Weet je wat het probleem is met leugens?! De ene kleine leugen leidt tot de andere, medium leugen, die dan weer leidt tot een grotere leugen om dan in de laatste fase te leiden tot een XL leugen. Daarom hou ik niet van leugens. Ook de kleinere leugens staan me niet aan. Ik ga uiteraard niet beweren dat ik nooit lieg. Zeker wanneer een verhaal erom vraagt om een beetje op te worden geleukt, wil ik nog wel eens wat overdrijven. En natuurlijk begrijp ik wel dat de waarheid soms meer kwaad doet dan goed. Kijk, de waarheid moet je niet inzetten voor egoistische motieven. Maar met onwaarheden moet je gewoon HEEl erg voorzichtig en zuinig omgaan.

Niet alleen breng je jezelf in de problemen wanneer je liegt (je moet dan je leugens bij gaan houden en dat is nog lang zo makkelijk niet), maar je loopt het risico anderen heel erg te kwetsen. Vooral degenen om wie je geeft, verdienen eerlijkheid.

Aan de andere kant kan eerlijkheid ook pijnlijk zijn. Mijn persoonlijke mening is dat het op de langere termijn toch een betere keuze is, maar niet iedereen is het daarmee eens. Er zijn genoeg mensen die eerlijkheid helemaal niet zo apprecieren. Die liever (voor de lieve vrede) alleen maar prettige dingen horen.

Nu kan ik me dat bij ongevraagde eerlijkheid best voorstellen. Soms hou je zaken voor je omdat je weet dat een ander het niet zonnodig hoeft te horen. Dan vertel je een deel van de waarheid, maar niet het deel waarmee je de ander kwetst. Maar wat vertel je wel en wat niet?

Als je vriendin er in die ene jurk echt uitziet als een varken, maar ze is er megablij mee, zeg je dan wat? Als je vriendin vreselijk uit de maat danst en iedereen stiekem achter haar rug haar uitlacht, zeg je dan wat – al heeft ze niks gevraagd?

Het blijft best moeilijk. Als iemand mij een directe vraag stelt, geef ik wel eerlijk antwoord. Maar daarbuiten uis het soms moeilijk te bepalen.

Wanneer lieg jij en wanneer vertel jij de waarheid?