Uitstellen

De zon schijnt weer fel, de temperatuur is nog niet zomers, maar wel aangenaam en open schoenen zijn weer een serieuze optie. Na een lange net-niet-elfstedentocht-winter, is zo’n zonnige lente natuurlijk welkom. Maar als ik heel eerlijk ben ook een beetje beangstigend. Want om nou te stellen dat ik zomerklaar ben….dat zou ik niet durven.

Toen ik me in januari voornam om deze zomer hyperslank door het leven te gaan, deed ik dat in luxe. In januari lijkt namelijk niets verder weg dan een zomerse dag. Overlopend van de tijd nam ik me voor een kilo of 5 weg te werken voordat het weer me zou dwingen om in het korte rokken en zwierige jurken deel van mijn kast te duiken. Elke maandag weer – in die koude januarimaand – nam ik me een strict dieet, aangevuld met een flinke dosis lichaamsbeweging voor. Elke maandag weer, hield ik dat precies 3 uurtjes vol. Nou ja, dat dieet dus…van dat sporten is het nooit echt gekomen. Al had ik het vreselijk druk met me voornemen dát ik ging sporten, wat zoals je weet ook veel calorieën verbrandt.

En nu is het opeens maart, zelfs bijna april. En weer een maandag. Maar dit keer kan ik niet baden in maanden, want de zon is terug van vakantie en vraagt om gezelschap op willekeurige terrasjes.

Het is dan ook om die reden dat ik net de harde schijven van mijn computer door zat te spitten, op zoek naar een workout van deze of gene. De eerste de beste die ik aanklikte bleek van een schaars geklede dame, die in bikini op en neer sprong op de maat van wat opzwepende muziek. En hoewel haar zilveren haarband en legging met dezelfde glans niet echt mijn steelo waren, waren haar buikspieren en slanke figuur dat wel. Alle stoelen opzij dus in de kamer, filmpje aan, muziek op turbo en springen maar.

Anastasia en Nicolai (mijn twee katten) hadden zich ergens achter mij verschanst. Verbijsterd over zoveel bedrijvigheid en gehuppel. “5-6-7-8,” riep de dame in bikini: “now stretch your arms. Here we go.” Helemaal gefocussed op het beeldscherm, zag ik Anastasia niet op me af sluipen. Als uit het niets sprong ze opeens tegen mijn – blote – been op en beet KEIhard in mijn billen. Alsof ze wilde zeggen: zorg je dat je nog wat vlees overhoudt?” Of misschien wel: “Doe eens normaal man en sta stil!” Of misschien wel: “Waar zijn mijn kattensnoepjes…hier misschien?” of…nou ja…het blijft gissen.

“Auw, Ana!” Riep ik heel hard en een beetje tevreden. Want zeg nu zelf, als dit geen goede reden is om het sporten tot morgen uit te stellen, dan weet ik het ook niet meer!