Ooit werkte mijn moeder bij de bioscoop. Mooier nog, ze werkte bij de enige pornobioscoop in Utrecht: het palace theater. Nou geen raar beeld krijgen van mijn mama he, ze speelde niet in de films die daar gedraaid werden, ze verkocht alleen de kaartjes. Ik mocht vaak met haar mee wanneer ze ging werken. Dan zat ik in het kassahokje en speelde ik yahtzee met haar collega’s. Ik kan je vertellen dat het allemaal erg gezellig was. En de rolo’s die ik grenzeloos naar binnen werkten waren ook gaaf.

Later ging mijn moeder in andere Utrechtse bioscopen werken zoals bij de Camera, Scala en de City. Als je uit het Utregse komt, komen de namen je vast bekend voor. Dat ze daar werkte was vooral leuk omdat het betekende dat ik ten alle tijden gratis naar de film kon. Daar maakte ik als kind dankbaar gebruik van. Een film zoals The Goonies (oef jeugdsentiment) heb ik wel tien keer achter elkaar gezien. Gewoon, omdat dat kon. Ik vond het heerlijk om naar de bios te gaan.

Toen mijn moeder officieel pedagoge werd en haar bioscoop dagen geteld waren, viel het me zwaar om te betalen voor een kaartje. Ik was gewoon gewend dat iedereen me kende en dat ik overal gewoon naar binnen kon. tot op de dag van vandaag vind ik het niks om een kaartje te moeten kopen. Maar goed, dat overleef ik dan wel weer. En dat is niet de reden waarom naar de bios gaan me niet meer blij maakt.

Naar de bios gaan betekent nu irritante kleine jochies of groepen pubers, die ongegeneerd door de film heenschreeuwen en iedereen lastig vallen. Het betekent nu mensen die hun mobiel niet alleen aan laten staan, maar wanneer ze gebeld worden ook nog eerst uitgebreid kijken wie er belt om dan vervolgens gewoon op te nemen en een nee-man-ik-ben-in-de-bioscoop-conversatie te gaan voeren. Mega-irritant!

Toch vergeet ik soms waarom ik het niet leuk meer vind en laat ik me toch weer verleiden. Zo ging ik vorige week naar de film The Wickerman met Nicholas Cage in de hoofdrol. Ik had nog niets over deze film gelezen, maar dacht dat Cage wel een garantie was voor een redelijke film.

Nou ik kwam bedrogen uit. Niet alleen wat de film betreft trouwens. In de zaal zaten namelijk vijf kleine mannetjes van een jaar of 12, die druk bezig waren de andere bezoekers te irriteren. Luid geschreeuw, overdreven druk gedoe. Ik dacht toen nog:”laat maar gaan, het zijn kids, die zijn gewoon irritant.” Maar toen ze in de pauze echt mensen lastig begonnen te vallen, had ik echt zin om ze te meppen. Het is altijd moeilijk om te bepalen wanneer je je ermee moet bemoeien. De dame die lastig werd gevallen was in haar eentje, maar om dan maar meteen ertussen te springen gaat dan weer wat ver. Ze vielen haar lastig met woorden, als ze haar aan hadden geraakt had ik me er wel mee bemoeid. Ik zat er eerlijk gezegd een beetje op te wachten, want die jochies werkten me echt op de zenuwen. Toen de film weer begon waren ze nog steeds kabaal aan het maken. Ik heb ze toen verzocht hun kop te houden en dat hebben ze toen maar gedaan. Gelukkig.

Maar goed,  De film dan. Als je nog van plan bent te gaan kijken, lees dan maar niet verder, want ik ga het einde verklappen…..

Nicholas Cage is een politie-agent. Op een dag gebeurt er tijdens zijn dienst een vreselijk ongeluk, waarbij een vrouw en haar kind om het leven komen. Na het ongeluk is hij nogal van slag en neemt een tijdje vrij. Dan krijgt hij een brief van zijn ex-verloofde waarin zij zegt dat haar kind wordt vermist. Hij trekt er meteen op uit om haar te helpen. Zijn ex-verloofde woont op een eiland met vooral veel vrouwen en een soort Amish-achtige maniertjes. Eenmaal daar wordt het mysterie alleen maar steeds groter. De eilandvrouwen verbergen iets voor hem, maar Cage komt er maar niet achter wat het is. Maar dat ze een vreselijk geheim hebben is duidelijk.

Ok, je zit die film dus te kijken en denkt al een aantal keer: “hmmmm, dat klopt niet.” Politieman Cage neemt allerlei domme risico’s, stelt de juiste vragen niet of soms überhaupt geen vragen en is over het algemeen irritant apathisch. Maar het ergste is dat de held Cage op het einde van de film, zomaar, zonder goede reden sterft. Het is echt erger dan toen Mufasa in de Lion King zomaar doodging (ook al zo’n rotstreek). Maar dat had tenminste nog een goede reden.

Kijk, als ik een film wil zien die slecht afloopt, kijk ik wel een waargebeurde woensdagavondfilm bij RTL 4 of een goeie documentaire. Op de donderdagavond heb ik daar weinig zin in. En het is ook nog zo’n zinloze dood die echt nergens op slaat in het kader van de rest van de film. Ik kan je adviseren om deze film over te slaan. Het lijkt echt nergens op!