Zo’n EK is best geinig. Niet alleen is er eindelijk wat op tv, maar als we zo goed spelen als we nu doen (ik zeg “we” – ik speel uiteraard mee vanaf de bank) geeft het je ook de kans je polonaise te oefenen, je oranje beenwarmers te dragen en die gekke hoed op te zetten, zonder dat je Γ©cht opvalt. Daartegenover staat een erg groot nadeel. Na elke wedstrijd ben ik een dag of 4 een echte, onvervalste, bijna onaanspreekbare zombie. Met maar één doel voor ogen: vet voer. Niet alleen killing voor mijn dieet, maar zoals je wel hebt gemerkt ook voor mijn weblog.
Nu is dat laatste nog wel te verdragen. De rest van de wereld in de 4 dagen overigens veel moeilijker. Feit is dat zo’n wedstrijd kijken Γ©n de nasleep onvervalste topsport is. Niet alleen heb ik bij een van de goals mijn bil genkneusd van het opspringen, maar bij een volgend goal heb ik mijn duim tussen de balkondeuren geslagen bij het dichtdoen. Die had ik namelijk open gedaan om heel hard GOOAAAL over de binnenplaats te kunnen roepen (schreeuwen doe ik niet, zo ben ik niet opgevoed heur).
Blessures, uithoudingsvermogen, topsport zeg ik. En dan zijn we nog niet eens bij de finale. Maar we komen steeds dichterbij. En die Russen moeten we ook hebben. Die winnen het Eurovisie al. Je kan niet alles winnen.
