Het vreemdelingenbeleid. Een onderwerp waarop veel van de politieke partijen (alle?) momenteel punten proberen te scoren. Over 1 ding zijn alle partijen het eens. Er moet een snellere integratie plaatsvinden. Zalm roept dat de integratie tot nu toe mislukt is. Dat allochtonen die wel geintegreerd zijn dit ondanks en niet dankzij het integratiebeleid hebben gepresteerd. Zalm zou mensen graag verplichten om in hun eigenland (voor zij naar Nederland komen) een taalcursus te doen. In dat kader heeft hij het vooral over personen uit het buitenland die willen trouwen met iemand die in Nederland woonachtig is. Ook wil hij een inkomensvoorwaarde stellen aan het overhalen van een bruid of bruidegom. Mensen met een uitkering bijvoorbeeld (ook een WAO uitkering) mogen geen partner uit het buitenland halen. Je mag dus wel bruiden kopen als je er genoeg poen voor hebt, om het wat platter te zeggen. Mensen zoals Prins Willem Alexander kunnen dus gerust hun Maxima’s uit warmere oorden halen.

In de discussie over het vreemdelingenbeleid worden ook de marokkaanse jongeren en Antilliaanse jongeren zonder blikken of blozen betrokken. Dat verbaast mij nogal. De probleemjongeren van verschillende ethnische afkomst zijn toch geen vreemdelingen? Dat zijn mensen die hier al generaties in Nederland aanwezig zijn, met een Nederlands paspoort en over het algemeen een Amsterdams of Brabants accent.

Het allochtonendoolhof waarin het woord allochtoon nu weer eens voor de ene groep, dan weer eens voor de andere groep wordt gebruikt- wordt voor mij steeds onduidelijker. Wie is nou die allochtoon waarover op elke televisie- en radiokanaal wordt gesproken? Wie is die persoon die zelf nooit bij die discussies zit, maar wel een erg hot item is momenteel? Steeds vaker krijg ik het gevoel dat ik toch ook wel bij die groep hoor. Maar ik ben geen crimineel, ik spreek ook best redelijk Nederlands en ik ben ook nog geboren in het academisch ziekenhuis te Utrecht. Maar als ik het niet ben, wie zijn het dan wel? Is het misschien die goeie vriendin van mij, die hoewel ze in Marokko geboren is, toch wel erg Amsterdams overkomt. Ik raak er steeds meer van in de war. Al die statistieken, al die cijfers, al die harde uitspraken. Zou dat over mij gaan? En als het over mij gaat, wanneer krijg ik dan eens een uitnodiging voor zo’n debat vraag ik mij af. Mijn Hollandse collega’s leggen mij op zulke momenten altijd uit dat het niet over mij gaat. Dat ik “gewoon” Nederlands ben. Dat ik niet bij die gevreesde groep “allochtonen” hoor. Gelukkig….maar wie dan wel?

Aangezien het woord bijna enkel wordt gebruikt in relatie tot mensen die misdaden plegen, de sociale dienst oplichten en dat allemaal in gebroken Nederlands doen, denk ik dat ik na lang nadenken een definitie heb gevonden voor het woord allochtoon. “Een persoon van niet-westeuropese, niet noord-amerikaanse afkomst die daden pleegt die buiten de Nederlandse wetgeving vallen.” Ik heb namelijk nooit iemand over Patrick Kluivert of Edgar Davids horen zeggen dat hij een allochtoon is. En toen een Arubaan het songfestival won, was ook hij plotseling een Nederlander. Had diezelfde man een supermarkt overvallen, dan durf ik er mijn bos krullen onder te verwedden dat hij als allochtoon zou zijn bestempeld.

Goed, laat ik de lezer niet het idee geven dat ik hier vreselijk aan het klagen ben. Ik vraag eigenlijk maar 1 ding: Duidelijkheid. Het woord allochtoon is namelijk een veralgemenisering die een specifieke groep Nederlanders op grove wijze over 1 kam scheert daarbij culturele en individuele aspecten op respectloze wijze negerend. Aangezien de nieuwe politiek (het post Pim-tijdperk) duidelijkheid heeft beloofd, is dat ook het enige wat ik verwacht van onze heren en dames politici. Zodat Medelanders zowel als Nederlanders voor eens en voor altijd kunnen begrijpen over wie er nou wordt gesproken in die allochtoonloze debatten.