Soms luister je naar een liedje en krijg je spontaan de tranen in de ogen. Niet omdat het zo zielig is, niet omdat het herinneringen brengt, niet om het een of om het ander. Gewoon omdat het zo’n soort het liedje is. Het raakt een snaar, zonder daarop uit te zijn. Het doet je wat. Het beweegt je. Welk liedje dat is is van persoon tot persoon verschillend. Voor mij zin het echt de raarste liedjes.

Zoals dat liedje van Mozart dat die kabouter in het sprookjebos (die ene die in een boom zit) op de piano speelt. Ik speel zelf piano en wanneer ik dat liedje pingel krijg ik (vooral van de partij van de linkerhand) altijd een weemoedig gevoel. Of Rondo Ala turka (spelling?) ook van Mozart. Luister er maar eens naar en dan vooral dat stuk waar alle noten écht los gaan. Of het nummer hieronder. Daar word ik altijd zo blij van dat ik er weemoedig van word. Waarschijnlijk doet het jou niks. Maar wilde het toch delen!

httpv://www.youtube.com/watch?v=_LBmUwi6mEo