijbaan voorstelde. Ik zat helemaal vooraan, met de tranen in mijn ogen van het lachen.
Heerlijk is dat he?!!! Ik ben gék op de slappe lach! 🙂