Het heeft er nog even om gespannen. Zou het Thailand worden of toch Costa Rica. Vooral de Thaise hotels zagen er fantastisch en vooral sprookjesachtig uit. En voor minimaal geld overigens. Only catch: 234 uur vliegen. Costa Rica, ook al zo mooi. Wél jungle, géén groot wild. Only catch: grenzeloos veel touwhaar-jezusslippers figuren en de verplichting rond te reizen (met touwharen of veel duurder alleen).
Uiteindelijk werd het Cuba. 8 dagen in het land van Fidel. Althans, wat toen ik boekte nog het land van Fidel was. Nu dan het land van Raul, maar nog steeds even mooi. Acht dagen waarvan 5 in varadero, schaamteloos beachbummen en 3 dagen Havana, want wie slaat Havana nou over? Nou ik niet (note to self: geen antwoord geven op retorische vragen).
Vandaag mochten we dan eindelijk de tickets ophalen. Niet dat dat de zaken nou meer Cubaans maakt, maar het maakt het een en ander toch wel wat concreter op de een of andere manier. Van de aardige mensen van het reisbureau kregen we ook nog een fles wijn mee. Omdat we gingen trouwen. Dat hadden ze trouwens bij de boeking ook meegegeven. Zodat ook de twee hotels waar we zullen blijven de kans hebben om ons te verwennen. Is trouwen toch nog een beetje leuk.
En dan de hotels:
Hotel nummer 1 is de Barcelo Marina Palace. Volgens alle berichten een fantastisch hotel. Volgens mij vooral een groot megahotel aan het strand. Prima, want die eerste paar dagen na het trouwen en doen willen we eigenlijk vooral hangen.
Hotel nummer 2 is het hotel Telegrafo in Havana. Volgens de berichten cultureel relevant. Omdat je nu eenmaal niet alleen maar op het strand kan hangen als je naar Cuba gaat.
Verder heb ik al twee boeken over Cuba in mijn bezit en is de derde onderweg. Een kleine Nederlands-Spaans gids wordt nog aangeschaft (want mijn spaans is echt zo sneu). En uiteraard is mijn moeder deels Cubaans. Wat dat helpt weet ik niet, maar het is fijn om te constateren.
Al met al zijn we er erg klaar voor. Nog 2 weken en ik log misschien wel vanaf Cuba. Als dat niet mooi is weet ik het ook niet meer.
Zucht… Cuba.. zij wel! Ik zou ze niet willen missen, maar kinderlozen zijn wat dat betreft gezegende wezens. Maar goed, onze tijd komt wel weer, als de kinderen groot zijn en wij te oud zijn om verder te reizen dan Walgeren of zo 😛
Maar heel veel plezier.. en rook een sigaartje van me….
Dat wordt een gewoon peukie denk ik …sigaren zijn bahhhhh.
Maar wij doen het dus nog even voordat we aan kids beginnen. Althans, als kids aan ons willen beginnen, want je weet nooit hoe lang het gaat duren. los van dat ik zelf natuurlijk zo ongeveer per dag van mening verander (afhankelijk van welk bevallingsprogramma ik heb zitten kijken). 🙂
Okee.. peukje mag ook. En je bent Antiliaans, dus bekend met domino, zijn ze in Cuba ook helemaal gek van, dus vergeet je dominostenen niet!
Ik ben in Little Havana geweest in Miami. Niet helemaal the real thing, maar het benadert het aardig. Veel sigaren en domino-spelende cubanen. Toch heeft het wel wat 😀
en dan keihard met je stenen op tafel slaan…ja komt me bekend voor. Speelden we op Aruba op school namelijk ook..! Cooool!