Oké, er moet me echt even iets nodig van het hart. Al enige tijd hoor, maar ik houd me steeds in, denk steeds maar na over hoe ik het kan uitleggen, maar eigenlijk ben ik mijn eigen terugtrekkende beweging meer dan zat. Dus komt ie. Twee zaken.

Numero 1

Quinsy Gario. Ik ken de man niet. Ik heb hem nog nooit ontmoet en alleen in het voorbijgaan weleens op Twitter gesproken. Ik weet niet wat hem exact drijft en ik heb niet met hem geknikkerd. En als ik mijn eigen man-die-een-onderwerp-op-de-kaart-zet mocht kiezen, dan was het een vrouw geweest. Zo’n hele mooie, die goed op hoge hakken kan lopen, zelfs door de binnenstad van Utrecht en die alleen maar, continu van alles zegt waar ik het mee eens ben.

Maar feit is dat het Quinsy is. Quinsy die tegen al het “houd je bek nou gast”-geschreeuw in en door al het BLIJF-VAN-ONZE-CULTUUR-AF-getier heen, z’n rug heeft gerecht en de conversatie is gestart. Waar ik dagelijks met mensen praat die niet eens hun mening durven te geven over hun favoriete dropsoort (al helemaal niet als die mening afwijkt), laat Q, ondanks bedreigingen aan zijn adres, ondanks dat hij structureel geridiculiseerd wordt, ondanks de verwensingen die hij dagelijks naar z’n kop krijgt, toch maar een onderwerp dat bij meer mensen bleek te leven (steeds meer mensen), van een andere kant zien.

En natuurlijk kun je dan zoals semi-celeb Bastiaan Ragas van een afstandje misselijk over hem doen. Maar weet je….maybe you need to grow a pair yourself. Want in een land waar Geert Wilders vooralsnog serieus wordt genomen en mij regelmatig wordt verteld dat ik met Wilderianen redelijke gesprekken moet voeren en toch vooral met hen moet blijven praten, is het nogal gek dat Quinsy dan de slechterik is, waartegen je geoorloofd tekeer kunt gaan.

En dat brengt me meteen op mijn tweede punt….

In Nederland IS racisme. Ja. Al een hele tijd. En nog steeds. En dat racisme is niet altijd zo dat het eruit ziet als een stel neo-nazi’s met hakenkruizen. Dat is veel subtieler, veel geniepiger en veel kwalijker in vele opzichten dan dat. En ja, het is vervelend om dat te horen. Over het land waar je bent opgegroeid. Geloof me, ik weet er alles van, ik ben hier opgegroeid. Maar zo goed als elke niet-blanke persoon die ik ken (en dat zijn die types die hoog zijn opgeleid, positivo zijn en verdomd weinig over racisme praten hardop), heeft minimaal één freaking kwaadmakend verhaal over hoe zij als stront zijn behandeld om hun kleur en/of afkomst. Op kantoor, bij de voetbal, in de media, door de buren, op Schiphol, in de trein….

Is dat het allerergste op de wereld? Nee! Maar níks is het allerergste op de wereld. Bedenk het allerergste wat een mens kan overkomen…en bedenk er dan bij dat ze óók nog griep hebben. Er is áltijd iets erger.

Maar objectief bepaalbaar kan wel gesteld worden dat áls het zo is dat er in Nederland racisme is – en dat is er – dat het iets is wat we moeten (willen) bestrijden. En als we dat willen bestrijden is de stuip die ik elke keer voorbij zie komen: “Je mag niks over ras zeggen nu hoor. Nu is niet het moment. Nu gaat het over gewoon erg. Ras heeft er niks mee te maken” niet erg bevorderlijk voor het bestrijden van racisme. Net zoals het dat niet is voor het bestrijden van elk ander onrecht.

Profi

Het begint me echt op de zenuwen te werken dat er tegenwoordig bijna professioneel racisme-ontkenners zijn, die een groot deel van hun kostbare tijd op aarde besteden aan anderen erop wijzen dat in de situatie waar zij niet bij aanwezig waren, maar ook geen weet van hebben omdat ze die situatie nog nooit hebben meegemaakt, géén – ik herhaal – absoluut geen sprake is geweest van racisme. En dat wie dat durft te stellen …ZELF racist is. Jazeker. Want reversed psychology is het nieuwe zwart.

Ja, dat doet pijn. Get over it.

Luister – of lees eigenlijk: om kloterige zaken beter te maken, moet je bereid zijn het over kloterige zaken te hebben. En dat voelt…kloterig. Vooral als het je het gevoel geeft dat je misschien een klein beetje medeverantwoordelijk bent voor hoe kloterig die zaken zijn. Als je misschien het gevoel hebt, dat het opwerpen van het onderwerp een beschuldiging is aan jouw adres. Of aan mijn adres. Maar weet je, zonder je ongemakkelijk te voelen, kom je geen stap verder in het leven. Jij niet als individu, want leren en nieuwe inzichten opdoen, doet nu eenmaal pijn. Maar ook wij niet als maatschappij.

Peuter

Dus misschien mag je Gario niet. Ik vaak ook niet. Nou en. Racisme bestaat. Praat erover. En voel je je ongemakkelijk? Praat er dan nog meer over. Dat betekent namelijk dat er iets aan het verschuiven is. Dat er door wie er dan ook met elkaar in gesprek is, een stap wordt gemaakt. En houd op met alles wat je niet aanstaat te diskwalificeren omdat je het lastig vindt. Zo komen we natuurlijk nooit ergens. En blijft Nederland een land vol peuters. Peuters met onzichtbare vriendjes, waar ze onzichtbare theefeestjes mee houden. In plaats van een volwassen land, waar ruimte is voor verschillende ervaringen en invalshoeken. Zelfs…wanneer het R(acisme)-woord valt. Zelfs dan.