Soms word ik opeens overvallen door de relativiteit van mijn bestaan. En met mijn bestaan bedoel ik dan eigenlijk mijn aanwezigheid op dit moment in de tijd. Het jaar 2009. De tijd van het vrije westen. De tijd van technologische vooruitgang en wetenschappelijke kennis. Maar soms realiseer ik me dus hoe relatief dat allemaal is.
De beschreven beschaving omvat zo’n 2000 jaar. Op verschillende momenten langs die tijdslijn leefden mensen in alle zekerheid dat zij de laatste stap waren in de ontwikkeling van de mens. Dat zij alles wisten wat er te weten viel, het beste politieke systeem hadden dat bedacht kon worden en dat de manier waarop de maatschappij in elkaar stak eindeloos was.
Maar dat bleek het niet te zijn. De afgelopen millennia hebben oorlogen plaatsgevonden en revoluties. Ging de mensheid gebukt onder vrijheden de ene keer en onder onvrijheid niet veel later. Veel van wat we wisten bleek niet waar te zijn en veel van wat we niet wisten hebben we inmiddels ontdekt. Grote beschavingen gingen ten onder en kleine beschavingen werden groots.
Maar de mensen die op verschillende momenten leefden moeten zich net zo hebben gevoeld als ik: “Dit is het. En alles wat nog gaat komen volgt uit wat er nu is. ” Zij hadden ongelijk. Misschien ik ook. Sterker nog, dat ik ongelijk heb is zeer waarschijnlijk.
Hoe ziet de wereld eruit over 400 jaar?
Hebben we dan een nóg betere vorm van democratie en is de wereldhonger dan opgelost? Of zijn we dan honderden jaren teruggegaan in de tijd en leven we in omstandigheden die sterk doen denken aan de middeleeuwen. Of hebben we ergens een afslag genomen die ik me nu helemaal niet voor kan stellen. Simpelweg omdat mijn eigen denkraam ook meteen de beperking is voor mijn fantasie. Alles wat ik verzin over die toekomst is gebaseerd op mijn referentiekader en daarom gekleurd en begrensd door de tijd waarin ik leef.
Jammer
Ik ben zo benieuwd wat er komen gaat. En het kleine stukje dat ik ervan ga meemaken is helemaal niet genoeg om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. Vervloekte sterfelijkheid. Ik hoop dat men daar in mijn tijd nog wat op vindt. Oh en graag voordat ik verdrink in de rimpels.
