Met ongeveer 14 klasgenoten vorm ik sinds augustus 2004 klas 1B aan de opleiding journalistiek van Inholland Select studies. Na bijna 5 jaar webdesign was ik toe aan iets heel anders en aangezien ik me sowieso steeds meer met teksten bezig ging houden leek journalistiek een prima optie. De opleiding in Rotterdam is daarnaast ook nog versneld, wat inhoudt dat ik er niet 4, maar 3 jaar over doe als alles goed gaat. Voor deze versnelling moet ik dan wel jaarlijks 4500 euro neerleggen en ik kan je vertellen: dat valt nog niet mee! Uiteraard ging ik er al bij aanvang van uit dat ik naast mijn studie zou moeten werken. En voor zover ik mij kon herinneren was dat de eerste keer dat ik studeerde (in 1998 geloof ik), ook geen enkel probleem. Er waren niet alleen studentenuitzendbureau’s, maar ook reguliere uitzendorganisaties liepen over van het werk. Ik had me zo voorgesteld dat ik binnen zou lopen, een kopje koffie zou krijgen en dat een of ander intercedenterig huppeltrutje me direct aan baan zou kunnen helpen. Wat had ik het mis!

Anno 2005 liggen de banen allang niet meer voor het oprapen. Wanneer ik het eerste uitzendbureau binnenloop met de vraag of ik me kan inschrijven, kijkt men mij een beetje lacherig aan. Wanneer ik vertel dat ik studeer en een bijbaantje zoek, wordt de glimlach groter: bijbaantjes, daar doen ze niet aan. Ze weiegeren me zelfs in te schrijven. Dan maar het studentenuitzendbureau. Maar ook daar geen succes. Bij ASA moet je minimaal 2 dagen in de week (door de week) beschikbaar zijn. Nou ik ken jullie rooster niet, maar ik heb gewoon elke dag les. Bij andere uitzendbureau’s krijg ik hetzelfde verhaal te horen. Aan mijn leeftijd ligt het niet, maar aan mijn beschikbaarheid blijkbaar.

Ik heb over de veranderd omstandigheden op de arbeidsmarkt natuurlijk wel in de krant gelezen, maar je realiseert het je pas echt goed wanneer je zelf weer op zoek moet. Het enige werk waar je nog ten alle tijden terecht kan is telemarketing en dat � mijn beste trouwe lezertjes � gaat zelfs mij te ver! Ik heb zelf een vreselijke hekel aan mensen die mij rond etenstijd bellen met de vraag of ik een lening wil. En ik zou me diep schamen om andere mensen met dit soort onzin te vervelen.

Maar goed, met studiefinanciering alleen komt een mens daadwerkelijk niet rond. Om mijn verslaving aan sigaretten te kunnen blijven betalen heb ik mijn favoriete camels al in moeten ruilen voor West sigaretten en Euroshopper is mijn beste vriend geworden, maar veel meer kan ik eigenlijk niet bezuinigen. Er zit dus niets anders op dan door blijven zoeken en hopen op een meevaller. Ergens moet toch een baantje zijn voor deze gedreven en zelfs ervaren student. Als je iets voor me weet, mag je trouwens altijd mailen!

Euroshopper Groetjes,

Xaviera