Oud stukje van mij. Was in de Amigoe geplaatst, maar was vergeten het ook hier te plaatsen. Dan weet ik tenminste zeker dat het bewaard blijft:

HET IS niet dat Wilders ons boeven en onze geliefde eilanden boevennesten noemt. Het is niet dat hij niet eens weet dat het Koninkrijk der Nederlanden bestaat uit Nederland, de Antillen n Aruba. Nee, dat is niet wat maakt dat ik als zogenaamd goed gentegreerde allochtoon mij steeds meer afkeer van de Nederlandse samenleving. Dat is niet de reden dat ik zo langzamerhand steeds meer afstand neem van mijn geboorteland en feitelijk aan het on-integreren ben.

Nee, de reden daarvoor is aan de andere kant te vinden. Aan de linkerkant van mijn horizon als het ware. Ik voel mij door het uitblijven van een sterk, realistisch, maar redelijk links antwoord op de verrechtsing in Nederland, niet meer veilig hier. Het zwijgen van links tegenover de loeiharde brul van rechts, maakt dat ik mij in het land waar ik ben opgegroeid ontworteld voel. Elke keer dat Wilders de voorpaginas domineert en ik op geen van de vervolgpaginas een tegengeluid kan ontdekken, bekruipt mij een sterk gevoel van onbehagen.

Hoe kan het dat partijen die bekendstaan om hun actiebereidheid, partijen die nota bene in de oppositie zitten en bij uitstek dus in de positie om zich uit te spreken, zo oorverdovend stil blijven? Lijden ze collectief aan het post-Pim-Fortuyn syndroom? Zijn ze z bang voor het gewone volk, dat ze liever basisprincipes laten varen dan de toorn van deze illustere mensen te riskeren? Wat is het dat hen tegenhoudt bij het innemen van een echt standpunt? Wie schrijft die slappe reacties, die vlees noch vis zijn en waaruit helemaal niet duidelijk blijkt dat wat Wilders roept over allochtonen, islamieten, Antillianen et cetera, recht ingaat tegen waar links voor staat? Ik weet het niet, maar feit is dat het niet Wilders is die mij angst aanjaagt, de linkse apathie wel!

XAVIERA RINGELING