Ik heb zin in ijs, in chips, in chocola, in pizza en in Surinaamse bruine bonen. Het liefst allemaal tegelijkertijd. Preventief baal ik er al van dat ik voor ik het lijstje heb afgewerkt al vol ben. Het liefst zou ik ze allemaal uit één pan eten.

Daarnaast vind ik het zielig voor Rikus Spithorst dat zijn columns zo slecht zijn. En zielig voor Femke Halsema dat zij nu bang is dat een of andere Fok of GS idioot haar huis in de fik gaat steken. Maar tegelijkertijd vind ik die (ex-)Rover woordvoerder ook bijzonder sneu. Een volwassen menneke dat kletst als een 15-jarige en te weinig realiteitszin heeft om zich te realiseren dat internetacties consequenties kunnen hebben in de analoge wereld. En ik erger me aan Femke. Waarom weet ik niet, want ik vind haar meestal best cool, maar toch is het zo.

Ik heb onwijs mooie nieuwe laarzen, maar ze staan me niet. Ik heb een hele leuke nieuwe jurk, maar hij zit niet lekker. De zon schijnt buiten, maar door mijn raam ziet het eruit als alweer een regenachtige dag. Er is van alles op tv, maar ik wil niks zien. Ik heb een stapel ongelezen boeken, maar niks trekt.

En mijn vriend – waarmee ik tegenwoordig dus getrouwd ben – bood net aan een tosti voor me te maken. Ik kon hem wel vermoorden. En Shiri, mijn gelaarsde kat kan me ook al niet bekoren, al gaapt en rekt hij zich uit alsof z’n leven er van afhangt. Iets wat me normaliter in een soort babygebrabbel uit doet breken.

Ja, voordat jij het zegt, zeg ik het zelf wel: het is die tijd van de maand!