Een blog voor Arubanen (op Aruba). Anders snap je er toch niks van. Weet je dat ook weer.

Op Aruba woont een man. Deze man is een Nederlander. Leuke mensen. Ik ben er zelfs met eentje getrouwd.

Deze specifieke man is de baas van het ziekenhuis op Aruba. Een belangrijke baan. Want op een eiland met 100.000 inwoners zijn dit soort mensen van grote impact. Beslissingen raken algauw iedereen.

Hij zal niet lang meer  baas zijn van het ziekenhuis. De beste man heeft nog maar 40 dagen om het verschil te maken. En dat zal hijdoen…dat heeft hij zich duidelijk voorgenomen.

Want volgens deze man zijn Arubanen niet zoveel waard. Ze spreken niet goed genoeg Nederlands. Zijn niet zo direct als de Nederlanders. Dansen teveel en houden teveel van muziek. En zijn ook nog eens onmogelijk beleefd, in plaats van recht voor zijn raap. Dat vindt de man maar niks. Dat kan natuurlijk allemaal nooit tot goede resultaten leiden. De man zal wel even laten zien hoe het moet.

Dus verving de man alle hoofden van het ziekenhuis door recht-voor-z’n-raap, het-gaat-om-het-resultaat, Nederlanders. Een kwestie van alle cultuurverschillen in je eigen voordeel (cultuur) uitleggen. Dat voelt ook lekker, merkte de man..dus ja.

En in die laatste 100 dagen die hij had, werd het chickie van de man ook nog eens tot opvolger benoemd. Misschien dacht de man toen zelf wel: “Hmmm, dat is niet zo netjes..” Maar ach, hij deed het voor Aruba’s bestwil. Zij was tenminste Nederlands.

Een leuke man, deze directeur van het ziekenhuis die het gelukkig beter weet dan alle anderen. Echt iemand die ik eens voor mijn verjaardag wil uitnodigen. Dan zal hij trouwens niet kunnen komen, want de man heeft het te druk met zijn nieuwe plannen. Want waarom zou hij stoppen bij het ziekenhuis.

Na zijn carrière als directeur en hoofden-ontsla-man, wil hij op Aruba blijven en een werving- en selectiebureau starten. Wel een hele specifieke hoor: om Nederlanders naar Aruba te halen. Je weet wel, die mensen die wél goed zijn in hun werk.

Een leuke man zei ik al. Maar er zijn nog meer leuke mannen zo om hem heen hoor.

Zo is er de raad van toezicht van het ziekenhuis. Want ja, je zou denken dat wat die man aan het uithalen is, op z’n zachts gezegd niet erg netjes is. En dat een onafhankelijke raad zijn megalomane idioterie kan pareren.

Dat zou je denken ja…

Maar de raad is niet onafhankelijk. In de raad zit namelijk een pillen pusher. Zijn grootste klant? Het ziekenhuis natuurlijk. Dus golfen ze samen met de man en bevalt de goede relatie die ze met hem en straks met zijn vriendinnetje hebben ze wel. “Ga zo door,” zeggen ze na een birdie en drinken nog een cocktail in het clubhuis.

Maar wacht…het ziekenhuis is toch van de belastingbetaler? Daar zou de minister toch wat in moeten kunnen betekenen? Die moet de man en zijn consorten toch de wacht aan kunnen zeggen?

Ja, dat zou je denken. Maar ja…ook die lijkt in deze in elk geval niet erg onafhankelijk. Want als je als minister van Volksgezondheid ook een hele rits apotheken in je bezit hebt (of in elk geval in het bezit van je familie), ja dan zijn je belangen bij een goede relatie met die man nu, en zijn ‘dinnetje straks, al net zo groot.

Het is weer een rommeltje. Een onnodig rommeltje. Een verhaal met een idiote man, die zichzelf beter vindt dan iedereen die anders is dan hij. Van financiële belangen in plaats van landsbelang en mensbelang. Van ego’s en alweer zo’n gast die uit Nederland komt en de inboorlingen wel even zal laten zien hoe het moet.

Toen ik dit filmpje zag, dacht ik dat het op Curacao erg was gesteld met de manier waarop Nederlanders zich daar soms misdragen (op een manier die ze hier thuis niet eens zouden overwegen). Maar op Aruba mag er ook wel wat veranderen. Belachelijk.