Het leven is niet makkelijk wanneer je de kilo’s die je na de kerst hebt opgedaan (omdat je om te vieren dat je mét de kerst niet bent aangekomen, uitgebreid aan het (vr)eten) bent geslagen) weer kwijt wil. Eigenlijk niet zozeer de kilo’s, maar de nare gewoonte om ongezond, vet en te veel te eten. Het leven is niet makkelijk als je dat wil en je elke dag door heel Hoog Catharijne moet om weer thuis te komen. De weg van mijn werk naar mijn huis is bezaaid met eetverleidingen. loop mee:
Wanneer ik mijn werk verlaat moet ik me eerst door windkracht 10 worstelen. Het is dan net even alsof ik terug ben in Rotterdam. Gelukkig ontneemt dat idee me al een deel van mijn eindeloze eetlust. Als ik pech heb vertrek ik net van mijn werk wanneer er een megabeurs in de jaarbeurshallen is geweest. De vakantiebeurs of de seniorenbeurs ofzo. Het enige voordeel is dan dat ik het altijd win van de rollator-racers.
Maar goed, eenmaal in Hoog Catharijne loop ik eerst langs de Multivlaai. Gelukkig is die tegen die tijd gesloten. De eerste overwinning is binnen. Ok, het is geen overwinning, het is meer geluk, maar het effect is hetzelfde: geen vlaaien! Na multivlaai en nog zo wat zoets is er de Doner Kebab. De geur is hemels. gelukkig weet ik uit ervaring dat de smaak mij minder kan bekoren. Overwinning twee. Dan een echte uitdaging: Burger King. Burger King is elke dag weer moeilijk om voorbij te lopen. Curly fries en whoppers ….mmmmmmm. En als het me door mezelf streng toe te spreken is gelukt BK over te slaan, moet ik nog langs: ijs, patat, yoghurt ijs, vers belegde broodjes, poffertjes, sandwiches, chocola, nootjes, snoep, de jamin en La place panini. Pfffff allemaal lekker, allemaal slecht. Eindelijk ben ik door Hoog Catharijne heen. De geur van vers gebakken broodjes, tonijnsalade (ik bedoel dus mayosalade waar een tonijn boven is gehangen) en patatjes waait weg in de wind. Nu nog maar 1 laatste verleiding: Mickey D. Nu vind ik Mickey D niet eens echt heel lekker, maar op die plaatjes zien die hamburgers er na een dagje werken wel érg lekker uit. Meestal zorg ik ervoor dat ik aan de overkant van de straat loop, zodat de verleiding makkelijker te weerstaan is.
Eindelijk thuis. Eindelijk aan de broccoli, sperziebonen en kouseband. Geen wonder dat Nederland steeds dikker wordt. Er is ook veeeels te veel eten!
Tja, het is gewoon vechten tegen wat miljoenen jaren evolutie in onze hardware geprogrammeerd heeft: eten wat je eten kunt, want je weet niet wanneer je weer wat te eten zult hebben. Althans, tot voor een slordige dertigduizend jaar geleden was dat een nuttige overlevingsstrategie.
Je woont gewoon verkeerd. De 25 kilometer van werk naar huis voeren me via een idyllisch pontje over het platteland met betuwse boomgaarden…
Zullen we wat ruilen, ik moet heel erg aankomen nl.
Xaviera gewoon met de verkopers ruzie maken en als je voorbij loopt kutopmerkingen maken, nah dat is voor jou toch een makkie 🙂 trek je er een kop bij als een hamburger die 10 maanden overtijd is…moet jij eens opletten, niemand verkoopt je meer wat. Opgelost!
Haha: ik zo me een held voelen als ik een week lang langs HC zo kunnen lopen, zonder wat te vreten te kopen. Ik sta echt iedere keer versteld van alle verleidingen op HC, abnormaal.
Heb trouwens een geweldig drie dagen dieet. Ben vandaag begonnen om het opgeblazen gevoel, en wat kilootjes natuurlijk, kwijt te raken.