Geluk zit in de kleine dingen. Nergens wordt dat idee meer kracht bijgezet, dan wanneer je reist met het OV. Jarenlang heb ik die versie van Guantanamo Bay zoveel mogelijk weten te vermijden. Maar nu mijn tweede huis (lees nieuwe baan) mij naar Amsterdam Slotervaart voert, kan ik er niet meer omheen. Bus, trein en alle ellende die erbij hoort kruist mijn pad.
Maar geluk zit in die kleine dingen. En dus is het slim om die kleine dingen te zoeken, wanneer de grote dingen ellendig zijn.
Vandaag is mijn lucky day.
het begon bij de bushalte. Jarenlang heb ik buschauffeurs ervan verdacht dat zij in een geheel eigen tijdzone leven. Op zich niet erg, ware het niet dat het schema dat bij de bushalte te vinden is, gericht is op onze Algemene Nederlandse Tijd (ANT). Het gevolg van dat verschil is dat bussen de neiging hebben om net vóór mijn neus weg te rijden. Irritant. Maar deze bijzonder gelukkige morgen bleken Algemene BuschauffeurTijd (ABT) en Algemene Nederlandse Tijd voor het eerst gelijk te lopen. Niet 1, maar wel 2 bussen kwamen aanrijden, net toen ik op het bankje bij de halte was gaan zitten (en had ik al verteld dat er plek was op het bankje).
Gelukje nummer 1.
Rijden in de spits is niet alleen in de auto een hel. Ook bussen hebben te maken met file: stoelfile. De kans dat je ‘s ochtends nog een zitplaats weet te bemachtigen is bijzonder klein. Maar dat alles gaat niet op voor de vrouw-van-de-kleine-gelukjes. Niet één zitplek, maar zelfs 2 naast elkaar mocht ik mij op zetelen.
Gelukje nummer 2.
En dan is er voor de Utrechter het altijd fantastische Hoog Catharijne. Het ellendige jaren ’70 bouwwerk, gemaakt door een krankzinnige architect met staar. Hoog Catharijne binnenstappen tijdens de ochtendspits, is als op de A2 lopen als spookrijder. Alleen komen er ongeveer een miljard mensen tegelijk op je af. De een nog suffer dan de ander sacherijnig. Een ramp. Maar niet deze ochtend. Niet alleen zijn veel medelanders op vakantie, maar vrijdag is een geliefde papa-dag, vrije dag, thuiswerkdag. Rustig is Hoog Catharijne alleen maar in mijn nachtmerries, waarin ik achtervolgd wordt tot aan Clarenburg door een enkel monster – maar vandaag benemen de op mij af komende mensen mij in elk geval de adem niet.
Gelukje nummer 3.
En dan de trein. Met zo’n 600 man sta je dan op het perron te wachten tot het geel-blauwe gevaar het station binnenrijdt. Zeker op perron kun je ervan uitgaan dat je niet meer dan 5 cm sta-oppervlakte hebt. Dat is vandaag niet anders. Maar door een voorspoedige bus ben ik zodanig op tijd dat ik nog snel een sigaretje kan roken.
Gelukje nummer 4.
En als het dan toch over rokersgeluk gaat: wie heeft die vreselijke rookpalen bedacht? En zijn het instrumenten die bedoeld zijn om rokers te martelen. Je sigaret goed uitmaken is namelijk onmogelijk bij zo’n rookpaal. En als je als niet-roker denkt dat brandende sigaret stinkt, dan moet je brandende filter eens proberen. Uit de rookpaal komt altijd precies dat: rook, maar dan van het stinkende, brandende-rubber-autobanden soort. Maar niet vandaag. Oh nee, vandaag ruikt het bijna fris zo naast de rookpaal.
Gelukje nummer 5.
En dan arriveert de trein. op tijd.
Gelukje nummer 6.
Maar daarmee ben je er nog niet. want dat de trein er is, betekent niet dat jij er al inzit. Zodra de trein het perron binnen komt rijden, beginnen die 600 medepassagiers langzaam en heel subtiel naar voren te schuifelen. Vol hoop staren ze naar het kleine stukje spoor voor zich: “Zou daar straks een deur verschijnen?” Want wil je in zo’n spitstrein nog een zitplekje, dan is een goede positionering op het perron van levensbelang.
Maar zelfs dat gaat goed. Net op het nippertje stopt de deur met zowel rechts als links 2e klas (dat kan ook nog misgaan) precies voor mijn neus. Zodra de ene groep eruit is, kan ik op kop bij de andere groep zo de trein instappen.
Gelukje nummer 7.
En als klap op de vuurpijl heb ik niet zomaar een plek, maar een plek op een enkele stoel, zonder buurman of buurvrouw. Wauw!
Gelukje nummer 8.
Geluk zit in de kleine dingen. En vandaag is my lucky day!
Ja, in de file staan is vaak heel wat minder stressvol dan met het OV in de spits reizen. Daarom staan die files er ook.