Koninklijke derrière

ridderzaalWat een dag. Mijn tante is sinds kort directeur van het Arubahuis. Dat is een soort ambassade van Aruba in Nederland. Sinds heel kort woont en werkt mijn tante dus in Den Haag. Heel spannend, want een hele publieke functie. En ook heel stoer, want een plek waar zij veel kan betekenen voor de Arubaanse gemeenschap in Nederland. Er is samen met haar ook een nieuwe gevolmachtigd minister van Aruba naar Nederland gekomen. Oftewel er is een nieuwe politieke partij aan de macht op Aruba.

En om dat te vieren en om de gevolmachtigd minister en natuurlijk ook mijn tante als directeur een goede start te geven (nee, niet van Becel) was vandaag een bijeenkomst georganiseerd in het Rolhuis op het binnenhof in Den Haag. Onder de gasten de Arubaanse minister van toerisme en de Arubaanse premier, maar ook Nederlandse politici zoals John Leerdam, Jeroen Dijsselbloem, Ank Bijleveld en zelfs minister Donner.

Die laatste kon ik niet zomaar laten ontsnappen. I mean come on, hij is een ex-rapper. Een soort Snoop Dogg. Zodra ik hem in het oog kreeg trok ik mijn tante mee en verzekerde haar ervan dat zij hem moest ontmoeten. Nadat zij en Snoop Donnerr de handen hadden geschud, stak ik brutaal die van mezelf naar hem uit en stelde me voor als het nichtje van…. Overigens gaf ik direct toe dat ik dus totaal onbelangrijk was. Maar daar was hij het niet mee eens. Wel liet hij weten snel weer naar de ministerraad te moeten. Waarop ik hem ervan verzekerde dat ik dat direct zou Twitteren. Hij leek anders dan Maxime (vast zou zijn geweest) niet onder de indruk. Gelukkig maar, want ik vergat mijn belofte direct.

httpv://www.youtube.com/watch?v=jmLEt5oI5i8

Mijn tante had me voor de avond tot Personal Assistent gebombardeerd. Twitteren was er dus niet echt bij. Overigens ben ik totaal niet in de wieg gelegd voor de baan van personal assistent. Niet dat ik het niet kan (althans voor zo’n avondje dan nog net), sterker nog ik personal assistande er keihard op los. Maar mijn probleem is dat ik van een heel stel statige mensen, in een hele statige zaal, met allerlei statige speeches – altijd een beetje melig word. Prima op zich, ware het niet dat ik dat dan zelden voor me kan houden.

Zo bleek de Rolzaal náást de Ridderzaal te liggen. Een prachtige zaal trouwens die Ridderzaal, met op de muur de grondwet en aan de zijkant DE TROON. Jazeker, de troon waar onze koningin haar koninklijke derrière mag parkeren en waarvandaan ze ons toespreekt. Een troon die elke keer dat ik langsliep zachtjes riep: “zit op mij, het mag wel. Waarom niet?” Toen ik het voorstelde aan een andere personal assistent bleek zij het roepen van de troon totaal niet te horen. Geschrokken door mijn voorstel trok ze me aan mijn arm mee terug de Rolzaal in.

Kinders wat was dat zwaar. Een échte troon. Niet zo’n Eftelingding waar aan de zijkant een pinautomaat in verstopt zit, maar een echte koninklijke zitplek. Je kan toch van een normaal mens, niet verwachten dat die al lopend door zo’n lege  Ridderzaal de troon gewoon negeert.

Het is me overigens wel gelukt. Ik geef toe dat ik het keihard heb overwogen. Maar de grote mannen met de Star Trek V’s (ook wel bekend als securityreuzen) zagen eruit alsof humor niet hun sterkste punt was. Jammer maar waar. Ik moest de troon laten varen.

Gelukkig kon ik hier en daar mijn meligheid botvieren. Kon ik hier en daar iemand die zichzelf van alle belangrijkheid had opgeblazen tot een soort luchtballon een klein speldenprikje toedienen. Heerlijk om dat dan met een uitgestreken gezicht te doen. zodat de luchtballon in kwestie niet zeker wist of ik nou serieus was of zat te dollen.

En natuurlijk heb ik ook hele interessante gesprekken gehad, met hele interessante mensen. Oude statige heren en sjieke dames in tenue de ville (ik moest het opzoeken toen ik het op de uitnodiging las). En ook wel jongere statige lui van beide geslachten. En zoals het een echte personal assistant betaamt heb ik mijn tante’s cadeaus vastgehouden, kaartjes opgeborgen, speech aangegeven, de prompter geregeld en nog veel meer ge-assistant. Alleen voor haar doe ik dat hoor. Want langer dan een avond is dat niet vol te houden.

….en de volgende keer ga ik gewoon op de troon zitten.

Share with your friends









Submit

Digitale kletskous, gezellige borrelaar, webgek en -werker, kattenvrouwtje. Lees, speel wat piano, zing wat, maak wat internetdingen. Hekel aan valse wijven, maar nog meer aan valse kerels.

6 comments

  1. Nou dat was dus voor mijn tante. Wij kennen allebei Den Haag niet echt en wisten niet waar we heenmoesten. Maar uiteindelijk hebben we gewoon een pincet gekocht 🙂 Dat was makkelijker!

  2. Volgende keer dat je in Den Haag bent ook even langs je (nep)nichtje he? Vlak bij de Ridderzaal in de Koninklijke Schouwburg 🙂 X! Cynthia Ringeling

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Share with your friends









Submit