*Update: Reactie Natasia
De ophef rond het Talpa programma ” de Gouden kooi” is natuurlijk een beetje idioot. De ophef is ontstaan door bewoner Natasia. Deze moeder van 2 kinderen wordt ervan beschuldigd haar kids te verwaarlozen. Natasia doet mee aan het programma “om mijn batterijtje op te laden.” een van haar kinderen heeft namelijk ernstige gezondheidsproblemen en daardoor is Natasia al jaren niet meer aan zichzelf toegkomen, legt ze uit.
Nu willen PvdA-Kamerleden Kalsbeek en Dijsselbloem kamervragen stellen over de moeder van twee. en hoewel ik andere keuzes zou maken dan Natasia – aangezien ik zo’n programma echt helemaal niks vind, vind ik niet dat ze nu helemaal fout is en haar kinderen verwaarloost. Ik vraag me trouwens ook af of er evenveel ophef zou zijn geweest als het hier om de vader van de kinderen ging en niet om de moeder.
Ik kan wel een scenario bedenken waarin Natasia deze keuze maakt. Een ziek kind is slopend. Zowel op emotioneel als op fysiek vlak. Ik weet nog dat de beste vriendin van mijn moeder overleed aan kanker. Haar dochterje was toen een jaar of 10. Toen mijn moeder (de pedagoge) aan haar vroeg hoe ze zich nu voelde zei ze:”Blij en vrolijk!” Ze was duidelijk opgelucht. Niet omdat ze haar moeder zo graag dood wilde, maar omdat tot dat moment alle aandacht naar haar moeder en diens ziekte ging. Waarmee ik niet wil zeggen dat je dan maar je kinderen in de steek moet laten. Maar wie weet. Misschien is Natasia gewoon echt op en misschien heeft natasia geen geld om er lekker tussenuit te gaan. Misschien biedt die gouden kooi Natasia een manier om weer tot zichzelf te komen. Want dan hebben haar kinderen toch het meeste aan haar.
Ik kan niet zeggen of ik hetzelfde zou doen. Niet qua gouden kooi programma, maar qua er tussenuit gaan. Dat weet ik niet. Maar ik vind het nogal arrogant om te doen alsof moeders geen mensen zijn. Mensen die soms ook hun “batterijtjes op moeten laden.” De manier waarop altijd (en onterecht) wordt gereageerd als moeders niet aan het ideaalbeeld van moederschap voldoen is ook hier weer aan de orde. Ik vind het echt grenzeloos te ver gaan om hier kamervragen over te stellen.
Ik vind de commotie ook wel wat ver gaan, maar ik vond het ook vreselijk om te zien hoe overstuur dat jochie was op tv. (Moederinstinct ofzo denk ik). Nooit maar dan ook nooit van mijn leven dat ik een jáár weg zou gaan van mijn kinderen als ze nog zo klein zijn.
Gezondheidsproblemen zijn inderdaad slopend. Maar zou dat ventje niet beter gebaat zijn met de aanwezigheid van zijn moeder?
Ik verklaar dat mens straal voor gek. Dat ze uberhaupt zoiets kán doen. Ik vind een weekend al (te)lang. (Waarbij gezegd moet worden dat ik wel een extreem watje ben)
Ik kan me ook bijna niet voorstellen dat ik het zou kunnen. Kan het met mijn kat al slecht. Mijn punt is meer dat ik de toon van de ophef niet goed vind. En dat niemand alleen en enkel datgene doet wat het beste is voor hun kinderen. Dat is gewoon de realiteit.
Wat allemaal niet wegneemt dat John de Mol eens een pak voor zijn broek moet hebben en voor straf een jaar huisarrest moet krijgen in in een van zijn eigen stomme huizen. En dat zonder TV(-camera)!
Maar als je er vanuit gaat dat het hier WEL om verwaarlozing gaat, is het dan niet nog steeds heel raar dat er kamervragen worden gesteld? Verwaarlozing van kinderen komt (helaas) veel vaker voor, maar volgens mij worden niet bij elk geval kamervragen gesteld. Is het fouter nu het op tv komt? Of is het ordinair populisme en moeten er stemmen gewonnen worden?
@ RN: Ik denk het laatste. Een pedo-partij oprichten kan wel, maar hierover klimmen ze in de hoogste boom. Blijft toch vreemd.
Kamervragen stellen over dit onderwerp is gewoon een verkiezingsstunt en een poging om stemmers bij het CDA weg te halen.
Of zij een slechte moeder is? Ja natuurlijk! Of je batterij nou leeg is of al ontploft: als moeder BEN je er gewoon voor je kids. Een weekendje weg laadt je batterij ook wel weer op.
Ik heb deze mevrâh gezien bij Pauw en Witteman en sindsdien zit er een liedje in mijn hoofd wat er niet meer uit wil: She ain’t nuttin’ but a golddigger…
Ik heb haar daar ook gezien maar had dat gevoel helemaal niet. Ik vond haar wel wat lame en iemand die vooral heel hard in haar eigen drama gelooft. Maar golddigger…neuh…
Nou ja, waarom ga je ANDERS zo’n huis in? Voor het geld toch? Daar is maar 1 woord voor (H.ER) en John de Mol is haar pimp.
ja, dan is werken ook hoereren en je werkgever ook jouw pimp…..
@ Xaf: een normale baan heb je nodig om te kunnen leven, je hebt nou eenmaal inkomen nodig. Maar heb je miljoenen en een gigantisch huis nodig? Neuh. Het zal best lekker zijn, maar heb je het echt nodig? En zeker als je daardoor je kinderen een jaar niet kan zien? Ik vind het niet helemaal een juiste vergelijking.
Ze geeft zelf aan dat ze het ook doet om zichzelf te kunnen ontwikkelen. Maar kan dat thuis niet, dan? Ze moet er zijn voor haar jongste, maar ze heeft toch ook een vriend? Die neemt nu ook de zorg op zich, dat kan hij dan toch ook doen als zij b.v. een avondstudie volgt?
Er zijn meer mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen dan door een jaar afscheid te nemen van je kinderen en ergens ingesloten te gaan zitten. Als je haar kinderen vraagt wat zij het allerliefste willen, zullen ze ongetwijfeld zeggen, dat ze hun moeder thuis willen.
Er zijn toch genoeg carrieremensen die veel van huis weg zijn. Of mensen die in het leger zitten en erop uit worden gezonden. Mensen die een jaar in het buitenland gaan wonen. Ik woonde op Aruba toen mijn moeder bijv. in Nederland ging afstuderen. Mijn vader en de rest van mijn familie zorgde voor mij. Dat maakt mijn ma toch geen hoer? Dat deed mijn moeder ook om zich te ontwikkelen overigens. En ja, ze had het ook niet kunnen doen. Of ze had op Aruba een hele andere studie kunnen volgen. Maar mijn moeder is behalve moeder toch ook mens. Ze heeft ook haar eigen behoefte. Ze hoeft niet alles wat ze wil in de ijskast te zetten omdat ze kinderen heeft.
Of iets echt nodig is kan je niet voor een ander bepalen denk ik. Jij doet waarschijnlijk ook dingen die ik echt onnodig en misschien zelfs idioot vind 🙂 Net als ik trouwens, maar dat jij ze dan idioot vindt.
Ik snap wel dat huilende kinderen zielig zijn en mensen raken. Maar kinderen huilen wat af. Het betekent niet direct dat ze geestelijk worden mishandeld. Ik huilde ook toen mijn moeder naar Nederland ging. Ik heb het wel overleefd. Ze kwam op een gegeven moment ook weer terug. Nu heeft ze een mooie baan op het vlak waarin ze wil werken en ze is goed in haar werk.
Klopt. Ik spreek puur en alleen vanuit mijn moederinstinct. Mijn éigen instinct, wel te verstaan. Ik kan niet bepalen voor een ander wat goed is. Ik kan alleen voor mijzelf praten. En ik hak mezelf nog liever een been af dan dat ik zo’n tijd bij mijn kinderen vandaan moet. En dat meen ik echt.
Toen mijn vader nog leefde, liep mijn moeder heel vaak weg. Ze liet mij dan achter bij mijn vader. En ik kan me nog de angst herinneren als ze wegging. En dat kan ik nóg voelen. Niet dat ik zielig en getraumatiseerd ben, want zo zit ik niet in elkaar. Maar ik kan me nog dondersgoed de angst voor de geest halen dat ze niet meer terug zou komen. Ze kwam wel altijd terug, maar als je jong bent, weet je dat niet.
Jenni, ik begrijp ook wel wat je bedoelt. Ik vind alleen dat ik niet voor haar kan oordelen over of ze dat via een studie of via een dergelijk programma moet doen. Natuurlijk vond ik het ook vreselijk toen mijn moeder wegging. Ik kan me nog herinneren dat ik haar op het vliegtuig dropte en dat ik toen we weer thuis kwamen mijn moeders kussen heb gepakt en uren heb liggen huilen. Vreselijk vond ik het. Maar zoals ik al zei: mijn moeder is ook een mens en heeft recht op een eigen leven met eigen beslissingen.
Daarbij vind ik het lelijk dat deze zelfde ophef er niet was geweest als het de vader van 2 kids was geweest en niet de moeder. Dat vind ik echt bah bah bah.
Het is ook bah bah bah dat ik niet eens weet of die kerels in dat domme programma vader zijn en daar geen ophef over is.
Ik kan het alleen maar sneu vinden voor zowel dat joch maar ook de moeder, want het is helemaal niet gaaf als je dus zo onder druk staat dat je bij je kinderen weg moet om je batterijen weer te kunnen opladen.
Iemand roept hier dat je je ook op een andere manier kan ontwikkelen, maar ik geloof er niet in dat je je kan ontwikkelen als je constant moet zorgen voor een ander/kinderen, dan is er geen ruimte voor ontwikkeling van jezelf. Het enige dat je ontwikkeld op die manier is je slachtofferschap, maar dat is voor vele vrouwen de enige identiteit die ze zich hebben aangemeten.
Vind dat de belasting voor moeders veel te zwaar is en logisch dat vrouwen uiteindelijk soms gewoon weg moeten, er is soms geen andere manier, en dat is K voor de kinderen en voor de moeder.
Raar in dit soort verhalen dat ik niets over vaders hoor, niets over gelijke verantwoordelijkheden, niets over verdeling van zorg, dat vind ik raar.
Trouwens ik ben ook een alleenstaande moeder en het komt mij vreemd genoeg voor alsof het juist vrouwen zijn die andere vrouwen op hun plek houden, nu ook weer, allemaal krabbetjes in de mand.
ja, tante Gerda…dat is dus precies wat ik bedoel!
Maar wat wordt bedoelt met belasting voor moeders? Het opvoeden van de kinderen? Ik ben geen alleenstaande moeder, ik heb een vriend. Maar natuurlijk moet ik er ook wel eens tussenuit, zonder kinderen. Maar een jáár?
Overigens heeft in ons geval Bob al eens aangegeven dat hij best thuis wil blijven terwijl ik fulltime zou gaan werken. Fulltime zou ik een veel beter salaris hebben dan hij fulltime heeft. Maar ik moet er niet aan denken. Ik kies er geheel vrijwillig voor om veel thuis te zijn voor mijn kinderen. Ik wil ze zelf zien opgroeien. Maar dat is mijn eigen idee. Niet omdat ik vind dat het mijn plicht als vrouw is, maar omdat ik dat gewoon graag wil.
Ook in de huidige tijd is het nou eenmaal meestal de vrouw die grotendeels de zorg over de kinderen heeft. Maar ik durf te wedden dat als je het zou vragen aan het gros van die vrouwen, zij niet anders zouden willen.
Maar dat is toch ook prima. Het punt is nou juist dat iedereen daar anders in is en iedereen het recht heeft andere keuzes te maken. En..dat moeders niet eenzijdig moeten worden afgerekend wanneer hun keuzes niet overeenkomen met de algemene consensus.
Inderdaad, zolang hun keuzes niet ten koste van anderen (lees: kinderen) gaan moet ieder doen wat hij of zij wil.
jawel, maar wat dan goed is voor kinderen,d aar is dan veel minder consensus over dan je zou denken 🙂
Natasja leeft van een uitkering las ik laatst( toen de gemeente Almere haar uitkering in wilde trekken vanwege deelname aan dat programma) dus kan je er denk ik wel vanuit gaan dat ze te weinig financiele middelen heeft om er af en toe eens tussenuit te gaan.
Ik vind het alleen niet koosjer van haar dat ze haar kinderen achterlaat en zelf zonder enig perspectief( ja die vila en het miljoen, maar daar zijn nog een paar andere gegadigen voor en er was geen leuke troostprijs ofzo) de ‘gouden kooi’ingaat.
Aan de andere kant vond ik het ook niet koosjer van de gemeente Almere om meteen haar uitkering in te trekken, want van welke middelen moeten die kinderen nu verzorgd worden?
@ Dark: Ze heeft te weinig geld om er af en toe tussenuit te gaan.. maar ze kan wel 10.000 euro ophoesten die de kandidaten moesten ophoesten als borg? Yeah, right….
En Talpa betaalt de resterende gezindsleden een maandelijk bedrag ter hoogte van het bedrag van de uitkering.
Waarom moet je dan ook nog 10.000 als borg ophoesten?
Dan ga ik me wel afvragen waar ze dat vandaan heeft? Erfenisje? 10.000 dat heb ik nog niet eens liggen, m.a.w. had ik het maar liggen, maar het is me helaas niet gegund, hoewel ik wel vind dat ik er recht op heb, maar dat geheel terzijde.
Ik snap er het nut niet van dat Talpa die 10.000 als borg krijgt en dan toch die andere gezinsleden een gage ter hoogte van de uitkering uitbetaald, die serie kan als ik Talpa mag geloven wel 3 jaar duren. Laten we het erop houden dat een uitkering zo’n 740 pleuro is( althans dat kreeg ik toen ik nog van 1 uitkering leefde) dus na een maand of 14( 1 jaar en 2 maanden) heeft ze die borg al terug verdiend( en dan krijgt ze waarschijnlijk ook nog meer omdat ze kinderen heeft enzo).
keuzes mogen uiteraaaaaaaaaaaaaaaard noooooooooooooooooit ten koste van de kinderen, en daarom stel ik voor dat alle vrouwen nu direct hun werk neer leggen en huisvrouw worden, want een moeder (lees:goede moeder) kiest nooit voor zichzelf op de eerste plaats en houdt ervan de hele dag bij het grut rond te hangen.
Zijn die vrouwen nu helemaal gek geworden vandaag de dag!
Ik voeg daarom de daad bij het woord en verlaat nu het kantoor en ga mijn kind blij maken. Ik zal haar vertellen dat ik vanaf nu alleen voor haar zal zorgen en verder geen ambities meer heb dan dat. Mijn kind zal weten ook, dat mijn leven om haar draait en daarmee haar hele doen en laten mijn geluk bepaalt, ik hoop dat ze niet ten onder gaat aan die verantwoordelijkheid, maar so be it.
Even een doekje pakken hoor…sarcasme van mijn scherm vegen 😀 😛
Zo, hier hebben wat mensen nog nooit van de kleur grijs gehoord blijkbaar 😉
Voor dat iedereen nou gaat denken dat ik een ingedutte huisvrouw ben.. neen dus. Ik werk ook wel buitenshuis, maar zit aan de top van mijn functie.. dus carriére maken is er even niet meer bij. En met twee kleine kinderen en een derde in de maak vind ik het wel ff goed 😉
*top van mijn functie* (…)
Excuses voor dit geblaat. Erg on-Jenni-achtig. Maar ja.. ik heb wel vaker dieptepunten 😛
HEY….blaten mag. Mannen doen het al jaaaaaaaren.
Enne besides als het zo is, dan is het zo!