Zo, we zijn weer terug op Aruba. Na een doodenge vlucht in de vliegende bus van DAE (Dutch Antillean Express), zetten we een half uurtje geleden voet aan de grond op vliegveld Reina Beatrix. Curacao was erg gaaf. En er is – vergeleken met Aruba zeker – bijzonder veel te doen en zie. Toch twijfel ik nog een beetje over wat ik ervan vind. Vooral de veel duidelijkere segregatie staat me erg tegen. Hollanders op Curacao plakken nog meer bij elkaar dan hier op Aruba.

Natuurlijk niet allemaal (sterker nog, ik heb er een of twee hele leuke ontmoet), maar er zit op Curacao wel een hele groep van het soort Hollanders aldaar dat winkelt bij de Albert Hein (jazeker die zit er dus), die frikadellen eet en te pas en te onpas in de polonaise uitbreekt. Dit alles zou allemaal te verdragen zijn, ware het niet dat diezelfde groep ook grenzeloos neerkijkt op de locals. Het druipt echt van ze af en om heel eerlijk te zijn vind ik dat op z’n minst gezegd nogal onbeschoft. De eerstvolgende keer dat een Hollander het met mij over integratie durft te hebben, blijf ik er denk ik in.

Maar nogmaals er zijn ook veel leuke Nederlanders op Curacao. Mensen die het wel hebben begrepen en er een fantastische tijd hebben. Net alsof ze ECHT in het buitenland zijn en iets nieuws meemaken. Met een aantal van hen heb ik hier en daar een Polar biertje gedronken (nou ja, zij een biertje, ik een bacoli en Jan een cocktail). Het kan dus wel.

De foto’s zijn trouwens onderweg. En de filmpjes komen ook – zodra mijn vader mij achter zijn (veel snellere) pc laat zitten. Maar dat duurt dus nog wel even 🙂