“Nee, u kunt niet passen. Het is zo moeilijk om de overhemden weer op te vouwen.” Wat een rare jongens bij de winkel waar ik een cadeau voor mijn vriend wilde kopen. Volgens de puisterige verkoper (die zijn het ergst), zijn alle overhemden hetzelfde en is passen niet nodig. “Toch pas ik liever wel.” Vindt mijn vriend – terecht. “Nou wat mij betreft liever niet.” Antwoord de verkoper geïrriteerd.
We kijken elkaar aan. Het overhemd gaat weer terug op de toonbank en met een pas waaruit blijkt dat we klaar zijn met deze minimale versie van basale service verdwijnen we uit het leven van de puistige verkoper.
Nog even los van het passen dat je doet om te controleren of de maat wel klopt, is passen ook een manier om te kijken of die ene kleur je eigenlijk wel staat. Maar dat is blijkbaar verboden bij de vorlijke vrienden van Cavallaro.
Jammer, had ik eindelijk bedacht wat ik kon kopen – voor de man die alles al heeft en waarbij alles wat hij niet heeft ongeveer 30 000 euri kost per stuk- verpesten ze het weer. Iemand nog andere suggesties?
Wat een achterlijke reactie. Ik zou er toch even een mailtje aan wagen of dat de normale bedrijfsvoering is in die toko, en zo ja, of ze dan überhaupt wel klanten hebben…
Ja, mijn vriend heeft ook nog wel het een en ander gezegd voor we wegstruinden. Niks aso’s hoor, maar wel dat hij het zat was dat ze zich zo opstellen. Toen benadrukte de manager [manager] nog maar eens dat “alle hemden hetzelfde waren”…tsja, als ik een klomp had, was ie toen gebroken!
Ik heb dezelfde hemd