In Spanje wordt een poging gedaan om van het ideaalbeeld van graatmagere modellen af te komen. Vijf modellen werden daar na een keuring door artsen uitgesloten van deelname aan een grote modeshow. Volgens de artsen waren sommige van de meisjes 1.75 en wogen ze minder (en soms veel minder) dan 55 kilo.
Na het lezen van een pro-ana website sta ik steeds meer achter initiatieven waarmee wordt geprobeerd een einde te maken aan graatmager als schoonheidsideaal. Persoonlijk heb ik er nooit heel erg veel gehad van dat opgelegde ideaal. Maar dat was in mijn pubertijd makkelijk aangezien ik van mezelf al erg slank was toen. Daarbij las ik eigenlijk geen mode- of vrouwenbladen en kwam ik er dus minder mee in aanraking denk ik.
Maar als ik zie wat er nu allemaal op jonge meiden wordt afgevuurd, waar ze allemaal aan moeten voldoen, dan snap ik best dat die meiden een verkeerd beeld van zichzelf krijgen. Vrouwen moeten slim zijn, mooi, slank, geëmancipeerd, een goed georganiseerd huishouden draaien, kinderen krijgen en ga zo maar door. Er wordt veel gevraagd van jonge meiden. Het is ook niet gek dat het de meeste meiden niet lukt om aan alle eisen te voldoen. Niet eten is dan nog het makkelijkste. Het levert direct complimenten op wanneer je er slank uitziet en leuke kleding kan dragen. Directe beloning dus. En als een irreeel zelfbeeld eenmaal is ontstaan kom je er maar moeilijk weer vanaf.
Ik hoop dat de mode-industrie een stuk verantwoordelijkheid hierin neemt en dat het niet bij de Spaanse actie blijft. De modellen die over de catwalk lopen laten een ideaalbeeld zien dat voor het overgrote deel van de mensheid niet haalbaar is. Voor volwassenen is het makkelijk dat te relativeren, maar kinderen hebben daar logischerwijze veel meer moeite mee. We mogen ze best een beetje beschermen.
Ik weet nog, dat het begon met het model Twiggy. Ik heb het nooit gesnapt. Niet reëel, niet mooi, als kleding alleen maar mooi kan zijn als het om een mager meisje hangt.