Zo, het is nu echt helemaal 2012. Alweer een paar dagen hoor, maar ik moest nog even erin groeien. Zo’n nieuw jaar voelt toch een beetje als een nieuw paar schoenen. De eerste paar keer dat je ze aan hebt, wringt het gewoon een beetje. En al zijn ze nog zo mooi, je vermijdt ze stiekem, omdat de pijn toch teveel steekt.

Maar ik ben helemaal bij, helemaal gearriveerd in het jaar dat volgens de Maya’s geen vervolg meer nodig heeft. Niet omdat we vergaan hoor. Maar om de simpele reden dat het een most fantastic year wordt. Na 2012 hebben we niks meer te willen. Zo’n jaar dus.

Ja, je leest het goed: 2012 wordt een mooi jaar. Crisis, einde van de wereld, Geert Wilders en alle andere nare dingen ten spijt, voel ik aan mijn water (links naast mijn nieren) dat dit het jaar van mooie dingen wordt.

Erger dan 2011 kan het in elk geval niet worden. Met de hernia van Jan, oververmoeidheid van mij, een dode kat. En had ik al gezegd Geert Wilders? Nee, 2011 was simpelweg een trut van een jaar.

Gelukkig is die ellende voorbij. Dit jaar gaat alles lukken, is iedereen leuk en veranderen alle coaches van carrière.

Meer kan ik er nu even niet over kwijt, ik zit namelijk nog te broeden op Mijn Moment van 2012. Maar dat meer hier bloggen in 2012 een thema wordt, dat staat vast. Weet je dat ook weer!