Het leven is een zinloze oefening in dwaasheid. Een eindeloze herhaling van fouten gemaakt door ontelbare generaties. Het hebben van jeugd, maar niet de wijsheid ervan te genieten. Het verkrijgen van wijsheid, maar niet de moed om vrij te zijn. Het leven gaat voorbij en niks komt terug, toch is het allemaal al 1000 keer geweest en zal het nog miljoenen keren zijn. Het leven verslindt de tijd, maar alles wat het ervoor in de plaats geeft neemt het uiteindelijk weer terug wanneer het einde gekomen is.
Het begrip vindt pas plaats wanneer de laatste adem het geteisterde lichaam verlaat, maar niks van dat begrip blijft achter. Want aan het einde van het leven is er niks. Alleen dat. Het einde.
Zeg me niet dat het anders is. Ik heb het gezien. Wat was is weg. En niet lang daarna voor altijd vergeten alsof het nooit geweest is.
Zinloos.