En opeens zag ik het. Ernstig dat het me pas na 31 jaar opvalt. Maar spiegels liegen niet: ik heb een rare neus. Nu wil ik, voor ik er meer over vertel, eerst benadrukken dat mijn neus is goedgekeurd door een heuse plastische chirurg. Het is dan ook niet gek dat ik in de veronderstelling verkeerde dat mijn neus een juweeltje onder de neuzen is.

Hoe dat zo kwam…? Voor degenen die geinteresseerd zijn dan:

Mijn mooie moeder (en dat is ze) vond dat haar oogleden met een scherp mesje moesten worden bijgewerkt. Daar was ik het in principe niet mee eens, maar nadat ze had uitgelegd dat ze er last van had (fysiek) en haar “zware”  oogleden haar ogen vermoeide, was ik wel bereid om met haar mee te gaan naar de chirurg. Eenmaal daar en met de menukaart in de hand (liposuctie, schaamlippen verkleinen? Facelift? Alles kan!!) bedacht mijn moeder dat ze helemaal niet bij haar ogen hoefde te stoppen.
“Dokter, ik wil DIE neus!” riep mijn moeder uit, terwijl ze naar mijn reukorgaan wees.
De arts, die het blijkbaar nog niet op was gevallen, volgde mijn moeders vinger en knikte instemmend richting mijn neus. Maar dat was niet genoeg ongemakkelijke aandacht.  Dokter Dinges wilde het ook van dichtbij bekijken en erger nog, aanraken!
“Dat is inderdaad een mooi neusje.”

Pfa! Leugenaar!

Ik zag net zelf onder het licht van de de TL-buis in de KPN-toiletten dat ik maar een rare neus heb. Les: vertrouw nooit iemand die tegen betaling stukken uit gezonde mensen snijdt.

Maar goed, ik zit er nu dus maar mee. Ondanks dat mijn neus door een arts gecertificeerd is, blijft het een vreemd ding.
Misschien daarom ook dat mijn neus erg gevoelig is voor vreemde zaakjes. Vreemde zaakjes met een kwalijk luchtje. Daar komt iedere neus voor in actie. Maar een vreemde neus wordt er nog meer door geprikkeld.

Zoals bijvoorbeeld de Arubaanse minister Booshi “Ik lieg alles bij elkaar”  Wever, die de afgelopen week riep dat hij homo’s geen verblijfsvergunning meer gaat geven. Het gaat dan om mensen die een verblijfsvergunning hebben, waarvan de partner van dezelfde sekse er ook een aanvraagt. Daar gaat Booshi geen stempel meer voor zetten. Blij dat hij is, dat hij dat nu kan doen. Eindelijk!!! Zijn collega Croes noemde homo’s al vieze varkens. Nu kunnen ze er beleid van maken.

Aruba is zo’n mooi eiland, maar de houding van sommige mensen tegenover homo’s is zo smerig als een door Shell vervuild strand. En dat dan ook nog van politici, mensen waarvan je mag verwachten dat juist zij uitgaan van gelijke behandeling van hun burgers ongeacht ras, sekse, geaardheid etc.

Van de stank die aan Booshi’s kwalijkheid hangt gaat mijn neus gewoon tintelen.

En daar zijn we dan weer: mijn neus. Wat moet ik ermee? Elke keer dat ik in de spiegel kijk wordt hij groter. En soms heb ik het idee dat hij ook roder wordt. Alsof ik langzaam maar zeker in een cliniclown aan het veranderen ben.

Maar ik denk dat ik begrijp wat er aan het gebeuren is. En ik denk dat het tijd is om een paar dagen met een wijde om de spiegel heen te lopen. Ik begin namelijk te vermoeden dat het een en ander helemaal niet aan mijn neus ligt, maar aan mijn ogen. En als ik nog een weekje zo naar mijn neus blijf staren, zie ik in de spiegel waarschijnlijk een regelrechte pinokkio. Wat is de geest toch een fijn ding he!